คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 66

บทที่ 66 ลู่เฉินผิดหวัง

คนอื่นๆต่างเห็นด้วยและส่งเสียงเรียกให้เรียกหลี่เหวินกวง กล่าวอะไรเล็กน้อยก่อนเริ่มงาน

“ ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นผมก็จะพูดอะไรสั้นๆแล้วกันนะ” หลี่เหวินกวง ไม่ได้ถ่อมตนเพราะล้วนแต่เป็นเพื่อนกัน เขาหยิบแก้วเหล้ายกขึ้น สายตามองมาที่ลู่เฉิน ในแววตานั้นมีความภาคภูมิใจเล็กน้อย

เมื่อวานเขายังสงสัยในฐานะตัวตนที่แท้จริงของลู่เฉิน แต่ตอนนี้เขาคิดว่าลู่เฉินก็เป็นได้แค่นี้ นึกถึงเมื่อตอนที่ลู่เฉินชิงบัลลังก์ความรักกับเขา แต่เขากลับพ่ายแพ้ให้กับคนกระจอกจนจนอย่างนี้ ในใจก็รู้สึกโมโห

“เพื่อนๆทุกคนครับ เมื่อแปดปีที่แล้วพวกเรา ได้มารวมตัวแล้วอยู่ห้องเดียวกัน นี่คือโชคชะตาที่เบื้องบนประทานมาให้เรา ตอนนั้นพวกเราอยู่ด้วยกันในห้องเรียนที่อบอุ่น ผ่านเหตุการณ์ต่างๆไม่ว่าจะลมหรือฝนร้อนแรงขนาดไหน ไม่ว่าจะยากลำบากเพียงใด พวกเราก็คอยสนับสนุนช่วยเหลือซึ่งกันและกัน คอยเป็นเกราะกำบังที่แข็งแกร่งต่อกัน มาเถอะเพื่อนที่รักทั้งหลาย ดื่มให้กับมิตรภาพอันมีค่าของเราวันนี้”

“ ชนแก้ว “

เกือบจะทุกคนที่ยกแก้วเหล้าขึ้นแล้วหันไปทางหลี่เหวินกวง

“อู๋เล่ยเองก็เตรียมตัวจะลุกขึ้น แต่เมื่อมองมาทางลู่เฉินเห็นเขานั่งนิ่งไม่ขยับ ตนจึงได้ลังเลอยู่ชั่วครู่ และนั่งลงไม่ขยับเช่นกัน

หลี่เหวินกวง วางแก้วลงเห็นว่าลู่เฉินพวกเขาทั้งสองไม่ยอมลุกขึ้น เขาเหล่มองไปมองที่ทั้งสอง ในแววตาปรากฏถึงความถากถางและดูถูก ผสมกับความไม่พอใจ

ต่อด้วยการชนแก้วทีละโต๊ะ

“หัวหน้าหลี่ก็คือหัวหน้าหลี่จริงๆ คำพูดเปิดงานช่างมีระดับไม่เหมือนใคร ฉันเองก็เคยฟังบรรดาหัวหน้ากล่าวเปิดงานมาไม่น้อย แต่ไม่มีใครพูดได้ประทับใจเท่าหัวหน้าหลี่เลยนะคะ” หยูลี่ยิ้ม

“ผมก็พูดออกไปตามความคิดเท่านั้น คุณไม่ต้องชมเพื่อเอาใจผมหรอก” หลี่เหวินกวง พูดอย่างถ่อมตน

“แค่พูดออกไปตามความคิด นี่มันระดับอัจฉริยะแท้ๆ” จ่าวเทียนหยู่พูดแล้วขำขึ้น

“นั่นน่ะสิ มาๆๆ พวกเราดื่มให้กับหัวหน้าหลี่สักแก้ว” นักเรียนนอกอีกคนหนึ่งพูดขึ้น

หยูลี่ จ่าวเทียนหยู่และนักเรียนนอกอีกคนหนึ่งยกแก้วขึ้นมาดื่มให้หลี่เหวินกวง

เมื่อทั้งสามดื่มให้หลี่เหวินกวง เรียบร้อยแล้ว หันไปเห็นลู่เฉินและอู๋เล่ยต่างคนต่างดื่มของตน ก็พากันขมวดคิ้ว

“ลู่เฉิน อู๋เล่ย ก่อนหน้านี้พวกเธอก็ไม่ได้ดื่มฉลองไปด้วยกัน ตอนนี้ยังไม่ดื่มให้กับหลี่เหวินกวง อีก พวกคุณคิดว่าเป็นใครกันหรือจะประสบความสำเร็จในชีวิตมากจริง？” นักเรียนนอกคนนั้นพูดขึ้น

“ธรรมเนียมของการดื่มให้กัน ใครดีกว่าใครก็จะต้องไปดื่มให้เหรอ” ลู่เฉินพูดอย่างช้าๆ

“พวกแกหมายถึงว่าหัวหน้าหลี่ยังมีคุณสมบัติไม่เพียงพอที่จะทำให้พวกแกทั้งสองยกแก้วดื่มให้อย่างนั้นเหรอ” หยูลี่พูดอย่างประชดประชัน

“ใครก็มีคุณสมบัติทำให้ผมไปดื่มให้ได้ หรือไม่ทำให้ผมไปดื่มก็ได้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคืออารมณ์ แต่แน่นอนถ้าคุณเข้าใจว่าหลี่เหวินกวง ไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่ให้ผมไปดื่มแก่เขา งั้นเขาก็คงมีคุณสมบัติไม่เพียงพอ” ลู่เฉินยักไหล่แล้วยิ้ม

ในวันนี้หลี่เหวินกวง เชิญเขาและภรรยามาร่วมงานเลี้ยง จากเดิมก็ไม่ได้มีวัตถุประสงค์ที่ยินดีนัก เหตุใดวันนี้ลู่เฉินจึงต้องให้เกียรติเขาด้วย

อย่าว่าแต่หลี่เหวินกวง ที่เป็นแค่หัวหน้า ต่อให้ลุงของเขาที่เป็นถึงรองสำนักเดินทางมา ลู่เฉินก็ไม่ได้เห็นอยู่ในสายตา ไม่ได้อยากไปประจบประแจงด้วย

“โอ้โห พวกเรารีบฟังเข้าสิ ยังมีคนหน้าด้านอย่างนี้อยู่ด้วย มาร่วมงานเลี้ยงที่เขาจัดแท้ๆแต่กลับบอกอย่างหน้าไม่อายว่าเขาไม่มีคุณสมบัติให้ดื่มฉลองให้” หยูลี่ชี้ไปทางลู่เฉินแล้วพูดเสียงดัง กลัวว่าคนอื่นจะไม่ได้ยินอย่างไรอย่างนั้น

“หึหึ บอสลู่ผู้ยิ่งใหญ่ เปลี่ยนเป็นผู้แข็งแกร่งอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ？รายได้เดือนละหลายแสนหรือหลายล้านล่ะยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัว ช่วยสนับสนุนเพื่อนหน่อยนะ”

“นั่นน่ะสิพวกเราก็เป็นเพื่อนกันมานาน จะเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ให้กับเพื่อนสักเล็กน้อยคงไม่เหนือบ่าฝ่าแรง”