คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 67

บทที่ 67 คุณล่วงเกินคนที่ไม่ควรล่วงเกิน

ชายคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นหัวหน้าของหลี่เหวินกวงชื่อว่า จั่วซือเฉิง

“คุณลู่ มาทานข้าวที่นี่เหมือนกันเหรอครับ” จั่วซือเฉิงให้การทักทายอย่างกระตือรือร้น

เมื่อสองวันก่อนแม้ว่าลู่เฉินเคยเชิญเขาไปร่วมรับประทานอาหาร แต่เขาก็ไม่กล้าพูดอะไร

ชายหนุ่มที่มองจากภายนอกแสนธรรมดาคนนี้ แท้จริงแล้วเป็นเจ้าของบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีผู้ยิ่งใหญ่ ซึ่งแม้แต่เจ้านายสูงสุดของเขาเองยังต้องให้ความเคารพ อีกทั้งกำชับกับพนักงานทุกคนว่า ต้องให้ความร่วมมือกับบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีทุกประการ ซึ่งกฎเกณฑ์ในการดำเนินงานเช่นนี้ เขาเองก็เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกตั้งแต่เข้ามาทำงาน

แน่นอนว่าทุกคนเข้าใจในกฎเกณฑ์นี้ดี

เพียงดูจากงบประมาณการลงทุนของบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีแล้ว ก็สามารถเห็นได้ชัดเจนว่ามีขอบเขตกว้างขวางกว่ากลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ย

ก่อนหน้านี้ ในหนึ่งปีกลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ยจ่ายค่าภาษีกว่า 4 หมื่นล้าน ซึ่งถือว่าครอบครองหยูโจวได้ทั้งเมือง หากในอนาคตบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีดำเนินขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว ทุกคนแค่จินตนาการก็สามารถรับรู้ได้ถึงความยิ่งใหญ่ของบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉี

“ใช่ครับ คุณพึ่งมาทานข้าวตอนนี้เหรอ？” ลู่เฉินพยักหน้าแล้วยิ้ม

“พอดีก่อนหน้านี้มีธุระต้องจัดการนิดหน่อย เลยทำให้มาสายครับ” ” จั่วซือเฉิงยิ้มตอบ

“เข้าใจครับ ทุกคนมีธุระที่ต้องจัดการ ผมคิดว่าเพื่อนของคุณก็คงจะเข้าใจดี” ลู่เฉินมองมาที่ หลินอี้จุนและอู๋เล่ย เป็นความหมายว่าให้พวกเขาออกเดินทางไปก่อน

หลินอี้จุนและอู๋เล่ยเมื่อเห็นลู่เฉินรู้จักกับหัวหน้าสำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ พวกเขาก็อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ

อู๋เล่ยนั้นยังพอเข้าใจได้ เนื่องจากก่อนหน้านี้ลู่เฉินบอกตนว่ากำลังจะเปิดร้านค้า การที่รู้จักเขาก็เป็นเรื่องปกติ

แต่สำหรับหลินอี้จุนนั้นไม่ใช่ ตอนนี้หัวใจเธอเต้นแรงมาก

เมื่อวานนี้เธอยังพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้ลู่เฉินและหลี่เหวินกวงคืนดีกัน และหวังว่าลู่เฉินจะได้มีโอกาสสร้างเนื้อสร้างตัวอีกครั้งหนึ่ง จากความช่วยเหลือจากหลี่เหวินกวง ถึงแม้หลี่เหวินกวงจะช่วยไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็น่าจะดีขึ้นกว่าเดิม

เธอคิดไม่ถึงว่าลู่เฉินจะสนิทสนมกับหัวหน้าของหลี่เหวินกวงมากขนาดนี้

ในสมองของเธอนึกอะไรขึ้นมาได้ เธอจึงเข้าใจแล้วว่าเรื่องเมื่อวานและวันนี้ เหตุใดลู่เฉินถึงไม่ให้เกียรติหลี่เหวินกวง

เพียงแต่ลู่เฉินรู้จักกับหัวหน้าจั่วได้อย่างไร เธอเองเริ่มเกิดความสงสัย

นี่คือบุคคลใหญ่โตคนที่สามที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่ลู่เฉินจะรู้จัก ในสายตาเธอ

ลู่เฉินหนอลู่เฉิน สามีของฉัน คุณปิดบังเรื่องอะไรกับฉันไว้กันเท่าไหร่กัน

“พวกคุณไปรอที่รถก่อนนะ ผมขอคุยกับหัวหน้าจั่วสักสองสามคำ” เมื่อเห็นทั้งสองไม่มีการตอบสนองใดๆ ลู่เฉินจึงพูดออกมา

“อ้อ ได้เลย” อู๋เล่ยตอบแล้วเดินไปที่รถ

หลินี้จุนเก็บความสงสัยไว้ในใจแล้วเดินไปที่รถ

เมื่อทั้งสองเดินจากไปลู่เฉินจึงหันมาที่จั่วซือเฉิงพูดว่า “ หัวหน้าจั่วครับ ผมไม่ต้องการให้หลี่เหวินกวงเข้ามามีส่วนร่วมเกี่ยวกับ เทคโนโลยีอี้ฉี ”

จั่วซือเฉิงถึงกับผงะ เนื่องจากหลี่เหวินกวงเป็นหลานชายของรองสำนักหลี่เจี้ยนอาน อีกอย่าง เทคโนโลยีอี้ฉี เป็นโครงการที่ใหญ่มาก ทุกคนล้วนอยากเข้ามามีส่วนร่วม

หลี่เจี้ยนอานเองก็พยายามแนะนำหลี่เหวินกวงเข้ามาร่วมโครงการนี้

พูดได้ว่าหากหลี่เหวินกวงเข้ามามีส่วนร่วมในโครงการของ เทคโนโลยีอี้ฉี นั้น ผ่านไปอีกสองสามปี เขาจะมีความก้าวหน้าอย่างแน่นอน

“ครับ คำแนะนำของคุณลู่ ผมจะนำไปพิจารณาอย่างแน่นอน” จั่วซือเฉิงพยักหน้าตอบรับ แม้เขาจะพูดไปเช่นนั้นแต่ในความจริงแล้วเขาคงไม่ต้องนำไปพิจารณา หากแต่ตัดรายชื่อของหลี่เหวินกวงทิ้งในทันที

“ครับ อย่างนั้นผม ไม่รบกวนเวลาหัวหน้าจั่วในการกินข้าวแล้ว” ลู่เฉินพยักหน้าแล้วเดินไปที่รถของเขา

เนื่องจากถูกลู่เฉินและอู๋เล่ยรบกวนสมาธิของเขา หลี่เหวินกวงเองก็ไม่มีกะจิตกะใจอยากจะอยู่ร่วมงานต่อไป จึงได้เอ่ยอำลาทุกคนแล้วเดินออกมาเช่นกัน

เมื่อคนอื่นเห็นดังนั้นก็ไม่มีใครกล้ากินต่อไป ในใจพวกเขาแอบด่าทอทั้งสองและเดินออกมาเช่นกัน

ส่วนภาพที่ลู่เฉินและจั่วซือเฉิงสนทนากันเมื่อครู่ บรรดาเพื่อนๆทุกคนได้เห็นเต็มตา