คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 80

บทที่80 พันล้านมันน้อยเกินไป

พอทุกคนเห็นว่าเป็นลู่เฉิน ล้วนรู้สึกตกใจ แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาโชคดีได้พบภาพ（พูดถึงภาพโบราณเจียงถิง）ที่มีชั้นประกบ แต่นี่มันเป็นตั้งหินหยาบนะ เขาเป็นหรือเปล่า?

จั่วชิงเฉิงก็ตกใจเช่นกัน คาดไม่ถึงว่าลู่เฉินจะปรากฏตัวออกมา

"ฝั่งตรงข้ามเป็นเจิ้งซีเหอที่ติดลำดับสามของประเทศ ไอ้นี่ยังกล้าขึ้นไปอีกเหรอ รนหาที่ตายจริงๆ"จ่าวเทียนหยู่พูดเยาะเย้ยออกมา

"คงเป็นเพราะก่อนหน้านี้มันโชคดีไปหน่อย มันเลยนึกว่ามันเก่งสุดแล้ว"หลี่เหวินกวงพูดล้อเล่นเขา

ลู่เฉินขึ้นไปเสียหน้าบนเวที เป็นสิ่งที่เขายินดีที่จะเห็น

พอถึงเวลานั้นลู่เฉินเสียหน้าแล้ว ก็ต้องถูกทุกคนดูถูกเสียดสีอีกแน่นอน

"ลู่เฉิน อย่าขึ้นไปสร้างความวุ่นวาย"หวงยาวจุนขมวดคิ้ว แม้ว่าเขาไม่ค่อยชอบลู่เฉิน แต่ลู่เฉินเป็นลูกเขยของหลินดาไห่ เขาค่อนข้างจะเป็นมิตรกับหลินดาไห่ เลยไม่อยากให้เขาขึ้นไปเสียหน้าเสียชื่อเสียง"

"ปรมาจารย์หวงครับ ไม่เป็นไรครับ ผมแยกแยะได้ครับ"ลู่เฉินหันไปยิ้มให้หวงยาวจุน

เหตุที่เขาจะขึ้นมา ก็เนื่องจากพวกเจิ้งซีเหอ โจวซุนเฟยนั้นช่างดูหยิ่งหรือเกิน

แม้ว่าเขาไม่ใช่คนหยูโจวแท้ๆร้อยเปอร์เซ็น แต่ทะเบียนบ้านของเขาได้ย้ายมาที่หยูโจวตั้งนานแล้ว แถมครอบครัวของเขาก็อยู่ที่หยูโจวด้วย ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถปล่อนให้พวกโจวซุนเฟยมาเสียดสีดูถูกคนหยูโจว

"จั่วชิงเฉิง แกให้คนโง่นี้ออกมาเพื่อดูถูกปรมาจารย์เจิ้งใช่ไหม?แกไม่กลัวว่าร้านทองของบ้านแดจะถูกสมาคมหินหยาบปราบปรามหรือ?"โจวซุนเฟยมองไปที่จั่วชิงเฉิงอย่างหยอกเย้า

สีหน้าของจั่วชิงเฉิงเปลี่ยนไปทันที สมาคมหินหยาบมีกฎเฉพาะตัวอยู่แล้ว ส่วนปรมาจารย์ที่ติดลำดับต้นๆของสมาคมหินหยาบยิ่งเป็นคนที่มีอำนาจมโหฬาร ถ้าหากว่าพวกเรากล้าไปขัดใจเจิ้งซีเหอ นั้นก็จะถูกปราบปรามโดยสมาคมหินหยาบในทั่วประเทศอย่างแน่นอน แม้ว่าตระกูลจั่วของเขานั้นเข้มแข็งมากพอ แต่ก็ไม่กล้าเป็นศัตรูกับสมาคมหินหยาบเช่นกัน

"คุณชายจั่ว พวกเรายอมแพ้เองยังดีกว่าให้ไอ้โง่คนนี้ไปขัดใจปรมาจารย์เจิ้งเลย"

"ใช่ไง ปรมาจารย์เจิ้งมีฐานะอันสูงศักดิ์ ถ้าให้คนที่ไม่มีชื่อไม่มีเสียงอย่างเขาขึ้นไปก็หมายความว่าเป็นการไม่ให้เกียรติปรมาจารย์เจิ้ง"พอพวกคนค้าเครื่องประดับของหยูโจวได้ยินคำพูดของโจวซุนเฟย ล้วนรู้สึกหวาดกลัว

ถ้าเสียแค่ช่องทางนำเข้าไป นั้นผู้ที่ขาดทุนมากที่สุดก็คือตระกูลจั่ว ตามจริงแล้ว ไม่ว่าพวกเราจะนำเข้าจากแหล่งไหนก็ล้วนได้หมดแหละ เพียงแต่ว่าค่อนข้างแพงหน่อยแค่นั้นเอง

แต่ถ้าโดนปราบปรามโดยสมาคมหินหยาบแห่งชาติ นั้นพวกเขาก็จะขาดทุนเยอะมากทีเดียว

"แกไม่ลองแลดูตนเองก่อนหรือ คนโง่อย่างแกมีสิทธิ์มาเดิมพันบนหินกับฉันด้วยหรือ?"เจิ้งซีเหอมองไปที่ลู่เฉินอย่างดูถูก ท่าทีของพวกพ่อค้าในยูโจวทำให้เขาพอใจมาก

"ลงมาเดี๋ยวนี้ อย่าไปขายหน้าบนนั้น"

"ใช่ไง แกนั้นเป็นใครล่ะ กล้ามาแข่งกับปรมาจารย์เจิ้งด้วยหรือ?"

"รนหาที่ตายเองจริงๆ นึกว่าตนเองนั้นโชคดีไปครั้งหนึ่งก็ไม่มีใครจะสู้ได้แล้วหรือ?"

"ลงมาเลย ลงมาเดี๋ยวนี้ อย่าเสียหน้าของคนหยูโจว"

เมื่อทุกคนเห็นว่าลู่เฉินยืนอยู่กับที่ไม่ขยับ ก็ล้วนตะโกนขึ้นมา ล้วนอยากจะไล่ลู่เฉินลงมาจากเวทีโดยตรง

เมื่อเห็นว่าทุกคนล้วนตะโกนใส่ลู่เฉิน หลี่เหวินกวงและจ่าวเทียนหยู่ล้วนยิ้มอย่างสะใจมาก พวกเขารอเวลานี้มานานแล้ว

"หนุ่มปัจจุบันนี้ยิ่งโง่เขลากว่าเดิมจริงๆ"ยูเจิ้งเทาส่ายหน้าและพูดอย่างเยาะเย้ย

"น่าจะเป็นเพราะรูปภาพก่อนหน้านี้ทำให้เขามีความภูมิใจในตัวมาก"เล่ยหมิงเฉาก็ส่ายหน้าเยาะเย้ยออกมาเช่นกัน

เดิมทีพวกเขาสองคนก็ไม่พอใจลู่เฉินอยู่แล้ว เพราะรู้สึกว่าลู่เฉินนั้นไม่มีมารยาทหรือเกิน แม้กระทั่งผู้อาวุโสกว่ายังไม่เคารพเลย ดังนั้นเมื่อเห็นว่าลู่เฉินถูกเยาะเย้ย พวกเขาจึงรู้สึกยินดีปรีดาในความโชคร้ายของเขา

หวงยาวจุนถอนหายใจออกมา แล้วก็ไม่ไปอะไรอีกแล้ว

ลู่เฉินหันไปมองทุกคนที่กำลังเยาะเย้ยเขาอยู่ ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อยและปรากฏความโกรธออกมา

เดิมทีเขาแค่อยากจะช่วยระบายความโกรธให้คนหยูโจว แต่คาดไม่ถึงว่าพวกพ่อค้าเครื่องประดับกลับมาดูถูกเสียดสีเขา ไม่เห็นถึงน้ำใจของเขาซะนิดเลย จะให้เขาไม่โกรธได้ยังไงล่ะ

"พี่ลู่ ต้องขอโทษด้วยนะ"จั่วชิงเฉิงมองไปที่ลู่เฉินด้วยความขอโทษ จากนั้นก็หันไปพูดกับโจวซุนเฟย