บทที่ 84 หลินอี้จุนระเบิดอารมณ์ออกมา
หลังจากหลินดาไห่กลับมาถึงบ้าน ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกหวาดกลัวภายหลัง
ในระหว่างทางที่กลับมา เขายังไปตรวจสอบประวัติของวังซิงของตระกูลวัง ตำนานเกี่ยวกับวังซิงล้วนเป็นตำนานที่เลวร้าย ไม่มีคอมเมนต์ที่ดีแม้แต่อันเดียว
สีหน้าของหลินอี้เจียก็แย่มากเช่นกัน ไปขัดใจวังซิง นั้นก็เท่ากับว่าเป็นพฤติกรรมที่รนหาที่ตายเอง
ตอนนี้เธอก็เป็นห่วงว่าเรื่องที่ลู่เฉินไปต่อยวังซิงนั้นจะทำให้บ้านเธอต้องเดือดร้อนไปด้วย
"พ่อ อี้เจีย พวกคุณเป็นไรเนี่ย ทำไมสีหน้าแย่ขนาดนี้?เอ๊ะ ลู่เฉินได้ไปกับพวกคุณด้วยไม่ใช่หรือ?เขากลับบ้านหรือยัง?"หลินอี้จุนที่มารับฉีฉียังไม่ทันได้กลับไปก็ได้เห็นความผิดปกติของทั้งสอง จึงถามอย่างแปลกใจ
หลินดาไห่ก็ดิ้นรนอยู่ในใจ กำลังลังเลอยู่ว่าจะบอกเรื่องนี้ให้กับลูกสาวหรือเปล่า
"พี่ เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมาแล้ว"หลินอี้เจียไม่ได้คิดมากขนาดนั้น พูดออกมาโดยตรง
"อ๊า?เกิดอะไรขึ้น?"หลินอี้จุนตะลึงทันที วังเสวี่ยก็มองไปที่หลินอี้เจียอย่างประหลาดใจ
"พี่เขยเขาก้อเรื่องขึ้นมา!"หลินอี้เจียพูดอย่างหวาดกลัว
หลินอี้จุนใจสั่นทันที วังเสวี่ยขมวดคิ้วและถามว่า"พี่เขยคุณเกิดอะไรขึ้น?"
"เขา เขาได้ตบหน้าวังซิงไปสองครั้งต่อหน้าต่อตาทุกคน ครั้งนี้เขาตายแน่ๆ แถมยังอาจจะทำให้ครอบครัวเราต้องเดือดร้อนไปด้วย!"หลินอี้เจียพูดอย่างขมขื่น
"วังซิงเป็นใคร?"แม้ว่าวังซิงเป็นลูกผู้ลากมากดีที่เลวร้ายจนขึ้นชื่อ แต่คนมีอายุหน่อยส่วนมากจะไม่รู้จักเขา วังเสวี่ยก็เช่นกัน
"เขาเป็นลูกหลานของตระกูลวังในเขตYubeiไง คนที่เคยขัดใจเขา ล้วนถูกต่อยตีจนขาพิการหรือไม่ก็มือพิการ แถมยังได้ยินมาว่า ตระกูลวูที่ล้มละลายไปในครั้งก่อน ก็เนื่องจากคนในตระกูลวูไปทำให้วังซินขุ่นเคือง สุดท้ายจึงถูกตระกูลวังทำจนล้มละลาย แถมวูซู่ฉวนยังถูกตระกูลวังหาคนไปฆ่าตายด้วย"หลินอี้เจียพูด
"อ๊ะ?คนที่คุณว่านั้นคือวูซู่ฉวนที่ผู้คนรู้จักกันดีเพราะธุรกิจล้มละลายเมื่อไม่กี่ปีก่อนใช่ไหม?"วังเสวี่ยถามอย่างประหลาดใจ
"ใช่แล้ว ครั้งนี้ต้องโทษฉันด้วย เขาช่วยหากำไรให้ฉันแล้ว ฉันก็ควรที่จะให้เขารีบกลับบ้าน แต่ฉันนี่โลภเกินไป ยังคิดจะให้เขาช่วยหากำไรให้ฉันมากขึ้น"หลินดาไห่พูดอย่างเสียใจภายหลัง
สีหน้าของวังเสวี่ยซีกลงทันที
ถ้าพูดตรงๆ เธอไม่สนใจว่าลู่เฉินที่เป็นยังไง สิ่งที่เธอเป็นห่วงคือ เรื่องนี้จะติดพันมาถึงบ้านหลินของพวกเธอไหม
ถ้าหากบ้านหลินของเธอนั้นถูกบ้านวังคิดแค้นขึ้นมา นั้นผลที่ตามมาคงไม่กล้าคาดเดาได้
"ไอ้ขยะตัวนี้ ทำให้เราต้องเดือดร้อนไปด้วย เขารนหาที่ตายเอง แต่ยังต้องมาติดพันกับพวกเราอีก อี้จุน คุณอย่าลังเลเลย เขาเป็นขยะสังคมที่ก่อเรื่องเป็นอย่างเดียว คุณรีบหย่าร้างกับเขาเลย แม้ว่าคุณมีลูกสาวด้วยแต่ตามความสามารถของคุณไปหาใครสักคนหนึ่ง ล้วนต้องเก่งกว่าเราหลายเท่าแน่นอน!"วังเสวี่ยพูดอย่างโกรธ
นับเวลานี้ใจของหลินอี้จุนก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ก่อนหน้านี้ลู่เฉินก็ตบวังเหวินเสวี่ย ซึ่งคุณชายใหญ่ของตระกูลวังไปแล้ว ตอนนี้ยังไปตบวังซินอีก
สามารถคาดการณ์ได้ว่า บ้านวังจะโกรธขรึมขนาดไหน
หน้าที่พวกเขาเสียไปต้องเอากลับคืนมาให้ได้อยู่แล้ว
เธอไม่ได้สนใจวังเสวี่ย แต่กลับได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปหาลู่เฉิน
ไม่นานอีกฝั่งก็ได้รับสาย หลินอี้จุนถามตรงๆว่า"ตอนนี้คุณอยู่ไหน?"
"อยู่ระหว่างทางที่จะกลับบ้าน"
"มารับพวกเราที่บ้านแม่หน่อย วันนี้ฉันไม่อยากขับรถ"หลินอี้จุนระงับความห่วงใยในใจลงไปแล้วจึงพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณพ่อสายเปย์