คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 86

บทที่ 86 ตระกูลวังเกิดเรื่อง

งานของสะสมโบราณของยวี่โจวจัดขึ้นห้าปีครั้ง ลู่เฉินใช้โอกาสนี้ซื้อรูปภาพโบราณJเจียงถิงมาได้ อีกทั้งชนะการพนันอัญมณีกับปรมาจารย์ด้านอัญมณีอันดับ3ของประเทศ ทำให้ชื่อเสียงของเขาโด่งดัง

ภายในชั่วข้ามคืน ผู้คนในวงการของสะสมโบราณก็ได้รู้จักชื่อของเขา

บรรดาพ่อค้าเพชรพลอยทั้งหลายพยายามจะสืบหาตัวตนที่แท้จริงของลู่เฉิน

รวมทั้งตระกูลจั่วและตระกูลวังก็เช่นกัน

“คุณจั่วครับ เราหาพบแล้ว เขาผู้นั้นไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆกับ เทคโนโลยีอี้ฉีเลยแม้แต่น้อย เขาแค่มีร้านค้าเป็นของตัวเอง” ตี๋ฟู่พูดขึ้นกับจั่วชิงเฉิงในห้องทำงาน

“เปิดร้านค้างั้นหรือ？” จั่วชิงเฉิงขมวดคิ้ว เขาจำได้ขึ้นใจว่าลู่เฉินมีความเกี่ยวข้องกับวังเหว่ยผู้จัดการ เทคโนโลยีอี้ฉี ครั้งนั้นเขายังติดตามไปดูพื้นที่จัดตั้งบริษัท หรือเขาจะไม่ใช่คนของ เทคโนโลยีอี้ฉีจริงๆ？

“ขอให้เขาไม่ใช่คนของ เทคโนโลยีอี้ฉีก็เพียงพอแล้ว” จั่วชิงเฉิงหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น

ตี๋ฟู่ตกตะลึง เขาไม่คิดว่าจั่วชิงเฉิงจะสงสัยว่าลู่เฉินมีความสัมพันธ์กับคนใน เทคโนโลยีอี้ฉี

“คุณจั่วครับ เขาไม่ใช่คนของ เทคโนโลยีอี้ฉีแน่นอน หากเขาเป็นคนของ เทคโนโลยีอี้ฉี พ่อตาเขาจะมีสภาพแย่เช่นนั้นหรือ” ตี๋ฟู่เอ่ยอย่างมั่นใจ

จั่วชิงเฉิงพยักหน้า ก่อนหน้านี้เองเขาคิดมาโดยตลอดว่าลู่เฉินเป็นคนของ เทคโนโลยีอี้ฉี จึงไม่กล้าแข็งข้อต่อหน้าลู่เฉินแต่บัดนี้เขาไม่จำเป็นจะต้องเกรงกลัวอีกต่อไปแล้ว

“ร้านค้าของเขามีชื่อว่าอะไร คุณจงไปก่อกวนสร้างความเดือดร้อนให้พวกเขาเสียหน่อยนะ ที่สำคัญอย่าให้เขารู้ว่าเป็นฝีมือพวกเรา” จั่วชิงเฉิงพูดออกมา

“ร้านค้าชื่อว่าเซิ่งซื่อ ซูเปอร์มาร์เก็ต ผมจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้ครับ” ตี๋ฟู่พยักหน้าแล้วเดินออกไป

อีกฝั่งหนึ่ง

ณ คฤหาสน์ตระกูลวัง

“หาเจอหรือไม่？” วังชิจูมองดูชายชราวัยกลางคนที่เดินเข้ามาแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“ท่านประธานวังครับ หาเจอแล้วเขาเป็นเถ้าแก่ของร้านค้าชื่อเซิ่งซื่อ ซูเปอร์มาร์เก็ต” ชายผู้นั้นกล่าวออกมา

“ก็แค่เถ้าแก่ร้านค้าธรรมดาๆคนหนึ่งจะเอาเงินมากมายขนาดนั้นมาพนันอัญมณีได้อย่างไร？เขามีธุรกิจอย่างอื่นอีกหรือไม่？”วังชิจูขมวดคิ้วถาม

“ตอนนี้ยังไม่มีข้อมูลเพิ่มเติมครับ” ชายวัยกลางคนตอบ

“OK สืบหาต่อไป อ้อ！อีกอย่างอย่าลืมส่งคนไปรังควานร้านค้าเขาเสียหน่อย” วังชิจูพูดออกมาเบาๆ

“ได้ครับท่านประธานวัง ผมจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้” ชายวัยกลางคนผู้นั้นพยักหน้าตอบรับแล้วเดินออกไป

เทคโนโลยีอี้ฉียืนอยู่ที่หน้าต่าง แววตาเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น

“ฉันไม่สนใจว่าแกจะเป็นใคร แต่แกทำกับลูกชายคนโตฉันแบบนี้แล้วยังมีลูกชายคนเล็กของฉันอีก ถ้าฉันไม่กำจัดแกออกไปจากยวี่โจวซะ ตระกูลวังจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน！” วังชิจูพูดกับตัวเอง

และในขณะนั้นเองวังซิงก็รีบวิ่งเข้ามา

ลูกชายของเขาคนนี้หากมีความหนักแน่นมั่นคงได้เท่ากับครึ่งหนึ่งของพี่ชายเขาก็คงสบายใจมากกว่านี้

แต่เขากลับเป็นพวกจอมล้างผลาญตระกูล ทำให้ปวดหัวยิ่งนัก

“พ่อครับ！แย่แล้ว！พวกเราถูกคนจับตาเล่นงานอยู่” วังซิงพูดออกมาด้วยความตกใจ

“พูดไร้สาระอะไร ในยวี่โจวจะมีใครกล้าเล่นงานตระกูลวังของเรา？” วังชิจูบ่นออกมาอย่างรำคาญ

“จริงๆครับผมไม่ได้พูดเล่น วันนี้ตอนเช้าตรู่สินค้าที่พวกเราขนส่งมาจากเซียงเจียงถูกตรวจสอบ” วังซิงพูดออกมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดี

“ถูกตรวจก็ตรวจไปสิจะมาโวยวายทำไม โทรศัพท์หาคุณหลิวก็เสร็จเรื่องแล้วไม่ใช่เหรอ？” วังชิจูพูดออกมาอย่างไม่สนใจ