คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 117

เวลาที่ฟู่ซืออวี่ทำตัวเป็นเด็กดี ก็ยิ่งทำให้คนรู้สึกสงสารจับใจ

เสิ่นชิงซูเบือนหน้าหนี “กินข้าวเสร็จแล้วรีบให้พ่อของเธอมารับกลับไปนะ”

ดวงตาของฟู่ซืออวี่เป็นประกาย พยักหน้าติดต่อกัน “ครับ ผมจะฟังแม่ทุกอย่างเลย!”

“แล้วก็” เสิ่นชิงซูมองฟู่ซืออวี่ด้วยสีหน้าจริงจัง “อย่าเรียกฉันว่าแม่อีก”

ฟู่ซืออวี่ชะงักงัน

“ไม่เรียกแม่...” เขาเบะปาก เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของเสิ่นชิงซู เขาก็ค่อย ๆ ก้มหน้าลงแล้วตอบเสียงอ่อย “ครับ”

เสิ่นชิงซูละสายตา “พวกเราไปกันเถอะ”

เวินจิ่งซีพยักหน้า “คุณเดินไปก่อนเลย เจ้าเด็กนี่ผมจะดูเอง”

ฟู่ซืออวี่กำลังจะวิ่งตามเสิ่นชิงซูไป ก็ถูกเวินจิ่งซีดึงแขนไว้ เขาเงยหน้าขึ้นถลึงตาใส่เวินจิ่งซี ดวงตาแดงก่ำ

เวินจิ่งซีเห็นท่าทางแบบนั้นก็รู้สึกสงสารอยู่เหมือนกัน จึงถอนหายใจอย่างจนใจ “นี่เธอ เชื่อฟังดี ๆ อย่าสร้างความวุ่นวาย ไม่อย่างนั้นฉันจะโยนเธอทิ้งไว้กลางถนนให้ไปเผชิญชะตากรรมเอาเอง!”

ฟู่ซืออวี่พยักหน้าอย่างเศร้าใจ

เวินจิ่งซียังคงไม่วางใจเสียทีเดียว

ตอนที่เดิน เขาก็ดึงฟู่ซืออวี่ไว้ไม่ให้เข้าใกล้เสิ่นชิงซู

ตอนที่นั่งรถ เขาก็ให้เสิ่นชิงซูนั่งข้างคนขับ ส่วนลู่เสี่ยวหานกับฟู่ซืออวี่นั่งอยู่ด้านหลัง

ตอนที่กินข้าว เขาก็นั่งคั่นกลางระหว่างเสิ่นชิงซูกับฟู่ซืออวี่

ฟู่ซืออวี่ถึงจะตัวเล็กแต่ก็ไม่ได้โง่ เขารู้ว่าเวินจิ่งซีจงใจไม่ให้เขาเข้าใกล้แม่

แต่ เขาก็พยายามอย่างหนักที่จะเป็นเด็กดีแล้ว ทำไมอาเวินยังเกลียดเขาขนาดนี้อีกล่ะ?

ฟู่ซืออวี่คิดไม่ตก

เขาคาบช้อนไว้ในปาก เอียงคอมองไปยังฝั่งของเสิ่นชิงซู…

“จะกินข้าวก็ตั้งใจกิน” เวินจิ่งซีคีบซี่โครงหมูเปรี้ยวหวานชิ้นหนึ่งใส่ลงในชามของเขา “อย่ามองนู่นมองนี่”

ฟู่ซืออวี่มองซี่โครงหมูเปรี้ยวหวานในชาม แววตาเต็มไปด้วยความน้อยใจ “ผมไม่อยากกินซี่โครงหมู!”

“มีอะไรให้กินก็กินไป!” เวินจิ่งซีแค่นเสียงเย็นชา “ถ้าเธอไม่ชิน ก็กลับบ้านไปหาแม่เสี่ยวชูของเธอสิ อยากกินอะไรก็ให้เขาทำให้กิน!”

“อา...” ฟู่ซืออวี่เงยหน้าขึ้นกำลังจะอาละวาด แต่ก็นึกถึงคำพูดของแม่เสี่ยวชูขึ้นมาทันที เขาจึงทำได้เพียงถลึงตาใส่เวินจิ่งซี แล้วก้มหน้าคีบซี่โครงหมูเปรี้ยวหวานเข้าปาก

ช่างเถอะ! เพื่อให้แม่หายโกรธ เขาจะทน!

รอให้แม่หายโกรธเมื่อไหร่ เขาก็ไม่ต้องทนกับอาใจร้ายคนนี้อีกต่อไปแล้ว!

เวินจิ่งซีลอบสังเกตฟู่ซืออวี่อยู่เงียบ ๆ

เมื่อเห็นว่าเขาไม่โกรธจริง ๆ แถมยังตั้งหน้าตั้งตาแทะซี่โครงหมู เวินจิ่งซีก็รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฟู่ซืออวี่คงร้องไห้โวยวายไปนานแล้ว