คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 118

ตลอดห้าปีที่ผ่านมา ฟู่ซือเหยียนทำเรื่องแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วน

เสิ่นชิงซูพูดกับฟู่ซืออวี่ว่า “โทรหาแม่ของเธอสิ”

ฟู่ซืออวี่รับคำว่า ‘ครับ’ แล้วโทรออกไปหาโจวอวี๋ชู

ผลก็คือไม่มีคนรับสายเช่นกัน!

“ไม่รับโทรศัพท์ทั้งสองคน!” เวินจิ่งซีแค่นเสียงเย็นชา “คงกำลังมั่วกันอยู่แน่ ๆ!”

สีหน้าของเสิ่นชิงซูเย็นชาลงอย่างสิ้นเชิง เธอหันไปมองโคมลอยที่ค่อย ๆ ลอยขึ้นเหนือผืนน้ำ ในใจก็รู้สึกร้อนรนอยู่บ้าง

เวินจิ่งซีเดาได้ว่าในใจเธอกำลังคิดถึงเจียงเยว่หลาน และอยากจะไปปล่อยโคมลอยที่ริมแม่น้ำ จึงพูดว่า “คุณกับลู่เสี่ยวหานไปก่อนเลย เดี๋ยวผมอยู่รอฟู่ซือเหยียนกับเขาตรงนี้เอง”

เมื่อได้ยินดังนั้น เสิ่นชิงซูก็มองเขาด้วยความขอบคุณ “ขอบคุณนะ”

“ไม่ต้องทำอะไรเป็นพิธีรีตองแบบนี้หรอก” เวินจิ่งซีกระชากแขนเล็ก ๆ ของฟู่ซืออวี่ไว้ แล้วพูดกับเสิ่นชิงซูว่า “คุณรีบไปเถอะ เดี๋ยวคนเยอะกว่านี้จะเบียดเข้าไปไม่ได้”

จริงอย่างที่เขาว่า หากช้ากว่านี้คนจะยิ่งเยอะมาก การที่เธอซึ่งเป็นคนท้องจะไปเบียดเสียดริมแม่น้ำก็คงไม่เหมาะ

เสิ่นชิงซูไปปล่อยโคมลอยที่ริมแม่น้ำพร้อมกับลู่เสี่ยวหานและคนอื่น ๆ

เธอเดินจากไปอย่างเด็ดเดี่ยว ไม่แม้แต่จะเหลือบมองฟู่ซืออวี่สักนิด และไม่หยิบโคมไฟที่ฟู่ซืออวี่ซื้อมาให้ติดมือไปด้วยซ้ำ

ฟู่ซืออวี่มองโคมไฟที่อยู่ในมือของเวินจิ่งซี ในใจก็รู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง

ถ้าเป็นเมื่อก่อน จะเป็นแม่ที่ทำโคมไฟด้วยตัวเอง แล้วพ่อกับแม่ก็จะพาเขาไปเดินชมโคมไฟที่ริมแม่น้ำด้วยกัน

แต่ปีนี้ พ่อกลับไปอยู่เป็นเพื่อนแม่เสี่ยวชู

แม่ก็ทิ้งเขาไป แล้วไปปล่อยโคมลอยคนเดียว

ฟู่ซืออวี่จ้องมองโคมไฟการ์ตูนในมือของตัวเอง ภาพตรงหน้าค่อย ๆ พร่ามัวลง

แปะ...

หยดน้ำตาหล่นลงบนโคมไฟ แผ่เป็นวงกว้าง

ฟู่ซืออวี่คิดไม่ตก ทั้ง ๆ ที่เขาทำตัวเป็นเด็กดีเชื่อฟังแล้ว ทำไมแม่ถึงยังไม่สนใจเขาอีกล่ะ?

หรือจะเป็นจริงอย่างที่แม่เสี่ยวชูบอก ว่าแม่กำลังตั้งท้องจริง ๆ?

ถ้าแม่มีน้องเป็นของตัวเองแล้วจริง ๆ ก็หมายความว่าจะไม่รักเขาอีกต่อไปแล้วใช่ไหม?

......

ริมแม่น้ำ คลื่นฝูงชนหนาแน่นราวกับทอผ้า

ด้วยความช่วยเหลือของลู่เสี่ยวหานและพี่หลี่ ในที่สุดเสิ่นชิงซูก็ปล่อยโคมลอยได้สำเร็จหนึ่งดวง

เธอมองโคมลอยที่ค่อย ๆ กลายเป็นจุดแสงดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืน แววตาสั่นไหว