คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 119

ฝูงชนที่เคลื่อนไหวอยู่รอบข้างราวกับหยุดนิ่งไป

โคมลอยบนท้องฟ้ายามค่ำคืนลอยห่างออกไปไกล โคมอธิษฐานบนผิวน้ำล่องลอยไปตามกระแสน้ำ

สายลมจากแม่น้ำพัดผ่านใบหน้า ทำให้ปอยผมสองสามเส้นปลิวไสว

เปลือกตาของเสิ่นชิงซูสั่นไหวเล็กน้อย เธอละสายตาแล้วเงยหน้าขึ้นมองเวินจิ่งซี “พวกเราไปกันเถอะ”

เวินจิ่งซีก้มลงมองเธอ มือที่โอบไหล่ของเธอยังคงไม่ปล่อย

“เมื่อกี้ไม่ได้โดนชนตรงไหนใช่ไหม?”

“ไม่” เสิ่นชิงซูหรี่ตาลง “ขอบคุณค่ะ”

ลูกกระเดือกของเวินจิ่งซีขยับเล็กน้อย “คนเยอะเกินไป ผมจะประคองคุณออกไปเอง”

เหตุการณ์เมื่อครู่ก็ยังทำให้รู้สึกใจหาย ในสถานการณ์เช่นนี้เสิ่นชิงซูจึงไม่ได้ใส่ใจเรื่องความไม่เหมาะสมระหว่างชายหญิงอีกต่อไป เธอพยักหน้าเบา ๆ “อืม”

เวินจิ่งซีจึงใช้มือข้างหนึ่งโอบไหล่ของเสิ่นชิงซูไว้ ส่วนมืออีกข้างก็คอยกันอยู่ด้านหน้า เพื่อปกป้องเธอระหว่างทางออกไป

สายตาคมกริบที่เย็นชาและเต็มไปด้วยแรงกดดันจากด้านหลังยังคงจับจ้องตามพวกเขามาตลอด จนกระทั่งพวกเขาออกจากฝูงชนที่แออัดและขึ้นรถได้สำเร็จ

ประตูรถปิดลง กั้นพวกเขาออกจากฝูงชน และกั้นออกจากสายตานั้นด้วย

เสิ่นชิงซูเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ราวกับเหนื่อยล้า ดวงตาทั้งสองข้างปิดลง

เวินจิ่งซีมองเธอแวบหนึ่ง เม้มปากเล็กน้อย หลังจากนิ่งไปครู่หนึ่ง เขาก็หันไปมองลู่เสี่ยวหานที่นั่งอยู่เบาะหลัง “คุณพักอยู่ที่ไหน? เดี๋ยวผมไปส่งคุณก่อน”

“ขอบคุณค่ะคุณเวิน!” ลู่เสี่ยวหานบอกที่อยู่ของตัวเองอย่างมีความสุข

......

หลังจากส่งลู่เสี่ยวหานถึงบ้านแล้ว เวินจิ่งซีก็เลี้ยวรถมุ่งหน้าไปยังดอลฟินวิลล์

เสิ่นชิงซูดูเหมือนจะหลับไปแล้ว เธอหลับตาเงียบตลอดทาง

เวินจิ่งซีชะลอความเร็วลงเล็กน้อย ขับรถอย่างนุ่มนวล

ครืด ครืด...

โทรศัพท์สั่นอยู่ในกระเป๋า

เสิ่นชิงซูลืมตาขึ้น หยิบกระเป๋าแล้วเอาโทรศัพท์ออกมา

เป็นสายจากเจียงเหวินจิ่น บอกว่ามีบุคคลสำคัญท่านหนึ่งไปคว้าโบราณวัตถุชิ้นหนึ่งกลับมาจากต่างประเทศได้ แต่จำเป็นต้องได้รับการบูรณะ ซึ่งมีความยากมาก

เจี่ยงเหวินจิ่นคิดว่าโบราณวัตถุชิ้นนี้ต้องอาศัยความร่วมมือของเสิ่นชิงซูและเวินจิ่งซีจึงจะซ่อมแซมได้สำเร็จ จึงถามว่าพรุ่งนี้เธอและเวินจิ่งซีจะกลับไปที่เมืองซิงด้วยกันได้หรือไม่?

เสิ่นชิงซูตอบตกลง

หลังจากวางสาย เธอก็บอกแผนการของเจี่ยงเหวินจิ่นให้เวินจิ่งซีฟัง

เวินจิ่งซีถาม “ถ้างั้นพรุ่งนี้เช้าผมมารับคุณนะ?”

“อืม แต่คุณต้องไปส่งฉันที่สตูดิโอก่อน เอกสารของฉันอยู่ที่นั่นทั้งหมด”

“ได้”