คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 121

ขณะเสิ่นชิงซูลงมาจากชั้นบน เวินจิ่งซีก็ลงมาจากรถ เมื่อเห็นว่าเธอปลอดภัยไม่ได้เป็นอะไร เขาก็ถอนหายใจ

“ทำไมถึงขึ้นไปนานขนาดนี้? โทรหาคุณก็ไม่รับ ผมยังคิดว่าเกิดอุบัติเหตุอะไรหรือเปล่า”

“คุณโทรมาหาฉันเหรอ?” เสิ่นชิงซูรีบล้วงโทรศัพท์ออกมาจากในกระเป๋า มีสามสายไม่ได้รับจริง ๆ

เธอเก็บโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋าพลางมองเวินจิ่งซี “ขอโทษนะ โทรศัพท์อยู่ในกระเป๋าก็เลยไม่ได้สังเกต”

เวินจิ่งซีเปิดประตูรถฝั่งที่นั่งข้างคนขับให้เธอ “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ตอนนี้คุณคือสมบัติของชาติ อาจารย์กับอาจารย์แม่กำชับผมทุกวันว่าให้ดูแลคุณให้ดี”

ริมฝีปากของเสิ่นชิงซูยกยิ้ม ก่อนจะก้มตัวเข้าไปในรถ

เวินจิ่งซีปิดประตูรถ ขณะเอี้ยวตัวหางตาชำเลืองไปเห็นเงาร่างสีดำสายหนึ่งเดินออกมาจากในอาคาร

เขาชะงัก ก่อนจะหันหน้าไปมอง

ฟู่ซือเหยียนเองก็เห็นเขาเช่นกัน

ทว่าทั้งสองคนเพียงมองอีกฝ่ายทีเดียวก็เบือนสายตาไปทางอื่น

ในจังหวะนี้เองรถเมย์บัคสีดำก็ขับผ่านมาพอดี ก่อนจะมาจอดเบื้องหลังแลนด์โรเวอร์

เส้าชิงลงจากรถแล้วไปเปิดประตูที่นั่งด้านหลัง ฟู่ซือเหยียนเอี้ยวตัวลงจากรถ

เวินจิ่งซีเองก็ขึ้นรถเช่นกัน ก่อนจะคาดเข็มขัดนิรภัยแล้วสตาร์ตรถ

รถเมย์บัคสีดำแล่นผ่านไปจากข้าง ๆ เขา แล้วหายไปในความมืดยามราตรี

เวินจิ่งซีจับพวงมาลัยมือเดียว “ฟู่ซือเหยียนไม่ได้ทำให้คุณลำบากใช่ไหม?”

เสิ่นชิงซูยกมือขึ้นลูบขมับ “เขาไม่ยอมหย่า”

“อะไรนะ?!” เวินจิ่งซีตกตะลึง “เขาคบกับโจวอวี๋ชูอย่างเปิดเผยแล้ว ฟู่ซืออวี่ก็ห้าขวบแล้ว ไม่หย่าเขาคิดจะทำอะไร?”

เสิ่นชิงซูส่ายหน้า “ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไรกันแน่?”

“เขาคงไม่ได้มีความผิดปกติทางจิตอะไรหรอกนะ?” เวินจิ่งซีส่ายหน้า “ชอบให้คนในดวงใจเป็นมือที่สามทั้งที่รู้ว่ามีเจ้าของอยู่แล้ว? โรคจิตแบบใหม่อะไรกัน? ผมเคยได้ยินแต่ไวรัสกลายพันธุ์ ไม่เคยได้ยินว่าโรคจิตก็กลายพันธุ์ได้ด้วยนะ!”

“ไม่รู้สิ” ตอนนี้เสิ่นชิงซูเองก็หงุดหงิดมาก

“แล้วคุณคิดจะทำยังไง?” เวินจิ่งซีพูดต่อ “ถ้าไม่ไหวคุณก็ฟ้องหย่าเถอะ ฟู่ซืออวี่คือหลักฐานว่าเขานอกใจที่ดีที่สุด ถ้าคุณฟ้องหย่า โอกาสที่จะฟ้องชนะก็ยังมีเยอะ”