คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 122

ขณะที่เขามาถึงคฤหาสน์เหยาเยว่ โจวอวี๋ชูยืนอยู่ริมขอบชั้นดาดฟ้าในชุดเดรสสีขาว ผมยาวปลิวไหวท่ามกลางลมหนาว

“ซือเหยียน ขอโทษนะ ฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริง ๆ...”

เธอมองฟู่ซือเหยียนทั้งน้ำตาไหลอาบเต็มหน้า มองไปตัวเธอทั้งแตกสลายและทั้งสิ้นหวัง

หม่าซินอยู่ข้าง ๆ ร้อนใจจนแทบจะคุกเข่าให้โจวอวี๋ชูอยู่แล้ว!

สุดท้ายฟู่ซือเหยียนก็โน้มน้าวโจวอวี๋ชูให้ลงมาได้สำเร็จ

ช่วงนี้นับวันโรคซึมเศร้าของโจวอวี๋ชูก็ยิ่งกำเริบบ่อยขึ้น เขาจัดการให้จิตแพทย์ที่ดีที่สุดมารักษาให้โจวอวี๋ชู

จิตแพทย์บอกว่าโจวอวี๋ชูไม่สามารถเข้ากองถ่ายละครได้อีกแล้ว ต้องพักผ่อนระยะหนึ่ง เพื่อตั้งใจรับการรักษา

แม้หม่าซินจะรู้สึกเสียดาย แต่โจวอวี๋ชูป่วยหนักขนาดนี้ บวกกับฟู่ซือเหยียนมีท่าทีเด็ดขาด เธอเองก็ทำได้เพียงปล่อยโจวอวี๋ชูไป

โจวอวี๋ชูป่วย ฟู่ซือเหยียนเป็นห่วงว่าหากโจวอวี๋ชูอาการป่วยกำเริบอีกครั้งจะทำให้ฟู่ซืออวี่ตกใจกลัว ฉะนั้นเขาจึงพาฟู่ซืออวี่กลับคฤหาสน์หนานซี

ตอนนี้เสิ่นชิงซูย้ายออกไปแล้ว ต้องมีคนรับผิดชอบดูแลฟู่ซืออวี่

ฟู่ซือเหยียนโยกย้ายสาวใช้คนหนึ่งมาจากคฤหาสน์ตระกูลฟู่

สาวใช้ชื่อว่าเสี่ยวไหล สะอาดคล่องแคล่ว ตอนที่ฟู่ซืออวี่ไปบ้านใหญ่ก่อนหน้านี้ เธอก็เป็นคนรับผิดชอบอาหารการกินและที่หลับที่นอนของฟู่ซืออวี่ นับว่ามีประสบการณ์

ขณะฟู่ซือเหยียนกลับถึงคฤหาสน์หนานซี ฟู่ซืออวี่ยังไม่นอน

คฤหาสน์หนานซีที่ไม่มีแม่ ฟู่ซืออวี่รู้สึกเงียบหงา ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมขึ้นไปนอนข้างบน

เสี่ยวไหลเห็นฟู่ซือเหยียนกลับมา ก็รีบรุดหน้ามาอธิบาย “คุณผู้ชายคะ ขอโทษนะคะ ฉันโน้มน้าวคุณชายน้อยไม่ได้”

“พ่อ!” ฟู่ซืออวี่ลงมาจากโซฟา แล้ววิ่งเข้าไปกอดฟู่ซือเหยียนเอาไว้ “พ่อ ทำไมพ่อถึงกลับมาคนเดียวล่ะ?”

ฟู่ซือเหยียน “ไม่ต้อนรับพ่อกลับมา?”

“ไม่ใช่ครับ ผมหมายถึงทำไมพ่อถึงไม่กลับมากับแม่ล่ะ!” ฟู่ซืออวี่เบะปากแล้วพูดต่อว่า “ผมคิดว่าพ่อกลับไปหาแม่ ต้องพาแม่กลับมาได้แน่ ๆ”

ฟู่ซือเหยียนลูบหัวเขา ทว่าไม่ได้ตอบคำถามของเขา ได้แต่ตอบกลับไปว่า “ดึกแล้ว ลูกควรนอนได้แล้ว”