คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 124

เฟิงอวิ๋นเฉียนเชิญด้วยความเป็นมิตร เจี่ยงเหวินจิ่นเองก็ไม่ดีที่จะบอกปัด

แต่คืนนี้เขามีนัด

เขาครุ่นคิดพลางมองเฟิงอวิ๋นเฉียน “คืนนี้ผมกับอาจารย์ถูของกลุ่มปกป้องสิทธิกรมศิลปากรนัดคนของทีมทนายทานข้าวด้วยกัน ถ้าคุณเฟิงไม่ถือสา ไปด้วยกันไหมครับ?”

เฟิงอวิ๋นเฉียนยิ้มตอบชืด ๆ “คนที่ยินดีทำคุณูปการเพื่อการปกป้องวัตถุโบราณ ผมนับถือมาก ๆ เลยครับ ได้รู้จักกันยิ่งดีอยู่แล้ว”

…

ร้านอาหารส่วนตัวแห่งหนึ่งในเมืองซิง

ขณะพวกเจี่ยงเหวินจิ่นมาถึงห้องรับรอง พวกอาจารย์ถูเขาก็มาถึงแล้ว

อาจารย์ถูและเจี่ยงเหวินจิ่นเป็นเพื่อนร่วมเรียนเก่ากัน ทั้งสองคนมีอุดมการณ์เดียวกันมาตั้งแต่สมัยเรียน จนอายุปูนนี้แล้ว ก็ยังมีปณิธานทำเพื่อประเทศชาติอย่างสุดความสามารถ

“อาจารย์เจี่ยงมาแล้วเหรอ เร็วเข้า ฉันจะแนะนำให้นายรู้จัก คนนี้คือทนายมือทองอันดับหนึ่งที่มีชื่อเสียงของเมืองเป่ย ทนายฟู่ซือเหยียน!”

เมื่อได้ยินชื่อของฟู่ซือเหยียน เสิ่นชิงซูและเวินจิ่งซีก็พลันชะงัก

หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็สบตากันโดยไม่ได้นัดหมาย

เวินจิ่งซีทำเสียง ‘จิ๊’ ออกมาทีหนึ่ง “โลกใบนี้มันแคบจริง ๆ!”

เสิ่นชิงซูเม้มปาก ยอมรับเล็กน้อย

ขนาดนี้ยังมาเจอกันได้ มันก็แคบจริง ๆ

“สองท่านนี้คือทนายจ้าวกับทนายฉู่ของทีมทนายฟู่...” อาจารย์ถูชื่นชมฟู่ซือเหยียนมาก เมื่อกี้ตอนที่พวกเจี่ยงเหวินจิ่นเขายังไม่มา เขากับฟู่ซือเหยียนพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่ง ยิ่งคิดว่าครั้งนี้ตนหามาถูกคนแล้ว!

“อันที่จริงที่ฉันแนะนำทนายฟู่เมื่อกี้ยังมีนัยด้วยนิดหน่อย ตอนนี้ทนายฟู่มีชื่อเสียงโด่งดังในประเทศ ฉันเคยดูรายการทอล์คโชว์ตุลาการที่เขาไปออกก่อนหน้านี้ ยังหนุ่มยังแน่นมีความสามารถ หาได้ยาก! หาได้ยากสุด ๆ!”

เจี่ยงเหวินจิ่นรุดหน้าขึ้นมาจับมือกับฟู่ซือเหยียน “ทนายฟู่ ได้ยินชื่อเสียงมานานแล้ว”

ฟู่ซือเหยียนจับมือกับเจี่ยงเหวินจิ่น น้ำเสียงทุ้มต่ำ “อาจารย์เจี่ยง ยินดีที่ได้พบกันครับ”

ส่วนความสัมพันธ์ของฟู่ซือเหยียนกับเสิ่นชิงซู เวินจิ่งซีเคยเล่าให้เขาฟังคร่าว ๆ ผ่านทางโทรศัพท์แล้ว

เจี่ยงเหวินจิ่นมองฟู่ซือเหยียนที่สีหน้าเคร่งขรึมบุคลิกน่าเกรงขาม ได้แต่ทอดถอนใจอยู่ภายในใจประโยคหนึ่งว่า : มีความสามารถ แต่นิสัย...ไม่พูดถึงก็ช่างมันเถอะ!

เพียงแต่การรวมกลุ่มของอาจารย์ถูในวันนี้ ทุกคนมารวมตัวกันเพื่อการปกป้องวัตถุโบราณ เจี่ยงเหวินจิ่นจะไม่ทำลายบรรยากาศการทานข้าวร่วมกันเพราะเหตุผลส่วนตัว

เจี่ยงเหวินจิ่นคิดแบบนี้ เวินจิ่งซีและเสิ่นชิงซูเองก็คิดแบบนี้เช่นเดียวกัน

หลังแนะนำให้รู้จักกันแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันไปนั่ง

เสิ่นชิงซูถูกจัดให้นั่งระหว่างเจี่ยงเหวินจิ่นและเวินจิ่งซี ฝั่งตรงข้ามบังเอิญเป็นฟู่ซือเหยียนพอดี

ฟู่ซือเหยียนมองมาที่เสิ่นชิงซู ทว่าเห็นเธอเบือนหน้าไปพูดคุยอยู่กับเวินจิ่งซี เขาก็ขมวดคิ้วเข้าหากันในทันใด

เวินจิ่งซีและเสิ่นชิงซูกำลังพูดคุยกันถึงปัญหาการบูรณะเครื่องลายครามชิ้นนั้น ทั้งสองคนพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ

สายตาของเฟิงอวิ๋นเฉียนกวาดไปบนหน้าของเสิ่นชิงซูชืด ๆ จากนั่นก็สลับกลับมาตกที่ใบหน้าของฟู่ซือเหยียน