คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 126

ฟู่ซือเหยียนปล่อยเขา แล้วจัดระเบียบสูท สายตาเย็นยะเยียบตกไปบนใบหน้าของเขา

“นายไม่ต้องยั่วยุให้ฉันมีน้ำโห ไม่ว่าจะเป็นเสิ่นชิงซูหรือว่าแม่ลูกเสี่ยวชู ก็ไม่มีวันตกมาถึงนาย ให้ดีนายรู้จักวางตัวหน่อย ไสหัวกลับประเทศเคของนายไปซะ ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่า ๆ แล้วกัน!”

พูดจบ ฟู่ซือเหยียนก็ชักสายตากลับแล้วหมุนตัวเดินออกไป

เฟิงอวิ๋นเฉียนมองแผ่นหลังของฟู่ซือเหยียน แล้วฉีกยิ้มออกมา คล้ายกับเจอเรื่องอะไรที่ทำให้เขาตื่นเต้นอย่างนั้น “ฟู่ซือเหยียน คนที่ผิดสัญญาต้องเจอกรรมตามสนอง กรรมตามสนองของนายกำลังจะมาแล้วเหรอ?”

...

การทานข้าวรร่วมกันจบลง

ทุกคนออกมาจากภัตตาคาร

เมืองซิงเป็นเมืองตามแนวชายฝั่ง ฤดูหนาวไม่มีหิมะตก ทว่าลมหนาวบาดลึกถึงกระดูก โดยเฉพาะเมื่อเข้ายามกลางคืน ลมหนาวพัดฟิ้วทำคนเจ็บผิวหน้าไปหมด

หลังออกมาจากภัตตาคาร เสิ่นชิงซูถูกทำให้หนาวจนหรี่ตาลง จึงซุกใบหน้าครึ่งซีกเข้าไปในปกเสื้อที่ดึงขึ้นสูง

เจี่ยงเหวินจิ่นดื่มเหล้าย่อมขับรถไม่ได้อยู่แล้ว เวินจิ่งซีเอากุญแจรถของเขาไปขับ

คนขับรถของเฟิงอวิ๋นเฉียนขับรถมา หลังเขากับเจี่ยงเหวินจิ่นและอาจารย์ถูบอกลากัน สุดท้ายก็มองเสิ่นชิงซูที่ยืนอยู่ข้างเจี่ยงเหวินจิ่น “คุณเสิ่น สะดวกให้ช่องทางการติดต่อไหมครับ?”

ห่างออกไปไม่กี่ก้าว เมื่อฟู่ซือเหยียนได้ยินประโยคนี้ ดวงตาดำขลับก็หรี่ลง ก่อนจะเบือนหน้ามองไป

ในความมืดยามค่ำคืน ใบหน้าครึ่งซีกของเสิ่นชิงซูซ่อนอยู่ในคอเสื้อ เผยออกมาเพียงดวงตาคู่หนึ่ง

ไฟนีออนของเมืองสะท้อนเข้าไปในดวงตาของเธอ คล้ายกับแสงฟุ้งระยิบระยับอยู่ในดวงตาเธอ

ทว่าในวินาทีนี้ ดวงตาคู่นี้กำลังมองไปที่เฟิงอวิ๋นเฉียน สายตาเย็นยะเยียบ “ขอโทษค่ะ ไม่สะดวก”

เมื่อฟู่ซือเหยียนได้ยินประโยคนี้ คิ้วดำดุจน้ำหมึกก็เลิกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะกวาดสายตาไปมองเฟิงอวิ๋นเฉียน

เฟิงอวิ๋นเฉียนคล้ายกับไม่แปลกใจนัก เขาชักมือกลับนิ่ง ๆ แล้วชำเลืองมองไปทางฟู่ซือเหยียนทีหนึ่ง

ทั้งสองคนสบตากัน ริมฝีปากบางของฟู่ซือเหยียนกระตุกเล็กน้อย พร้อมแค่นเสียงฮึที่สั้นกระชับออกมาทีหนึ่ง

“ขอโทษนะครับ เป็นผมที่ล่วงเกินแล้ว” เฟิงอวิ๋นเฉียนยิ้มชืด ๆ อย่างสุขุมนุ่มลึก “งั้นคุณเสิ่น แล้วก็อาจารย์ทั้งสอง ผมขอตัวก่อนนะครับ”

เสิ่นชิงซูก้มหน้า ทว่าไม่ได้ตอบกลับใด ๆ

เจี่ยงเหวินจิ่นและอาจารย์ถูต่างเมาสะลึมสะลือกันสองสามส่วน ทว่าสัมผัสบรรยากาศลุ่มลึกนี้ไม่ได้แต่อย่างใด จึงบอกลาเฟิงอวิ๋นเฉียนอย่างเป็นมิตร