คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 147

เฉียวซิงเจียเงยหน้ามองเสิ่นชิงซู สีหน้าจริงจัง “โจวอวี๋ชูป่วยแล้วใช่ไหม? พล็อตนิยายน้ำเน่า อย่างเช่นคนในดวงใจป่วยหนักจำเป็นต้องเปลี่ยนไตอะไรทำนองนั้น…พระเจ้าช่วย! ฟู่ซือเหยียนเล็งไตเธออยู่ใช่หรือเปล่า?”

เสิ่นชิงซู “…”

แม้ไม่สมเหตุสมผล แต่เฉียวซิงเจียก็ทายถูกไปครึ่งหนึ่ง

“เขาบอกว่าโจวอวี๋ชูเป็นมะเร็งสมอง”

เฉียวซิงเจียสองตาเบิกกว้าง “จริงเหรอ? เดี๋ยวนี้พระเจ้าเจ๋งขนาดนี้แล้วเหรอ? ทำชั่วได้ชั่ว เรื่องดีนะเนี่ย!”

เสิ่นชิงซูเม้มริมฝีปากไม่พูดอะไร หัวคิ้วยังคงขมวดเล็กน้อยอยู่อย่างนั้น

“ไม่ใช่สิ ปฏิกิริยาตอบสนองอะไรของเธอเนี่ย?” เฉียวซิงเจียขมวดคิ้ว “กังวลว่าฟู่ซือเหยียนจะอยากได้ชิ้นส่วนร่างกายของเธอจริง ๆ เหรอ? เธอวางใจได้โจวอวี๋ชูเป็นมะเร็งสมอง ต่อให้ฟู่ซือเหยียนอยากเปลี่ยนสมองให้โจวอวี๋ชูจริง แบบนั้นก็ต้องมีคนทำได้ก่อน!”

เสิ่นชิงซูหรี่ตามองเธอ “ซิงซิง อ่านนิยายให้น้อย ๆ หน่อย”

“ได้ ๆ ๆ ฉันแค่เห็นว่าเธออารมณ์ไม่ดี เลยอยากล้อเธอเล่นเท่านั้นเอง!”

เสิ่นชิงซูถอนหายใจ “เธออ่านข้อตกลงให้หมดก่อนค่อยว่ากันอีกที”

“โอเค” เฉียวซิงเจียผงกศีรษะอย่างเชื่อฟัง แล้วก้มหน้าอ่านข้อตกลงต่อ

เงื่อนไขด้านหน้าพวกนั้น พูดตามตรง เฉียวซิงเจียรู้สึกว่าค่อนข้างดีทั้งหมดเลย

เงินน่ะ ใครจะคิดว่ามันเยอะไป?

แน่นอนว่ายิ่งเยอะยิ่งดี!

โดยเฉพาะอย่างเสิ่นชิงซู เหยื่อขนานแท้ที่เลี้ยงดูลูกของผู้ชายเลวกับมือที่สามมาห้าปี ทั้งเงินและบ้านเหล่านี้ เฉียวซิงเจียรู้สึกว่าเสิ่นชิงซูสมควรรับไว้!

เฉียวซิงเจียพลิกมาถึงหน้าสุดท้าย สายตาหยุดค้างโดยพลัน เมื่อเห็นเงื่อนไขเพิ่มเติมข้อนั้น

เธอถาม “เงื่อนไขเพิ่มเติมที่ว่าคืออะไร? ทำไมไม่เขียนไว้ในข้อตกลงล่ะ?”

“ฉันยังไม่ได้ถาม แต่ฉันรู้สึกว่า” เสิ่นชิงซูสีหน้าคร่ำเคร่ง “ต้องไม่ใช่เรื่องดีอะไรแน่”

พลันนั้นเฉียวซิงเจียสีหน้าคล้ายกินแมลงวันเข้าไป

“พวกข้างหน้าฉันอ่านจนจิตใจเบิกบาน คิดไม่ถึงว่ายังเป็นฉันที่ไร้เดียงสาเกินไป! ไม่ใช่สิ ฟู่ซือเหยียนคิดจะทำอะไรกันแน่? ยังไงเขาก็เป็นคนใหญ่คนโตที่มีทรัพย์สินแสนล้านในวงการกฎหมาย ทำไมทำแต่เรื่องผิดมนุษย์มนาอยู่เรื่อย!”

เสิ่นชิงซูยกมือกดขมับเบา ๆ “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาต้องการอะไรกันแน่?”

เฉียวซิงเจียเอามือเท้าคางไว้ ด่าออกมาทีหนึ่งว่า ‘ผู้ชายเลวตัวยง’