คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 163

“เดี๋ยวก่อน!”

เวินจิ่งซีเข้ามาขวางหน้าเสิ่นชิงซูไว้ทันที สีหน้าของเขาจริงจัง “พวกเราเพิ่งจะลงจากเครื่องบินมานะ คุณจะให้เสิ่นชิงซูเดินทางไกลต่อเครื่องอีกแล้วเหรอ รีบยังไงก็ไม่ถึงขนาดนี้!”

“ใช่!” เฉียวซิงเจียดึงเสิ่นชิงซูมาอยู่ข้างกาย จ้องมองฟู่ซือเหยียนเขม็ง แล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า “คุณอยากจะคลั่งรักมันก็เรื่องของคุณ แต่อาซูของพวกเราไม่ขอบ้าไปกับคุณด้วยหรอก!”

ฟู่ซือเหยียนมองเวินจิ่งซีที่อยู่ตรงหน้าด้วยแววตาเย็นเยียบ

เขาสูงกว่าเวินจิ่งซีเล็กน้อย ประกอบกับวันนี้เขาสวมชุดสีดำล้วนเหมือนเช่นเคย ทั่วทั้งร่างจึงแผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามอย่างยิ่ง

“นี่เป็นเรื่องระหว่างผมกับเสิ่นชิงซู คุณไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่ง”

เมื่อเผชิญหน้ากับฟู่ซือเหยียน เวินจิ่งซีกลับไม่มีท่าทีหวาดกลัวแม้แต่น้อย เขาขมวดคิ้ว ใบหน้าหล่อเหลาเผยให้เห็นถึงความแน่วแน่มั่นคงและความถูกต้องอันเป็นเอกลักษณ์ของชายหนุ่ม

“เรื่องของอาซูก็คือเรื่องของผม!”

น้ำเสียงของเขาใสดังกังวาน หนักแน่นและทรงพลัง

เมื่อได้ยินดังนั้น ฟู่ซือเหยียนก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

จากนั้นก็หันไปปรายตามองเสิ่นชิงซู เขายกยิ้มมุมปาก น้ำเสียงทุ้มต่ำเจือแววเยาะเย้ย “ที่เขาพูดมา คุณเห็นด้วยไหม”

เสิ่นชิงซูมองเขาด้วยสายตาเย็นชา

ตอนนี้เธอไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะเดินทางต่อไปยังกานาในทันทีจริง ๆ

ถึงแม้ว่าตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่เที่ยวเล่นในเมืองอวิ๋น เฉียวซิงเจียและเวินจิ่งซีจะพยายามดูแลเธออย่างเต็มที่ แต่คงเป็นเพราะกำลังตั้งครรภ์ พอผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ เธอก็ยังรู้สึกเหนื่อยล้าอย่างบอกไม่ถูก

ตอนนี้เธอแค่อยากจะกลับบ้านไปอาบน้ำ แล้วนอนสบาย ๆ บนเตียงของตัวเองสักงีบ

“ที่เขาพูดก็ถูกแล้วค่ะ ฉันเหนื่อยจริง ๆ อยากจะพักผ่อนสักสองสามวัน”

แต่ฟู่ซือเหยียนกลับพูดว่า “ผมยื่นขอเส้นทางการบินไว้แล้ว เราจะไปโดยเครื่องบินส่วนตัว คุณพักผ่อนบนเครื่องบินได้”

สีหน้าของเสิ่นชิงซูเย็นชาลงทันที “ฉันเมาเครื่องบินค่ะ การต้องนั่งเครื่องบินต่อเนื่องเป็นสิบยี่สิบชั่วโมง ฉันทนไม่ไหวหรอก”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฟู่ซือเหยียนก็เม้มปาก จ้องมองใบหน้าของเสิ่นชิงซู

ครู่ใหญ่ เขาถอนหายใจออกมาคล้ายกับจนปัญญา “ผมให้ฉินเยี่ยนเฉิงเตรียมยาแก้เมาเครื่องบินมาด้วย”

“ฟู่ซือเหยียน” เสิ่นชิงซูจ้องมองเขา หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง “แค่ไม่กี่วันคุณก็รอไม่ได้เลยเหรอคะ”