คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 165

หลังจากมาถึงโรงแรม

เฉียวซิงเจียใช้คีย์การ์ดเปิดประตู แต่แล้วเสิ่นชิงซูก็ขมวดคิ้วพลางยกมือปิดปากแล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ

เสียงอาเจียนของเสิ่นชิงซูดังออกมาจากในห้องน้ำ

“อาซู!” เฉียวซิงเจียรีบตามเข้าไปอย่างร้อนรน

ฟู่ซือเหยียนและฉินเยี่ยนเฉิงยืนอยู่หน้าประตู เมื่อได้ยินเสียงอาเจียนอย่างทรมานจากข้างใน สีหน้าของทั้งคู่ก็เคร่งขรึมลง

สักพักใหญ่ เสียงอาเจียนจึงหยุดลง

เฉียวซิงเจียประคองเสิ่นชิงซูที่ใบหน้าซีดเผือดออกมาจากห้องน้ำ

ในห้องมีเตียงคู่ เฉียวซิงเจียจึงพยุงเสิ่นชิงซูไปที่เตียงหนึ่ง

เสิ่นชิงซูรู้สึกไม่สบายตัวอย่างมาก พอเอนตัวลงนอนก็หลับตาแล้วผล็อยหลับไปทันที

เฉียวซิงเจียลองเอามืออังหน้าผากของเธอ

มีไข้ต่ำ ๆ

เธอห่มผ้าให้เสิ่นชิงซู จากนั้นลุกขึ้นเดินไปที่ประตู มองไปทางฉินเยี่ยนเฉิงแล้วพูดว่า “ทิ้งกล่องยาของคุณไว้ให้ฉัน”

ฉินเยี่ยนเฉิงยื่นกล่องยาให้ “เธอไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม?”

เฉียวซิงเจียเหลือบมองฟู่ซือเหยียน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ก็ต้องขอบคุณใครบางคนนั่นแหละค่ะ ที่ทำให้เธออาเจียนไม่หยุดบนเครื่อง พอลงมาก็ได้รับรางวัลเป็นไข้ต่ำ ๆ คุณว่าดีไหมล่ะคะ?”

ฉินเยี่ยนเฉิง “…”

เฉียวซิงเจียคว้ากล่องยาจากมือของฉินเยี่ยนเฉิง ก่อนจะปิดประตูใส่หน้า

ข้างนอกประตู ฉินเยี่ยนเฉิงลูบจมูกตัวเองแล้วส่ายหน้า “เฮ้อ ดูเรื่องที่นายทำเข้าสิ... เวรกรรมจริง ๆ!”

ฟู่ซือเหยียนเม้มริมฝีปากแน่น ใบหน้าเรียบเฉยและเย็นชา

ครู่ต่อมา เขาก็หันหลังแล้วเดินตรงไปยังลิฟต์

ฉินเยี่ยนเฉิงตะโกนไล่หลังเขา “นี่ นายจะไปไหนน่ะ?”

......

ภายในห้อง เฉียวซิงเจียหยิบปรอทมาวัดไข้ให้เสิ่นชิงซู

สามสิบเจ็ดจุดเจ็ดองศาเซลเซียส

ยังดีที่ไข้ไม่สูงมาก

เธอเปิดกล่องยา ค้นหาอยู่สักพัก แต่ก็ไม่พบยาที่คนท้องสามารถใช้ได้

สุดท้ายจึงทำได้เพียงใช้แอลกอฮอล์เช็ดตัวให้เธอเพื่อลดไข้ไปก่อน

เสิ่นชิงซูรู้สึกไม่สบายตัวมาก แม้ในยามหลับคิ้วของเธอก็ยังคงขมวดเข้าหากันแน่น

เฉียวซิงเจียมองดูด้วยความเจ็บปวดใจ ก่อนจะสบถด่าฟู่ซือเหยียนในใจไปอีกยกใหญ่!

การนอนครั้งนี้ของเสิ่นชิงซูเต็มไปด้วยความทรมาน ร่างกายของเธอเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว สัมผัสได้ราง ๆ ว่ามีคนคอยเช็ดตัวให้ เธออยากจะลืมตาขึ้นมาดู แต่เปลือกตากลับหนักอึ้งราวกับมีอะไรที่หนักพันชั่งมาถ่วงไว้ ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ลืมตาไม่ขึ้น