คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 171

เธอยกมือขึ้นมาใช้ปลายนิ้วปัดออก ผสานไปกับเสียงคลื่น เธอได้ยินเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่ม “คืนนี้ของจะส่งไปที่ห้องของคุณ ถึงเวลานั้นคุณก็จะรู้เอง”

เมื่อได้ยินดังนั้น เสิ่นชิงซูก็ไม่ถามให้มากความอีก ทว่าหมุนตัวแล้วเดินไปยังตำแหน่งที่รถจอดตรงหน้าเลย

ฟู่ซือเหยียนหันหน้าไปมองเธอ

เบื้องหลังของหญิงสาวเพรียวบาง ลมทะเลพัดผมยาวของเธอยุ่งเหยิง ชายกระโปรงพลิ้วไหวตามลม

เขาชักสายตากลับเงียบ ๆ

......

กลับถึงโรงแรม ฟู่ซือเหยียนได้รับสายโทรศัพท์สายหนึ่งก็บึ่งรถออกไปทันที

ฉินเยี่ยนเฉิงไม่ได้ตามเขาไป ทว่ามาที่หน้าห้องของเฉียวซิงเจียและเสิ่นชิงซู ยกมือขึ้นเคาะประตู

เฉียวซิงเจียเป็นคนมาเปิดประตู “หมอฉิน มีธุระอะไร?”

“ร่างกายของคุณเสิ่นเป็นยังไงบ้าง? ให้ผมช่วยดูไหมครับ?”

เฉียวซิงเจียเลิกคิ้ว “หมอศัลย์อย่างคุณไม่เข้าใจอายุรกรรมหรอกมั้ง?”

ฉินเยี่ยนเฉิงกลับตอบกลับว่า “ปู่ผมเป็นแพทย์แผนจีน ผมเรียนกับเขามาตั้งแต่เด็กนิดหน่อย ผมจับชีพจรให้คุณเสิ่นได้ครับ”

แพทย์แผนจีนจับชีพจร!

นั่นจะได้ยังไง!

เฉียวซิงเจียปฏิเสธทั้งน้ำเสียงเย็นชาไปเลย “ฉันรู้อาการของอาซูดีที่สุด ไม่ต้องลำบากคุณหรอกค่ะ”

พูดจบ เฉียวซิงเจียก็ปิดประตูห้อง

นอกประตู ฉินเยี่ยนเฉิงจ้องประตูห้องที่ปิดสนิท หว่างคิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย

การตอบสนองของเฉียวซิงเจียมัน...สุดโต่งเกินไปหรือเปล่า?

เขายกมือขึ้นลูบคาง ทำท่าทางคล้ายกับกำลังครุ่นคิด

......

ทว่าตอนบ่ายสาม เสิ่นชิงซูง่วงมาก หลังเอนตัวนอนลงไม่นานก็หลับไปอีกครั้ง

ในความฝันเธอฝันเห็นลำตัวท่อนล่างของตัวเองมีเลือดไหลเป็นสายน้ำ จึงสะดุ้งตื่นจากความฝันอีกครั้ง!

ในห้องไฟมืดสลัว มีเพียงไฟดวงเล็กตรงหัวเตียงที่สว่างอยู่

เมื่อสัมผัสได้ว่าเธอตื่นแล้ว เฉียวซิงเจียที่พาดตัวเล่นเกมอยู่บนเตียงอีกหลังก็วางโทรศัพท์ลง “ตื่นแล้วเหรอ?”

“อืม” เสิ่นชิงซูยกมือขึ้นลูบหน้าผาก เต็มไปด้วยเหงื่อ

เฉียวซิงเจียเปิดไฟดวงใหญ่ในห้อง

ทั้งห้องสว่างจ้า

เสิ่นชิงซูลุกขึ้นนั่ง โทรศัพท์ที่อยู่ตรงโต๊ะหัวเตียงสั่น

มีคนส่งข้อความหาเธอ

เธอกดเปิด ไม่คิดเลยว่าจะเป็นภาพถ่ายชุดแต่งงานสองสามรูป

ของฟู่ซือเหยียนกับโจวอวี๋ชู

“ดูอะไรน่ะ?”