คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 180

แม่ที่อ่อนโยนแบบนั้น ควรเป็นของเขาสิ!

“ความรู้สึกระหว่างผู้ใหญ่เป็นเรื่องที่ซับซ้อนมาก” หลินหลานอี๋ลูบหัวฟู่ซืออวี่ น้ำเสียงรักสุดหัวใจ “งั้นซืออวี่อยากไปเจอแม่ชิงซูของหลานหรือเปล่า?”

“อยากครับ! ผมอยากมาก ๆ ด้วย!”

ขอบตาของฟู่ซืออวี่อุ่นร้อน เขาใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตา แล้วพูดขึ้นทั้งสะอึกสะอื้นว่า “แต่บนเครื่องบินวันนั้นพ่อบอกผมว่า ต่อไปผมจะไปรบกวนแม่ไม่ได้อีก เขายังบอกอีกว่า ถ้าผมอยากไปมากจริง ๆ ก็ให้บอกเขาก่อน เขาอนุญาตแล้วถึงจะไปหาแม่ได้!”

“งั้นเราก็แสร้งว่าแค่บังเอิญเจอกันเป็นยังไง?”

“บังเอิญเจอกัน?” ฟู่ซืออวี่ถลึงตาโต “ยาย ยายมีวิธีใช่ไหมครับ?”

หลินหลานอี๋ลูบใบหน้าเล็ก ๆ ของเขา “อืม เพื่อซืออวี่ ยายคิดวิธีที่ดีมาก ๆ วิธีหนึ่งออกแล้ว”

“ว้าว!” ฟู่ซืออวี่พลันรู้สึกเซอร์ไพรส์สุดขีด กระทั่งโผเข้าไปกอดหลินหลานอี๋ในอ้อมอกเธอ

“ยาย ยายเก่งมาก! ยายเก่งแบบนี้แถมยังดีกับผมขนาดนี้อีก ยายผมรักยายที่สุดเลย!”

หลินหลานอี๋กอดฟู่ซืออวี่พลางลูบหัวกลม ๆ ของเขา ในแววตาแฝงความเย็นชาและโหดเหี้ยมเอาไว้

......

เสิ่นชิงซูเลิกงานกลับบ้านก็เป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว

ออกมาจากลิฟต์ เธอก็เห็นประตูเข้าบ้านฝั่งตรงข้ามเปิดอยู่ ด้านในมีพนักงานขนส่งกำลังยุ่งกันหัวหมุน

เสิ่นชิงซูกวาดสายตามอง ทว่าไม่ได้สนใจ ปลดล็อกเปิดประตูเสร็จก็เข้าไปในบ้านเลย

น้าฉินที่อยู่ในห้องครัวได้ยินเสียงความเคลื่อนไหว ชะโงกหน้าออกมาพร้อมมือถือตะหลิว “กลับมาแล้วเหรอคะ?”

“อืม” เสิ่นชิงซูเปลี่ยนรองเท้าแตะในบ้านตรงทางเข้า แล้วเดินเข้ามา “หนูเห็นบ้านตรงข้ามเหมือนกำลังจะย้ายบ้านเหรอคะ?”

“ใช่แล้ว!” น้าฉินหันหน้ากลับมาพูดต่อ “เหมือนจะเพิ่งซื้อบ้านไปเมื่อสองวันนี้เอง”

เสิ่นชิงซูวางกระเป๋าบนโต๊ะ แล้วลุกขึ้นไปยืนพิงขอบประตูห้องครัว “น้าเห็นเหรอคะ?”

“เปล่าหรอกจ้ะ!” น้าฉินกำลังผัดอาหารอยู่ในหม้อ มือไม่ว่างทำอย่างอื่น เธอจึงพูดต่อว่า “ฉันต้มซุปไก่เอาไว้ให้คุณเสิ่น อยู่ในหม้อน่ะ คุณเสิ่นเอาถ้วยไปตักเองแล้วกันนะ”

“ค่ะ” เสิ่นชิงซูเดินเข้าไปในห้องครัว

......

เช้าตรู่วันถัดมา เสิ่นชิงซูกินอาหารเช้าเสร็จก็หยิบกระเป๋าไปเปลี่ยนรองเท้า “น้าฉิน หนูไปก่อนนะคะ”