คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 190

“เสี่ยวชู!” หลินหลานอี๋รีบไปนั่งลงข้าง ๆ เธอ ยกมือขึ้นมาลูบหลังเธอ “แม่ขอโทษ แม่ไม่ได้ตั้งใจ แม่ก็แค่ใจร้อนชั่ววูบเลยทำเกินไปหน่อย ลูกไม่เป็นไรใช่ไหม?”

โจวอวี๋ชูก้มหน้า ในแววตาปรากฏความชิงชัง

เมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ขอบตาเธอแดงมาก น้ำตาคลอเบ้า “แม่คะ หนูขอโทษ เมื่อกี๊หนูก็จำเป็นถึงได้พูดแบบนั้น หนูรู้ว่าหนูพูดแบบนั้นจะทำให้แม่ลำบาก แต่ว่า…แค่ก ๆ …”

“แม่รู้แล้ว แม่ไม่โทษลูกหรอก”

“หนูก็ถูกบังคับเหมือนกัน คุณเสิ่นนั่นเลี้ยงซืออวี่อยู่ห้าปี ซืออวี่ไม่ได้แค่ติดเธอมาก ดูเหมือนแม้กระทั่งซือเหยียนก็ยังรู้สึกว่าเธอดี…”

โจวอวี๋ชูปล่อยโฮ “แม่คะ หนูความจำเสื่อม หนูไม่รู้เลยว่าควรจะอยู่กับซืออวี่ยังไง ซืออวี่ชอบขนมขบเคี้ยง หนูก็แค่อยากให้ซืออวี่มีความสุข หนูไม่รู้จริง ๆ ว่าเขาธาตุอ่อนขนาดนั้น ซือเหยียนรักซืออวี่มาก พอซืออวี่ป่วยเขาก็ร้อนใจยิ่งกว่าใคร ถ้าให้เขารู้ว่าหนูเป็นคนซื้อขนมให้ซืออวี่ เขาต้องผิดหวังในตัวหนูมากแน่ ๆ …”

หลินหลานอี๋ได้ยินเธอพูดเช่นนี้ รู้สึกว่าก็มีเหตุผล

เธอที่เป็นยาย ตามใจเด็กเกินไปสักหน่อย มีความตั้งใจดีแต่กลับทำให้เกิดผลเสีย ที่จริงก็เป็นเรื่องปกติมาก

ถูกฟู่ซือเหยียนตำหนิไม่กี่คำก็จบแล้ว

แต่ถ้าเป็นโจวอวี๋ชู ก็คนละเรื่องกันแล้ว

ตอนนี้เดิมทีฟู่ซือเหยียนก็ยังอาลัยอาวรณ์เสิ่นชิงซูอยู่ ถ้าหากให้ฟู่ซือเหยียนรู้สึกว่าโจวอวี๋ชูเลี้ยงลูกสู้เสิ่นชิงซูไม่ได้อีกละก็ เช่นนั้นแล้วฟู่ซือเหยียนต้องยิ่งประทับใจในตัวเสิ่นชิงซู บวกให้คะแนนให้เพิ่มแน่ ๆ!

จะให้เป็นอย่างนี้ได้อย่างไรเล่า!

“เสี่ยวชู แม่ผิดเอง ยังดีที่เมื่อกี้ลูกตอบโต้ได้เร็ว ซือเหยียนจะโทษก็โทษแม่ แต่จะโทษลูกไม่ได้ ลูกเป็นคนที่ต้องอยู่กับเขาไปทั้งชีวิต เป็นแม่แท้ ๆ ของซืออวี่ ในใจเขา ลูกต้องสมบูรณ์แบบเสมอ!”

โจวอวี๋ชูเข้าสวมกอดหลินหลานอี๋ ร่ำไห้จนพูดไม่เป็นภาษา “แม่คะ ขอบคุณนะคะ! ขอโทษด้วย หนูไม่ได้เรื่องเอง ทำให้แม่ต้องรับความลำบากพวกนี้ แต่หนูรักซือเหยียนมากจริง ๆ หนูจะขาดซือเหยียนไม่ได้จริง ๆ…”

หลินหลานอี๋กอดเธอไว้ พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ไม่ต้องห่วง ซือเหยียนโทษลูกไม่ลงแน่นอน รอจัดงานแต่งเสร็จ ลูกไปผ่าตัดที่เมืองนอกเสร็จแล้ว พวกลูกสามพ่อแม่ลูกก็จะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข! อีกไม่กี่ปี ร่างกายลูกฟื้นฟูดีแล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะมีคนที่สองอีกก็ได้นะ!”

โจวอวี๋ชูยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่หางตา ในดวงตานอกจากแผนชั่วกับการเย้ยหยันแล้ว ไม่ได้มีความน้อยใจแม้แต่น้อย

……

ณ วัดบนภูเขาหมิงหยวน