คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 196

“หนูจะไปหาซือเหยียนค่ะ” โจวอวี๋ชูสีหน้าตื่นตระหนก ดวงตาแดงก่ำ เหมือนเพิ่งร้องไห้มา “แม่คะ ถ้าหนูยังไม่ไปอีก ซือเหยียนก็จะถูกคุณเสิ่นแย่งไปแล้ว!”

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ไว้หนูกลับมาแล้วจะบอกแม่นะคะ เสี่ยวจาง เตรียมรถ”

เสี่ยวจางไปขับรถออกมาจากโรงรถทันที

โจวอวี๋ชูขึ้นรถไปอย่างรีบร้อน

มองรถยนต์ที่ขับไกลออกไปแล้ว หลินหลานอี๋ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกไม่ชอบมาพากล เธอเรียกคนรับใช้มาดูเด็กให้ดี ตัวเองกลับรีบเข้าไปในบ้าน

……

โรงพยาบาล ห้องทำงานส่วนตัวของฉินเยี่ยนเฉิง

ฟู่ซือเหยียนยืนข้างหน้าต่าง นิ้วมือคีบบุหรี่อยู่ ดูดเงียบ ๆ ทีละคำ

ความจริงเขาไม่ติดบุหรี่เท่าไรนัก โดยพื้นฐานแล้วสูบน้อยมาก

ทว่าตั้งแต่เข้าบ้านมาจนถึงตอนนี้ เขาสูบไปสองมวนแล้ว

นี่ยังไม่ถึงสิบนาทีเลย!

ฉินเยี่ยนเฉิงทนดูไม่ไหวแล้ว ในตอนที่เขาหยิบบุหรี่มวนที่สามออกมาเตรียมจุดไฟ สาวเท้าก้าวไปข้างหน้า คว้ามวนบุหรี่มาโยนทิ้งลงในถังขยะทันที

“โรงพยาบาลห้ามสูบบุหรี่!”

ฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้ว ส่งสายตาเย็นยะเยือกมา

ฉินเยี่ยนเฉิงรำคาญท่าทางหมดอาลัยตายอยากนี้ของเขาสุด ๆ!

“ถึงวันนี้นายจะจุดให้ตัวเองกลายเป็นปล่องไฟ ก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว!”

ฟู่ซือเหยียนได้ยินคำพูดนี้ของเขา ไม่รู้เพราะอะไร ถึงยกมุมปากหัวเราะออกมา

เสียงนั้นสั้นมาก แทนที่จะบอกว่าหัวเราะ กลับคล้ายเสียงถอนหายใจเบา ๆ มากกว่า

“นายก็รู้สึกว่าฉันบัดซบมากเหมือนกันใช่ไหม?”

ฉินเยี่ยนเฉิงมองบนใส่ “ใช่ นายมันบัดซบมาก! ต่อให้นายมีเรื่องลำบากใจเป็นพันเป็นหมื่นเรื่อง แต่การแต่งงานห้าปีนี้ นายทำผิดต่อเสิ่นชิงซูจริง ๆ”

ฟู่ซือเหยียนพยักหน้า ดวงตาเฉี่ยวหลุบตาลง “มิน่าเธอถึงถามคำนั้นกับฉัน”

ฉินเยี่ยนเฉิงขมวดคิ้ว “คำไหน?”

“ในโบสถ์ริมทะเลประเทศกานา เธอถามฉันว่า [ฟู่ซือเหยียน คุณคิดว่าสิ่งที่ฉันเสียไปคืออะไร?]”

“…ใช่ เหมือนว่าจะเคยพูดแบบนี้จริง ๆ” ฉินเยี่ยนเฉิงกลับรู้สึกสับสน “แต่ฉันไม่เข้าใจ คำพูดนี้มันทำไมเหรอ?”