คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 2

หลังจากขึ้นรถ เสิ่นชิงซูนำที่ตรวจครรภ์ใส่ไว้ในกระเป๋า

ผู้ช่วยชื่อลู่เสี่ยวหานโทรศัพท์เข้ามา

“พี่ชิงซู เมื่อกี้ลูกค้าโทรมาขอให้เราส่งมอบวัตถุโบราณที่ชื่อว่า ‘รั่วหลาน’ ชิ้นนั้นให้พวกเขาพรุ่งนี้เลยค่ะ”

เสิ่นชิงซูขวมดคิ้ว “ตกลงกันไว้ว่าหนึ่งอาทิตย์ส่งงานไม่ใช่เหรอ?”

“เหมือนว่าฝั่งนั้นจะเจอปัญหานิดหน่อยค่ะ ผู้รับผิดชอบบอกว่าขอแค่ส่งมอบตามเวลาที่บอกได้ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา”

เสิ่นชิงซูใคร่ครวญชั่วครู่ ก่อนกล่าว “เธอบอกผู้รับผิดชอบฝ่ายนั้นว่าจะส่งมอบให้ในวันมะรืน และบวกเงินเพิ่มห้าสิบเปอร์เซ็นต์”

“แต่ผู้รับผิดชอบฝ่ายนั้นท่าทีแข็งกร้าวมาก…”

“ฉันเร่งมือให้ได้เร็วสุดภายในวันมะรืน” เสิ่นชิงซูยืนกรานแน่วแน่ “ถ้าลูกค้ารับไม่ได้ งั้นฉันก็จะคืนเงินให้”

“ได้ค่ะ ฉันจะไปแจ้งพวกเขาเดี๋ยวนี้”

พอวางสายแล้ว เสิ่นชิงซูตั้งท่าจะวางมือถือลง ก็เผลอไปกดโดนข้อความแจ้งเตือนแนะนำการค้นหายอดฮิตเข้า

ฟู่ซือเหยียนติดอันดับการค้นหายอดฮิตแล้ว

ถ้าจะพูดให้ถูกคือฟู่ซือเหยียนกับราชินีภาพยนตร์ที่กำลังโด่งดังอย่างโจวอวี๋ชูติดอันดับการค้นหายอดฮิตด้วยกันต่างหาก

#ราชินีภาพยนตร์โจวอวี๋ชูกับแฟนเศรษฐีหนุ่มร่วมทริปเที่ยวปารีสหนึ่งอาทิตย์อย่างใกล้ชิด เพิ่งกลับประเทศมาด้วยกันกลางดึกเมื่อคืนนี้!#

ในรูปไม่ได้ถ่ายติดภาพหน้าตรงของฟู่ซือเหยียน แต่แม้จะเป็นเพียงมุมหันข้าง เสิ่นชิงซูก็ยังมองออกในแวบแรกว่าเป็นเขา

เธอจดจ้องรูปถ่ายนั้นโดยไม่กะพริบตา

ผ่านไปสักพัก ขนตาของเธอกระพือเบา ๆ ก่อนจะปัดปลายนิ้วเพื่อออกจากแฮชแท็กการค้นหายอดฮิต

กดเปิดไทม์ไลน์ของโจวอวี๋ชู

เป็นดังที่คาดไว้ โจวอวี๋ชูได้โพสต์ภาพพระอาทิตย์ขึ้นภาพหนึ่งตอนตีห้า

คำบรรยาย : {ออกตามหาไปจนทั่ว สุดท้ายก็วนกลับมาที่เดิม แต่โชคดีที่คุณยังอยู่}

เสิ่นชิงซูมองรูปพระอาทิตย์ขึ้น และราวกับสามารถมองเห็นภาพของฟู่ซือเหยียนกับโจวอวี๋ชูที่กำลังกอดกันดูพระอาทิตย์ขึ้นผ่านภาพถ่ายนี้ได้อย่างไรอย่างนั้น

ที่แท้เมื่อคืนเขารีบร้อนออกจากบ้านขนาดนั้นก็เพื่อไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกับคนรักนี่เอง

เธอเหยียดริมฝีปากออกเล็กน้อย

ยิ้มเยาะตัวเองที่ทำตัวน่าสมเพช

รู้อยู่เต็มอกว่าในใจเขาไม่มีเธอ ทว่ายังคงอดไม่ได้ที่จะสนใจเขา เหมือนโจรน้อยที่ต่ำช้าคนหนึ่งที่ซุกซ่อนตัวอยู่ในมุมมืดมิดสอดส่องทุกการเคลื่อนไหวของเขากับคนรัก

ไม่สามารถควบคุมหัวใจตัวเองได้ แมงเม่าบินเข้ากองไฟ แม้กระทั่งตัวเธอก็ยังดูถูกตัวเอง

โชคดีที่โจวอวี๋ชูกลับประเทศมาแล้ว

เธอคิดว่าอีกไม่นานฟู่ซือเหยียนก็ต้องขอหย่าแน่

ความจริงแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน

พอหย่ากันแล้วเธอก็จะออกมาจากโลกของฟู่ซือเหยียนได้อย่างสิ้นเชิง

แต่พอลองนึกดูอีกที ก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติ

ฟู่ซือเหยียนขอโจวอวี๋ชูแต่งงานแล้ว ซ้ำยังติดอันดับการค้นหายอดฮิตอีกต่างหาก แบบนี้ดูท่าคงคิดจะเปิดตัวแล้ว

และที่วันนี้โจวอวี๋ชูมาปรากฏตัวที่ตระกูลฟู่ คิดคงเพราะได้รับการยอมรับจากฉินฟางแล้ว

“แม่ครับ ทำไมแม่ไม่พูดล่ะ?” ฟู่ซืออวี่มองเสิ่นชิงซู “หรือที่ย่าบอกเป็นความจริง? แม่จะหย่ากับพ่อจริงเหรอครับ? แม่ไม่เอาผมแล้วเหรอ?”

เสิ่นชิงซูก้มหน้าลง สบกับสายตากระวนกระวายของฟู่ซืออวี่ เธอพลันรู้สึกขมขื่นขึ้นมาในใจ

ห้าปีมานี้เธอเห็นฟู่ซืออวี่เหมือนเป็นลูกแท้ ๆ ของตัวเอง ไม่ว่าจะเรื่องไหน ๆ ของฟู่ซืออวี่ ล้วนเป็นเธอที่ดูแลจัดการเองกับมือทั้งสิ้น ความสัมพันธ์แม่ลูกในตลอดห้าปีเต็มนี้ไม่ใช่ของปลอม

เมื่อนึกได้ว่าพอหย่าแล้วก็ต้องแยกจากกับฟู่ซืออวี่ ในใจของเสิ่นชิงซูก็รู้สึกอาลัยอาวรณ์อยู่บ้าง

“ซืออวี่ มานี่” ฉินฟางโบกมือเรียกฟู่ซืออวี่

“ผมไม่เอาหรอก!” ฟู่ซืออวี่กอดเสิ่นชิงซูแน่น “ผมจะกลับบ้านกับแม่!”

ฉินฟางสีหน้าเคร่งขรึมโดยพลัน น้ำเสียงดุดัน “จะให้ย่าบอกอีกกี่ครั้ง เสิ่นชิงซูไม่ใช่แม่ของเธอ แม่เธอคือคนนี้ต่างหาก ราชินีภาพยนตร์โจวอวี๋ชูที่กำลังโด่งดังน่ะ”

ได้ยินดังนั้น เสิ่นชิงซูพลันอึ้งงัน!

แม่ผู้ให้กำเนิดของฟู่ซืออวี่คือโจวอวี๋ชู?

แต่ฟู่ซือเหยียนบอกว่าแม่บังเกิดเกล้าของฟู่ซืออวี่ตายไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ?

หรือว่า...ฟู่ซือเหยียนโกหกเธอมาตลอด?