คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 236

เมื่อถึงโรงพยาบาล พ่อเฉียวแม่เฉียวก็รีบตรงไปที่ห้องผ่าตัด

ฉินเยี่ยนเฉิงกับฟู่ซือเหยียนล้วนเฝ้าอยู่ที่นอกห้องผ่าตัด

“หมอฉิน!”

แม่เฉียวถลาไปตรงหน้าฉินเยี่ยนเฉิง ทำท่าทางจะคุกเข่า นี่ทำเอาฉินเยี่ยนเฉิงตกอกตกใจ รีบดึงเธอขึ้นมา

“น้าเฉียว น้าอย่าทำแบบนี้สิครับ รีบลุกขึ้นมาเถอะครับ!”

แม่เฉียวกลับส่ายหัวทั้งน้ำตา “คุณเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตซิงซิงของเรา ฉันกราบคุณเป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้วค่ะ”

“น้าห้ามพูดแบบนี้เด็ดขาดนะครับ” ฉินเยี่ยนเฉิงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง มองดูแม่เฉียวที่เพิ่งไม่กี่วันก็ซูบเซียวไปมาก “หมอเฉียวยังต้องรับการผ่าตัดอีก สถานการณ์เป็นยังไงกันแน่ ยังต้องรอผ่าตัดเสร็จแล้วถึงจะบอกได้ครับ”

เมื่อได้ยิน แม่เฉียวก็จุกอกขึ้นมาอีก “ซิงซิง บาดเจ็บหนักไหมคะ?”

“ศีรษะได้รับการกระทบกระเทือนอีกทั้งยังจมน้ำ ตอนนี้สถานการณ์ ก็ไม่ค่อยดีจริง ๆ ครับ”

เมื่อได้ยิน ขาทั้งสองข้างของแม่เฉียวก็อ่อนแรง พ่อเฉียวประคองไว้ได้ทันจึงไม่ได้ล้มลงไปที่พื้น

“ที่รัก คุณต้องเข้มแข็งไว้นะ ซิงซิงจะไม่เป็นอะไร ลูกรู้ว่าพวกเรารอเธอกลับบ้านอยู่ เธอไม่มีทางทิ้งพวกเราได้ลงคอหรอก”

แม่เฉียวซบอกสามีร้องไห้ไม่เป็นภาษา

ฉินเยี่ยนเฉิงให้พ่อเฉียวพาแม่เฉียวไปนั่งด้านข้าง ตัวเองกลับยืนนิ่งไม่ไหวติงอยู่นอกประตูห้องฉุกเฉิน

เมื่อเสิ่นชิงซูกับเวินจิ่งซีมาถึง เห็นว่าแม่เฉียวพ่อเฉียวก็อยู่ จึงหยุดเดินทันทีโดยไม่รู้ตัว

เวินจิ่งซีถามเธอ “เป็นอะไรเหรอ?”

“ไม่ไปแล้วกันค่ะ” เสิ่นชิงซูเม้มปาก “รออยู่ตรงนี้ก็เหมือนกัน”

เวินจิ่งซีกวาดสายตามองฟู่ซือเหยียนที่อยู่นอกห้องฉุกเฉินแวบหนึ่ง “เพราะว่าที่สามีเก่านั่นของคุณเหรอ?”

“เปล่าค่ะ” ที่จริงถ้าเวินจิ่งซีไม่ถาม เสิ่นชิงซูก็ไม่เห็นด้วยซ้ำว่าฟู่ซือเหยียนก็อยู่ที่นั่นด้วย

เธอยังนึกว่าพาคนกลับมาได้แล้ว ฟู่ซือเหยียนก็จะไม่สนใจอีก

ดูท่า มิตรภาพระหว่างฟู่ซือเหยียนกับฉินเยี่ยนเฉิงจะลึกซึ้งกว่าที่เธอคิดไว้มาก

ฟู่ซือเหยียนเห็นเสิ่นชิงซู ก็ชะงักเล็กน้อย จากนั้นเขาก็สาวเท้าเดินมาทางนี้

เวินจิ่งซีกลอกตามองบน พึมพำประโยคหนึ่ง “เขาทำเป็นไม่เห็นพวกเราไม่ได้หรือไง?”

เสิ่นชิงซูเม้มปาก ตอนนี้เธอก็ไม่มีอารมณ์จะรับมือฟู่ซือเหยียน

แต่การที่คราวนี้ชิงตัวเฉียวซิงเจียคืนมาจากเงื้อมมือเฟิงอวิ๋นเฉียนได้เร็วขนาดนี้ ก็เพราะได้ฟู่ซือเหยียนช่วยจริง ๆ