คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 262

“ซือเหยียน ฉันตัดสินใจแล้วค่ะว่าจะกลับเข้าวงการ”

ฟู่ซือเหยียนชะงักมือที่กำลังสูบบุหรี่ แล้วหันไปมองเธอ “คิดดีแล้วเหรอ?”

“อืม” โจวอวี๋ชูพยักหน้า “เมื่อสัปดาห์ก่อนฉันฟื้นความจำแล้ว”

ฟู่ซือเหยียนเลิกคิ้ว ดวงตาดำขลับจ้องมองเธอ

โจวอวี๋ชูก็มองเขาเช่นกัน

ทั้งสองสบตากัน

คนหนึ่งเย็นชาแฝงแววจับสังเกต

อีกคนบริสุทธิ์ใจและเปิดเผย

“ก่อนหน้านี้เพราะฉันความจำเสื่อม คำขอให้จัดงานแต่งงานที่เคยบอกกับคุณจึงถือว่าเป็นโมฆะไป” โจวอวี๋ชูมองเขา พลางยกมุมปากยิ้มเบา ๆ “คุณเป็นเพื่อนที่ดีของอวี่หาง แค่คุณยอมดูแลฉัน ฉันก็ซาบซึ้งใจมากแล้ว จะให้คุณต้องแลกด้วยความสุขของตัวเองได้ยังไงกันล่ะคะ!”

ฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย

เคออวี่หาง

เขาไม่ได้พูดถึงชื่อนี้มาหลายปีแล้ว

“คุณเป็นแม่แท้ ๆ ของซืออวี่ การที่ผมดูแลคุณมันก็สมควรอยู่แล้ว” ฟู่ซือเหยียนเว้นไปเล็กน้อย แล้วพูดต่อว่า “แต่การที่คุณจะกลับเข้าวงการตอนนี้คงไม่เหมาะ อาการป่วยของคุณ…”

“พี่ใหญ่ของฉันหายาพิเศษมาให้จากเมืองนอก ได้ผลดีมาก อาทิตย์ที่แล้วฉันไปตรวจเช็คที่โรงพยาบาลมา สามารถควบคุมเนื้องอกได้ดีทีเดียว ถ้าคุณไม่เชื่อก็ไปถามหมอฉินดู ฉันตรวจกับเขานี่แหละ”

ฟู่ซือเหยียนไม่พูดอะไร

“ถึงตอนนี้จะควบคุมเนื้องอกได้แล้ว แต่การผ่าตัดก็ยังมีความยากอยู่ดี”

โจวอวี๋ชูยิ้ม “เพราะแบบนั้น ฉันถึงอยากใช้ช่วงเวลาที่ยังพอแสดงไหว ฉันอยากทิ้งเรื่องราวและภาพของฉันไว้บนจอเงินให้ได้มาก ๆ หากอนาคตฉันต้องจากไปอย่างมีความเสียดายจริง ๆ อย่างน้อยซืออวี่ก็ยังจะได้เห็นภาพของแม่ในผลงานหนังละครเหล่านั้น”

เธอพูดออกมาด้วยความจริงใจอย่างนี้ รอยยิ้มที่ฝืนทำเป็นเข้มแข็งนั้น เห็นแล้วช่างทำให้รู้สึกสงสารจริง ๆ

ฟู่ซือเหยียนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนพูดว่า “ในเมื่อคุณคิดดีแล้ว ผมก็จะเคารพการตัดสินใจของคุณ ทางตระกูลโจว ถ้าโจวเจิ้นเซิงมาก่อกวนคุณอีกก็บอกผมแล้วกัน”

“อืม ขอบคุณนะ ซือเหยียน” โจวอวี๋ชูสูดจมูกเบา ๆ ยิ้มทั้งน้ำตาแล้วพูด “อีกสองวันฉันอาจต้องเข้าไปกองถ่ายแล้ว ต่อไปก็ฝากซืออวี่ ไว้กับคุณแล้วนะ”