คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 264

ทางฝั่งปลายสาย เสียงของโจวอวี๋ชูฟังดูมีความกังวลเล็กน้อย “นายสืบเจออะไรเข้าแล้วใช่ไหม?”

“ผมเจอโทรศัพท์เครื่องหนึ่งในห้องทำงานของพ่อ ในนั้นมีแค่เบอร์เดียว และชื่อที่ตั้งไว้คือหลานคำเดียว”

“ว่าแล้ว…” เสียงของโจวอวี๋ชูสั่นเครือ “ขอโทษนะอาเชิน ที่จริงฉันเคยเตือนแม่ฉันแล้ว ฉันบอกให้เธออย่าโลภ อย่าหลงในชื่อเสียงเงินทอง และอย่าทำลายครอบครัวของคนอื่น แต่เธอไม่เคยฟังฉันเลย ฉันแค่พูดมากหน่อยเดียว เธอก็ตบฉัน…”

“มันไม่ใช่ความผิดของพี่” กู้จิ้นเชินได้ยินเสียงร้องไห้ของโจวอวี๋ชูก็รู้สึกสงสารอย่างหนัก “พี่เสี่ยวชู ผมโทรหาพี่ก็เพราะอยากจะมาถามพี่ว่า ถ้าผมจะจัดการแม่พี่ พี่จะโทษผมไหม?”

“ฉันมีสิทธิ์อะไรจะโทษนายล่ะ?” โจวอวี๋ชูพูดทั้งน้ำเสียงสะอื้น “ทั้ง ๆ ที่แม่ฉันเป็นคนทำผิด นายเป็นเพื่อนของฉัน แค่นายไม่มาโทษฉัน ฉันก็ซึ้งใจมากแล้ว”

“พี่เสี่ยวชู อย่าร้องเลยนะ” กู้จิ้นเชินกล่าว “ผมรู้ดีว่าพี่ไม่เหมือนกับแม่พี่ พี่ต้องทนทุกข์มากมายในตระกูลโจว ผมสงสารพี่จะตายไป จะพาลโกรธทพี่เพราะแม่พี่ได้ยังไงล่ะ? ที่ผมโทรหาก็แค่อยากรู้จุดยืนของพี่เท่านั้น”

“อาเชิน ไม่ว่านายจะทำอะไร ฉันก็เข้าใจได้ทั้งหมดนั่นแหละ”

“อืม งั้นพี่ก็วางใจถ่ายละครไปเถอะ”

“ได้”

หลังจากวางสาย กู้จิ้นเชินก็ติดต่อหานักสืบเอกชน

……

สามวันต่อมา จ้าวเทียนที่อยู่ชายแดนห่างไกลออกไปได้รับภาพถ่ายชุดหนึ่ง พร้อมคลิปวิดีโอสองสามคลิป

เมื่อเปิดเข้าไปดู

ผู้หญิงในภาพคือหลินหลานอี๋

หลินหลานอี๋มีท่าทีสนิทสนมกับชายคนนั้น

แม้ในภาพถ่ายจะไม่ได้จับใบหน้าของชายคนนั้นไว้ แต่สามารถดูออกได้ จากการแต่งกายและนาฬิกาหรูที่ข้อมือล้วนบ่งบอกถึงฐานะของชายคนนี้ได้อย่างชัดเจน

เมื่อกดเปิดวิดีโอ

ใบหน้าของฝ่ายชายถูกเบลอเอาไว้ แต่หลินหลานอี๋กลับไม่ได้เบลอ

จ้าวเทียนจ้องมองหลินหลานอี๋ในวิดีโอ ดวงตาสองข้างแดงก่ำดุดัน!

……

เมืองเป่ยในเวลาสี่ทุ่ม

ชั้นใต้ดินบีหนึ่งของโรงแรมห้าดาว

เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก หลินหลานอี๋สวมรองเท้าส้นสูงถือกระเป๋า เดินบิดสะโพกออกมาจากลิฟต์

เธอเพิ่งแยกทางกับกู้เจิงมา ในกระเป๋าของเธอก็มีบัตรมูลค่ายี่สิบห้าล้านและสร้อยอัญมณีล้ำค่าหนึ่งเส้นเพิ่มขึ้นมา

หลินหลานอี๋อารมณ์ดีมาก เธอสวมรองเท้าส้นเข็มก้าวเดินพลางฮัมเพลงเบา ๆ มุ่งหน้าไปยังตำแหน่งที่จอดรถของตน