คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 265

แต่จ้าวเทียนรู้เรื่องของกู้เจิงได้ยังไง?!

“นายอย่าเข้าใจผิดนะ ฉันกับกู้เจิง...” หลินหลานอี๋เม้มริมฝีปากสูดหายใจเข้าลึก ๆ “ฉันก็จนปัญญาเหมือนกันถึงต้องไปหากู้เจิง จ้าวเทียน ฉันไม่ได้จะหักหลังนายนะ แต่ตอนนี้ฉันอยู่ในตระกูลโจวมันลำบากเหลือเกิน...”

จ้าวเทียนกลับแค่นหัวเราะเย็นชา “ฉันไม่รีบหรอก เสี่ยวหลาน ฉันกลับมาคราวนี้ก็เพื่อมาทวงคำอธิบายจากเธอ หาสถานที่ก่อน แล้วเราค่อยคุยกัน”

หลินหลานอี๋รู้ว่าจ้าวเทียนโกรธแล้ว!

ยิ่งเป็นเวลาเช่นนี้ เธอยิ่งต้องไม่ตื่นตระหนก!

หลินหลานอี๋ขับรถมุ่งหน้าไปยังเขตชานเมือง ตรงนั้นมีโกดังและโรงงานร้างอยู่ไม่น้อย และมีการติดตั้งกล้องวงจรปิดไม่เยอะขนาดนั้น จึงปลอดภัยกว่าหน่อย!

เมื่อมาถึงชานเมือง หลินหลานอี๋ก็ขับรถไปจอดที่ด้านนอกโรงงานร้างแห่งหนึ่ง

เมื่อรถจอดสนิท หลินหลานอี๋ก็เปิดไฟในรถ แล้วถอดเสื้อออกต่อหน้าจ้าวเทียน จากนั้นจึงหันหลังให้เขา

ดวงตาของจ้าวเทียนหดวูบทันที!

บนแผ่นหลังของหลินหลานอี๋เต็มไปด้วยรอยแผลของแส้ที่ไม่เรียบเสมอกัน รอยใหม่ซ้อนทับรอยเก่า มองแล้วน่าสะเทือนใจมาก!

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“จ้าวเทียน นายจะโกรธหรือจะโทษฉันก็ได้...” หลินหลานอี๋ก้มหน้า น้ำเสียงสะอื้นน้อยใจ “ฉันผิดต่อนาย แต่โจวเจิ้นเซิงทำร้ายฉันแทบทุกวัน ฉันทนชีวิตแบบนี้ไม่ไหวแล้วจริง ๆ ที่ฉันไปหากู้เจิง ก็เพราะหวังว่าเขาจะช่วยฉัน...”

จ้าวเทียนรวบตัวหลินหลานอี๋เข้ามากอด เอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด “ทำไมเธอไม่บอกฉัน?”

“ก็นายโดนหมายจับแล้ว ฉันไม่อยากให้นายต้องเสี่ยงเพื่อฉันอีก...”

“เพื่อเธอแล้ว จะให้ฉันเสี่ยงอีกครั้งจะเป็นไรไป?”

ความอาฆาตมาดร้ายทั้งตัวของจ้าวเทียนพลันสลายหายไป เขาโอบกอดหลินหลานอี๋ไว้ แล้วเอ่ยย้ำว่า “เสี่ยวหลาน เธอวางใจเถอะ ฉันจะจัดการโจวเจิ้นเซิงให้เอง ฉันจะไม่ยอมให้เธอบาดเจ็บอีก! เธอรอฉันหน่อย เอาไว้ฉันฆ่าโจวเจิ้นเซิงได้แล้ว เธอก็ไปกับฉันดีไหม?”

หลินหลานอี๋พยักหน้า "ได้"

จ้าวเทียนประหลาดใจสุดขีด “นี่เธอยอมไปกับฉันจริง ๆ เหรอ?”

“อืม หลายปีมานี้ ฉันเพิ่งเข้าใจว่ามีแค่นายเท่านั้นที่ดีกับฉันที่สุด เพราะอย่างนั้น จ้าวเทียน ฉันยินดีจะไปกับนาย ฉันเชื่อว่าตราบใดที่อยู่กับนาย นายจะไม่มีวันทำให้ฉันต้องลำบาก”

จ้าวเทียนปลื้มปริ่มสุดขีด เขาโอบกอดหลินหลานอี๋ไว้ มือเริ่มซุกซนไปทั่ว “เสี่ยวหลาน ฉันรักเธอ ฉันรักเธอจริง ๆ ...”

หลินหลานอี๋หลับตาลง ข่มความขยะแขยงที่เอ่อล้นอยู่เต็มอก “จ้าวเทียน…ฉันก็รักนาย…”