คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 279

ฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้ว “หมายความว่ายังไง?”

“ทางฉันมีคนอยู่คนหนึ่ง” เฟิงอวิ๋นเฉียนจ้องฟู่ซือเหยียนเขม็ง ริมฝีปากบางยกยิ้มเล็กน้อย “ฉันคิดว่าสำหรับนายคนคนนี้น่าจะมีค่ามากกว่าโจวอวี๋ชูซะอีก”

......

ขณะฟู่ซือเหยียนออกมาจากตึกใหญ่ ก็เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น

เส้าชิงถูกพวกคนชุดดำจับตามองอยู่ เข้าไปกับฟู่ซือเหยียนไม่ได้

เมื่อเห็นฟู่ซือเหยียนออกมา เส้าชิงก็รีบรุดหน้ามาถามทันที “คุณชายฟู่ เป็นยังไงบ้าง?”

“กลับประเทศ” สีหน้าของฟู่ซือเหยียนขึงขัง

เส้าชิงอึ้งไป “แล้วคุณโจวล่ะครับ?”

“ในสามปีเธอจะไม่กลับประเทศ” ฟู่ซือเหยียนยกมือบีบหว่างคิ้ว “ไปกันเถอะ”

ในใจของเส้าชิงผุดความสงสัยขึ้นมาเป็นกอง ทว่าเมื่อเห็นท่าทางเหนื่อยล้าไม่อยากพูดมากของฟู่ซือเหยียน เขาก็ไม่กล้าถามมาก

วันนั้น ฟู่ซือเหยียนกับเส้าชิงกลับเมืองซิงทันทีโดยไม่หยุดพัก

ผ่านการบินสิบกว่าชั่วโมง เมื่อมาถึงเมืองซิง ก็เป็นเวลาสิบเอ็ดโมงกว่าตามเวลาท้องถิ่นแล้ว

ออกมาจากสนามบิน ฟู่ซือเหยียนก็บอกว่าจะไปโรงพยาบาลเลย เส้าชิงไม่กล้าโต้แย้ง

มาถึงโรงพยาบาลสตรีและเด็กประจำเมืองก็เป็นเวลาเที่ยงพอดี

หลังฟู่ซือเหยียนลงจากรถ ก็เดินมุ่งหน้าไปยังตึกผู้ป่วยในแผนกสูตินรีเวชทันที

เส้าชิงรู้สึกว่าหลังฟู่ซือเหยียนเจอกับเฟิงอวิ๋นเฉียน อารมณ์ก็ไม่ค่อยปกติตลอด

เขาไม่กล้าขวางฟู่ซือเหยียน ทำได้เพียงส่งข้อความหาฉินเยี่ยนเฉิงเงียบ ๆ

ทว่าฉินเยี่ยนเฉิงไม่ยอมตอบกลับข้อความสักที

เส้าชิงทั้งร้อนใจและทั้งจนใจ ได้แต่มองฟู่ซือเหยียนผลักเปิดประตูห้องพักคนไข้ของเสิ่นชิงซูตาปริบ ๆ

ในวินาทีที่ฟู่ซือเหยียนปรากฏตัว บรรยากาศภายในห้องพักคนไข้ที่เดิมทียังนับว่าอบอุ่นก็พลันแข็งทื่อ

ไป๋เจี้ยนเหวินและเวินจิ่งซีต่างก็อยู่กันทั้งคู่

เมื่อเห็นฟู่ซือเหยียน เวินจิ่งซีก็พุ่งเข้ามาขวางหน้าฟู่ซือเหยียนเอาไว้เป็นคนแรก “คุณมาทำไม ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ คุณรีบไปซะ!”

ใบหน้าฟู่ซือเหยียนเย็นเยียบ “หลีกไป”

“คนที่ควรหลีกไปคือคุณต่างหาก!” เวินจิ่งซีพุ่งเข้าไปคิดจะลงมือ ทว่าเสิ่นชิงซูเอ่ยปากได้ทันเวลา...

“คุณเวิน!”

เวินจิ่งซีชะงักไป ก่อนจะหันหน้าไปมองเสิ่นชิงซู

เสิ่นชิงซูกึ่งนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตางดงามจ้องเวินจิ่งซี พลางพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “อย่าบุ่มบ่าม”

เวินจิ่งซีอดกลั้นไฟโทสะเอาไว้ “อาซู เขาทำร้ายคุณจนน่าอนาถขนาดนี้ หรือว่าคุณยังจะใจอ่อนงั้นเหรอ?”