คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 288

ณ บ้านสไตล์จีนที่มีดอกเฟื่องฟ้าเลื้อยออกมาจากกำแพง ในห้องนอนหลักชั้นสอง ทางทิศตะวันออก บนโต๊ะหัวเตียงมีโทรศัพท์วางอยู่ เสียงนาฬิกาปลุกแบบอัดไว้ดังขึ้นตรงเวลา “ตริ๊ง ๆ ตริ๊ง ๆ เสี่ยวอันหนิงตื่นได้แล้วน้า”

เสียงเด็กอ่อนหวานสดใสชัดแจ๋ว เปี่ยมด้วยชีวิตชีวา

บนเตียงใหญ่ เด็กตัวน้อย ๆ ที่นอนหลับปุ๋ยขมวดคิ้ว พลิกตัวหนึ่งที ขยับเข้าไปซบในอ้อมกอดอันอ่อนโยนของแม่ซ้ำไปซ้ำมา

เสิ่นชิงซูตาปรือขณะกอดลูกสาวไว้ ก้มหน้าลงไปจูบกระหม่อมเธออย่างแผ่วเบา “ลูกรัก อรุณสวัสดิ์จ้ะ”

“ลูกรักของแม่ยังง่วงอยู่เลย!”

น้ำเสียงออดอ้อนที่งัวเงียอย่างเห็นได้ชัดของเด็กน้อยดังมาจากในอ้อมกอด

เสิ่นชิงซูหัวเราะเพราะเธอ มือก็ตบก้นเจ้าเนื้อของเธอเบา ๆ สองสามที “วันนี้วันจันทร์ สัปดาห์ที่แล้วลูกสัญญากับครูเยว่เลี่ยงไว้นะว่าจะไม่ไปสายอีก”

“อ๋า?” เสี่ยวอันหนิงเงยหน้าขึ้นมา ดวงตากลมโตที่งดงามเหมือนแม่หยีจนกลายเป็นสองขีด ปากเล็ก ๆ ยื่นออกมาแบบอ้อน ๆ “งั้นแม่จุ๊บ ๆ ให้พลังวิเศษหนูหน่อยสิคะ ไม่งั้นหนูตื่นไม่ไหว~”

เสิ่นชิงซูยื่นหน้าเข้าไป จูบแก้มสีชมพูอันอ่อนนุ่มของเธอหนึ่งครั้ง “เอาละ เสี่ยวอันหนิงตื่นมาบีบยาสีฟันให้แม่ได้แล้วนะจ๊ะ”

“ได้เลยค่ะ!”

เด็กน้อยที่เมื่อครู่งอแงอยู่มุดออกมาจากม้วนผ้าห่มทันที กลิ้งลงจากเตียงด้วยมือและเท้าอย่างคล่องแคล่ว สวมรองเท้าแตะลายการ์ตูน วิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าห้องอาบน้ำไป

เสียงเพลงอันอ่อนหวานสดใสของเด็กน้อยดังออกมาจากห้องอาบน้ำ “ฉันจะพลิกโลกที่มืดมนนี้ เหยียบลมไฟในโลกนี้ให้แตกกระจาย”

เสิ่นชิงซูได้ยินเสียงเพลงของลูกสาวแล้ว ก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน

เจ้าเด็กน้อยช่วงนี้ชอบเรื่องนาจามากเลยนะ!

“แม่คะ หนูแปรงฟันเสร็จแล้ว ยาสีฟันหนูก็บีบให้แม่แล้วนะคะ!”

เสิ่นชิงซูนำเสื้อผ้าลูกสาวมาวางบนเตียง ลูบหัวเล็ก ๆ ของลูกสาวเบา ๆ “ขอบใจจ้ะเสี่ยวอันหนิง”

เธอรักทะนุถนอมลูกสาวมาก แต่ด้านการดูแลตัวเอง เธอก็กำลังค่อย ๆ ชี้แนะลูก

เสี่ยวอันหนิงเดินมาหยิบเสื้อผ้าใส่ที่ข้างเตียงเอง “แม่ก็ต้องรีบหน่อยนะคะ”