คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 48

เสิ่นชิงซูฟังวาจาอันแหลมคมของฟู่ซืออวี่ ในใจของเธอพลันด้านชาไปหมด

แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ความจริงแล้วเธอไม่ใช่แม่ของฟู่ซืออวี่ ตอนนี้ที่เป็นแบบนี้... ก็ดีแล้ว

เธอจะถอนตัวออกจากชีวิตของสองพ่อลูกคู่นี้โดยสิ้นเชิง และปล่อยให้ทุกอย่างกลับคืนสู่เส้นทางที่ควรจะเป็น!

เสิ่นชิงซูละสายตา หันหลังแล้วเดินตรงไปยังประตู

“เสิ่นชิงซู...”

“แค่ก ๆ! แค่ก ๆ...”

สีหน้าของฟู่ซือเหยียนเปลี่ยนไปทันที “ซืออวี่?”

ฟู่ซืออวี่หายใจหอบถี่ เขากุมหน้าอกแล้วล้มลงไปกองกับพื้น!

“ซืออวี่!” ฟู่ซือเหยียนอุ้มฟู่ซืออวี่ขึ้นมา แล้วหันไปตะโกนบอกเสิ่นชิงซู “โรคหอบหืดของซืออวี่กำเริบ!”

มือที่กำลังจะเปิดประตูของเสิ่นชิงซูชะงักไป

“แม่ครับ... แค่ก ๆ! แม่ครับ...”

ฟู่ซืออวี่ถูกฟู่ซือเหยียนอุ้มไว้ในอ้อมแขน ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดขาวหายใจหอบถี่ แต่ก็ยังยื่นมือข้างหนึ่งออกมาขอความช่วยเหลือจากเสิ่นชิงซูตามสัญชาตญาณ “แม่ครับ ผมไม่สบาย... แค่ก ๆ...”

มือที่จับลูกบิดประตูของเสิ่นชิงซูกำแน่นขึ้น

เธอหลับตาลงแน่น บอกตัวเองว่าอย่าใจอ่อน ฟู่ซือเหยียนอยู่ตรงนี้ เขาจะไม่ยอมให้ฟู่ซืออวี่เป็นอะไรไปเด็ดขาด...

“ยาของฟู่ซืออวี่เก็บไว้ที่ไหน?!”

เสิ่นชิงซูชะงัก แล้วหันกลับมา

ฟู่ซือเหยียนกำลังอุ้มฟู่ซืออวี่ที่หายใจลำบากพลางมองมาที่เธอ

บนใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดขาวของฟู่ซืออวี่ไม่หลงเหลือความโกรธแค้นและไม่ยอมแพ้เช่นเมื่อครู่อีกต่อไป มีเพียงความอ่อนแอและน้อยเนื้อต่ำใจ

หัวใจของเสิ่นชิงซูบีบรัดอย่างรุนแรง เธอปล่อยลูกบิดประตูแล้วรีบวิ่งตรงไปยังห้องนอนเด็กที่ชั้นสองทันที

ฟู่ซือเหยียนอุ้มฟู่ซืออวี่ตามไป

เมื่อถึงห้องนอนเด็ก เสิ่นชิงซูก็ดึงลิ้นชักแรกของโต๊ะข้างเตียงออก แล้วหยิบยาออกมา...

หลังจากกินยาแล้วฟู่ซืออวี่ก็สงบลง เขาพิงอยู่ในอ้อมแขนของเสิ่นชิงซูแล้วหลับไปอย่างรวดเร็ว

เสิ่นชิงซูวางเขาลงบนเตียง แล้วห่มผ้าให้เรียบร้อย

ตลอดกระบวนการทั้งหมดเธอไม่ได้พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว และไม่ได้มองฟู่ซือเหยียนเลยแม้แต่แวบเดียว

ฟู่ซือเหยียนยืนอยู่ข้าง ๆ มองดูท่าทางที่เธอเอาใจใส่ดูแลฟู่ซืออวี่อย่างละเอียดอ่อน ในแววตาอันลึกล้ำของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

เสิ่นชิงซูลูบใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดขาวของฟู่ซืออวี่เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป

“เสิ่นชิงซู”

ฟู่ซือเหยียนเรียกเธอ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน