คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 55

เวินจิ่งซีชะงักไป จู่ ๆ ก็รู้สึกสงสัยในสายตาของพี่ชายผู้แสนมั่นใจคนนี้ขึ้นมา “สายตาของคุณชายกู้ต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้วครับ”

กู้จิ้นเชินรีบหยิบแจกันที่เขาเพิ่งได้มาออกมาอวดอย่างใจร้อน

“พระพุทธรูปแกะสลักกระเบื้องเคลือบชิ้นนี้เป็นของล้ำค่าชิ้นใหญ่จากปลายยุคหยวนซ่งเลยนะ!”

พระพุทธรูปแกะสลักกระเบื้องเคลือบ?

เสิ่นชิงซูกับเวินจิ่งซีสบตากันแวบหนึ่ง จากนั้นสายตาของทั้งสองก็หันไปจับจ้องที่พระพุทธรูปแกะสลักกระเบื้องเคลือบในมือของกู้จิ้นเชินพร้อมกัน…

จากนั้น ทั้งสองคนก็เงียบไป

ไม่กี่วินาทีต่อมา เวินจิ่งซีกับเสิ่นชิงซูก็หันมาสบตากันอีกครั้งด้วยความรู้สึกที่พูดไม่ออก

พวกเขาสองคนเห็นคำสองคำในแววตาของกันและกัน : คนโง่!

ครู่ต่อมา เวินจิ่งซีก็หันไปมองกู้จิ้นเชิน “คุณชายกู้ครับ ขออนุญาตถามหน่อยนะครับว่าของล้ำค่าชิ้นนี้ของคุณได้มาในราคาเท่าไหร่?”

“เก้าล้าน!”

เวินจิ่งซีเบิกตากว้าง “เท่าไหร่นะ?!”

“เก้าล้านไง!” กู้จิ้นเชินกล่าวอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยม “ตอนแรกเจ้าของร้านเปิดราคามาสิบสองล้านห้าแสน แต่ฉันว่าเลขมันไม่ค่อยดี เลยต่อลงมาเหลือเก้าล้าน ของเก่ามันก็ต้องเอาฤกษ์เอาชัยกันหน่อย!”

เวินจิ่งซี “...ใช่ครับ เป็นมงคลมากจริงๆ”

เสิ่นชิงซู “...”

เพราะกลัวว่าถ้าฟังต่อไปอาจจะช้ำในตายได้ เวินจิ่งซีจึงรีบกล่าวลาลวก ๆ แล้วลากแขนเสิ่นชิงซูเผ่นหนีไป

เมื่อกลับมาถึงรถ เวินจิ่งซีก็ฟุบหน้าลงกับพวงมาลัยแล้วหัวเราะจนน้ำตาเล็ด

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ สิบสองล้านห้าแสน... ผมสงสัยจริง ๆ เลยว่าเจ้าของร้านนั่นกำลังด่ากระทบเขาหรือเปล่า... ฮ่า ๆ ๆ ๆ ไม่ไหวแล้ว ขำจนจะอ้วกอยู่แล้ว...”

เวินจิ่งซีสูดหายใจเข้าลึก ๆ กลั้นหัวเราะอย่างสุดความสามารถ คว้าน้ำแร่จากคอนโซลกลางมาเปิดแล้วดื่มอึกใหญ่

“เฮ้อ ค่อยยังชั่วหน่อย” เวินจิ่งซีสูดหายใจเข้าปอด ที่หางตายังคงมีน้ำตาที่เกิดจากการหัวเราะค้างอยู่ “ถ้าตระกูลกู้ต้องตกไปอยู่ในมือของคนแบบนี้ล่ะก็ อีกไม่นานก็คงถึงคราวล่มสลายแล้ว”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน