คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 62

เจียงเยว่หลานขมวดคิ้ว มองเธอด้วยสายตาตำหนิไปที “แม่ก็แค่คนไม่มีอะไรทำ จะมีเรื่องอะไรต้องปิดบังลูกด้วย!”

เสิ่นชิงซูยังไม่วางใจมากนัก “แม่คะ ถ้าแม่มีเรื่องอะไรก็คุยกับหนูตรง ๆ เลยสิคะ อย่าเก็บเอาไว้คนเดียวเลยนะคะ”

“แม่ไม่มีเรื่องอะไรสักหน่อย ถ้ามีแม่ก็ต้องบอกลูกทันทีอยู่แล้ว”

เจียงเยว่หลานเอ่ยยิ้ม ๆ “อาซู เรื่องที่แม่ทั้งภูมิใจและพึงพอใจที่สุดในชีวิตก็คือการที่ได้มีลูกสาวอย่างลูกนะ แม่น่ะเป็นคนไม่มีความสามารถ ปล่อยให้ลูกต้องจากพ่อจากแม่ไปใช้ชีวิตอยู่กับปู่ของลูกตั้งแต่ยังเล็ก ๆ โชคดีนะที่ปู่ของลูกเลี้ยงลูกมาได้ยอดเยี่ยมแบบนี้”

“แม่คะ แม่เลิกพูดเรื่องพวกนี้เถอะค่ะ” เสิ่นชิงซูขมวดคิ้วพลางเอ่ยว่า “แม่ก็แค่ไม่มีทางเลือก ถึงหนูจะถูกส่งไปอยู่กับคุณปู่ แต่ลับหลังคนตระกูลเสิ่นแม่ก็ยังแอบมาเยี่ยมหนูทุกเดือน หนูรู้ค่ะ ว่าในใจแม่รักและเป็นห่วงหนูมาก”

เจียงเยว่หลานลูบศีรษะของเสิ่นชิงซูเบา ๆ “อาซู ตอนนี้แม่หวังแค่ว่าลูกจะมีชีวิตราบรื่นสุขสบาย ไม่ว่าลูกจะตัดสินใจแบบไหน แม่ก็จะสนับสนุนลูกเสมอนะ”

เสิ่นชิงซูขมวดคิ้วพลางมองแม่ของตนเอง แอบรู้สึกเป็นกังวลอยู่เล็กน้อย

“แม่คะ แม่วางใจให้สบายเถอะค่ะ” เธอเอ่ยพลางเลื่อนมือไปกุมมือของคุณแม่ขึ้นมาลูบแก้มของตนเอง บีบกระชับมือของอีกฝ่ายแน่น

“สตูดิโอหนูตอนนี้ก็กำลังไปได้สวยเลย หนูจะหาเงินให้ได้เยอะ ๆ แล้วปีหน้าหนูก็ตั้งใจว่าจะซื้อวิลล่าริมแม่น้ำสักหลัง มีสนามหญ้ากว้าง ๆ แม่ชอบปลูกดอกไม้ใช่ไหมละคะ? ถึงตอนนั้นแม่จะได้ใช้พื้นที่ในสวนปลูกดอกไม้ได้เต็มที่เลย ถึงตอนนั้นก็ค่อยขุดบ่อปลา เลี้ยงปลา…ถ้าเกิดว่าแม่ชอบ พวกเราจะเลี้ยงสุนัขไว้สักตัวหรือแมวสักตัวก็น่าจะดีนะคะ นั่นแหละค่ะ ขอแค่แม่ชอบ หนูก็จะทำให้ทั้งหมดเป็นจริงขึ้นมา!”

เจียงเยว่หลานได้ยินคำพูดของลูกสาว ก็แทบจะจินตนาการออกเลยว่าชีวิตแบบนั้นจะงดงามมากขนาดไหน

เธอมองแววตาของเสิ่นชิงซูที่เต็มไปด้วยความคาดหวังอย่างแรงกล้า ใจไม่แข็งพอจะทำให้เธอผิดหวัง จึงได้แต่พยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะผุดยิ้มออกมา “อาซูดีจริง ๆ แม่แค่ฟังยังรู้สึกตื่นเต้นเลย”

เสิ่นชิงซูมองแม่ของตนเอง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ความรู้สึกเป็นกังวลเอ่อล้นขึ้นมาในใจอย่างบอกไม่ถูก

แทบจะแสดงออกไปตามสัญชาตญาณ เธอยื่นมือออกไปกอดแม่ของตนเองเอาไว้ ซุกใบหน้าลงบนบ่าของมารดา “แม่คะ กอดหนูหน่อย”

เจียงเยว่หลานผงะไปเล็กน้อย จากนั้นก็เลื่อนมือขึ้นมากอดเธอเอาไว้ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงจนใจอยู่หน่อย ๆ “เป็นอะไรไป? โตขนาดนี้แล้วยังจะขี้อ้อนอยู่อีกเหรอ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน