คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 78

น้ำเสียงของฟู่ซือเหยียนที่อ่อนโยนลงกะทันหันทำให้โจวอวี๋ชูแปลกใจนิดหน่อย เธอมองฟู่ซือเหยียน และขมวดคิ้วขึ้นเงียบ ๆ

เสิ่นชิงซูไม่มีเวลามาใส่ใจการเปลี่ยนท่าทีของฟู่ซือเหยียน

ในใจตอนนี้เธอคิดเพียงว่าอยากจะหาแม่ของเธอให้เจอโดยเร็วเท่านั้น

ไม่ว่าเบาะแสหรือความหวังใด ๆ เธอจะมองข้ามไปไม่ได้เด็ดขาด

เธอมองฟู่ซือเหยียน “แม่ฉันหายตัวไป”

ฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้ว “ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“เมื่อวานตอนเย็น ตั้งแต่กลับมาจากสำนักทนายของคุณ”

เสิ่นชิงซูมองเขา ความโกรธเคืองและความเย็นชาฉายชัดในดวงตาคู่นั้น ไม่ได้ปิดบังเลยแม้แต่น้อย

สายตาคู่นั้นของเธอทำให้ฟู่ซือเหยียนรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมา “เสิ่นชิงซู คุณคิดว่าเป็นเพราะผม แม่ของคุณถึงได้หายตัวไป?”

“แม่ฉันหายไปตั้งแต่กลับมาจากที่ของคุณ แล้วฉันมาหาคุณมันผิดตรงไหน?!”

สิ้นเสียงตะคอกของประโยคนี้ หน้าอกของเสิ่นชิงซูขยับขึ้นลงด้วยความโมโห หลังจากอาการหน้ามืดวูบสั้น ๆ ผ่านไป เธอเม้มปากอย่างแรง ขอบตาแดงก่ำ น้ำตารื้นแต่ก็ถูกเธอกลั้นไว้ด้วยความพยายามอย่างสุดกำลัง

ตามหามาทั้งคืน ตอนนี้เธอจวนจะแตกสลายเต็มทีแล้ว

พอได้มาเห็นท่าทีของฟู่ซือเหยียนในตอนนี้ ความโกรธแค้นที่อัดอั้นอยู่ในใจมานานก็ระเบิดออกมาทันที…

“ถ้าครั้งก่อนคุณกับโจวอวี๋ชูไม่ไปที่โรงพยาบาล เธอก็ไม่มีวันรู้เรื่องที่ฉันกับคุณแต่งงานกันหรอก!”

“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณกับโจวอวี๋ชู ฉันก็ไม่ต้องโดนคนในเน็ตรุมถล่ม แม่ของฉันก็ไม่ต้องเข้าใจผิดว่าฉันไปเป็นเมียน้อยคนอื่น!”

“ฟู่ซือเหยียน ห้าปีก่อนที่ฉันยอมแต่งงานตามข้อตกลงของคุณ ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยสักนิด ว่าไอ้ชีวิตแต่งงานนี้มันจะทำให้ฉันต้องอับอายถึงขนาดนี้!”

ฟู่ซือเหยียนได้ฟังคำระบายของเธอ ใบหน้าหล่อเหลาเยือกเย็นลงเล็กน้อย “แต่งงานกับผม มันทำให้คุณอับอายงั้นเหรอ?”

“ใช่!” เสิ่นชิงซูจ้องมองนัยน์ตาสีดำขลับคู่นั้นของฟู่ซือเหยียนอย่างตรงไปตรงมา “ถ้าให้ฉันเลือกอีกครั้ง ฉันไม่มีวันแต่งงานกับคุณเด็ดขาด!”

สีหน้าของฟู่ซือเหยียนมืดครึ้มถึงขีดสุด

ไฟบางอย่างที่ร้อนรุ่มอยู่ในอกยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น!

“เสิ่นชิงซู เมื่อวานผมไม่มีแม้แต่เวลาจะคุยอะไรกับแม่คุณสักคำด้วยซ้ำ” น้ำเสียงของเขาเย็นเยียบ เจือความโกรธกรุ่นอย่างชัดเจน “แทนที่คุณจะมาระบายอารมณ์ใส่ผม เอาเวลาไปคิดดีกว่าไหมว่าตอนนี้แม่ของคุณจะไปที่ไหนได้บ้าง?”

เสิ่นชิงซูลมหายใจสะดุดไปชั่วขณะ เธอจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้า ทบทวนความเข้าใจใหม่อีกครั้ง

ที่แท้ความผิดหวังที่มีต่อใครสักคนมันไม่มีวันถึงจุดสิ้นสุด