คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 79

เสียงฝีเท้าไกลออกไปเรื่อย ๆ โจวอวี๋ชูก้มหน้างุด ลอบถอนหายใจออกมาเงียบ ๆ

ฟู่ซือเหยียนจ้องบานประตู สีหน้าเย็น แววตาเต็มไปด้วยความมืดมน

โจวอวี๋ชูเงยหน้ามองเขา เดาไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไร ?

“ซือเหยียน ?”

ฟู่ซือเหยียนหลุดออกจากภวังค์ มองมายังโจวอวี๋ชู

“คุณเสิ่นตอนนี้คงใจร้อนถึงได้พูดแรงแบบนี้ คุณอย่าโกรธเลยนะคะ” โจวอวี๋ชูเอ่ยอย่างเข้าอกเข้าใจ “ตอนนี้ได้แต่หวังว่าจะเจอน้าเจียงเร็ว ๆ ใกล้จะปีใหม่แล้ว น้าเจียงเองก็…”

“เมื่อวานคุณไม่ได้พูดอะไรกับเจียงเยว่หลานจริงเหรอ?”

ฟู่ซือเหยียนตัดบทโจวอวี๋ชู นัยน์ตาสีดำขลับเย็นเยียบ จ้องเขม็งมองเธอตาไม่กะพริบ

โจวอวี๋ชูผงะไป เจอสายตาวิเคราะห์ของเขา หัวใจพลันบีบรัดแน่นขึ้นมา “ซือเหยียน นี่คุณหมายความว่ายังไง…นี่คุณกำลังสงสัยฉันเหรอคะ?”

ฟู่ซือเหยียนหรี่ตา มองใบหน้าที่ดูไร้เดียงสาไม่มีพิษมีภัยของโจวอวี๋ชู น้ำเสียงเยียบเย็น “คุณแค่ตอบผมมา คุณได้พูดอะไรกับเจียงเยว่หลานหรือเปล่า?”

“ฉัน…” โจวอวี๋ชูถอยหลังไปก้าวหนึ่ง ใบหน้าฉายแววหวาดวิตก

ฟู่ซือเหยียนเป็นทนายความ เขาเคยเรียนจิตวิทยา

โจวอวี๋ชูรู้ดีว่าตนเองไม่สามารถปฏิเสธได้ในเวลาแบบนี้ การที่ฟู่ซือเหยียนเอ่ยปากถามเธอแบบนี้ ก็หมายความว่าเขาสงสัยในตัวเธอแล้ว

หากว่าเธอยังไม่ยอมรับ หลังจากนี้ฟู่ซือเหยียนจะเริ่มระแวงเธอ

โจวอวี๋ชูขอบตาแดง “ขอโทษนะ ตอนนั้นเธอถามฉันว่าซืออวี่เป็นลูกของใครกันแน่…ฉัน ฉันไม่กล้าโกหก”

ได้ยินแบบนั้น สีหน้าของฟู่ซือเหยียนพลันมืดครึ้มลงทันใด “เสี่ยวชู คุณเคยรับปากผมไว้ก่อนกลับมา ว่าจะไม่เปิดเผยตัวตนของซืออวี่”

โจวอวี๋ชูผงะไป

“ซืออวี่คือเส้นขีดจำกัดของผม” ฟู่ซือเหยียนตอนนี้สีหน้าเยือกเย็นอย่างถึงที่สุด “ครั้งนี้คุณทำผิด กลับไปเถอะ”

โจวอวี๋ชูส่ายหน้าซีดเผือด “ฉันผิดไปแล้ว ซือเหยียน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเปิดเผยตัวตนของซืออวี่เลย แต่น้าเจียงคาดคั้นให้ฉันตอบ ฉันกลัวว่าเธอจะไปพูดอะไรไม่ดีต่อหน้าซืออวี่ ตอนนั้นฉันแค่ลนลาน…”

“คุณกลับไปก่อนเถอะ” ฟู่ซือเหยียนหมุนตัวแล้วเดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่ หันหลังให้เธอ

ชัดเจนว่า เขาไม่อยากฟังคำอธิบายของเธออีกแล้ว

โจวอวี๋ชูเม้มปากแน่น ยืนมองเงาแผ่นหลังของเขาอยู่ที่เดิม

น้ำตาร่วงเผลาะ เธอหมุนตัวเดินออกไปด้านนอก

ทันทีที่เดินถึงประตู จู่ ๆ ก็ทรุดลงหมดสติไป

“คุณโจว!”