คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 80

ทางตำรวจได้รับแจ้งจากพลเมืองดี ว่าพบเห็นโทรศัพท์มือถือและรองเท้าคู่หนึ่งที่ริมแม่น้ำ

เมื่อเสิ่นชิงซูและเฉียวซิงเจียไปถึงสถานีตำรวจ เจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังตรวจสอบกล้องวงจรปิด

เจ้าหน้าที่หญิงวัยรุ่นยื่นโทรศัพท์มือถือและรองเท้าซึ่งบรรจุอยู่ในถุงซีลให้เสิ่นชิงซู พร้อมกับแจ้งให้เธอช่วยยืนยันวัตถุ

โทรศัพท์มือถือเป็นของเจียงเยว่หลาน

รองเท้าคู่นั้น…ก็เป็นรองเท้าที่เสิ่นชิงซูเพิ่งซื้อให้เธอตอนไปชอปปิงด้วยกันเมื่อไม่กี่วันก่อน

เสิ่นชิงซูจำได้ แต่เธอกลับส่ายหัว

“นี่ไม่ใช่ของแม่ฉัน นี่ไม่ใช่…”

“อาซู เธออย่าทำแบบนี้สิ” เฉียวซิงเจียกลั้นน้ำตาไว้และพยายามปลอบเธอ “พวกเราต้องให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ตำรวจนะ ไม่แน่คุณน้าอาจจะไปที่อื่นต่อก็ได้ว่าไหม?”

เสิ่นชิงซูจ้องโทรศัพท์มือถือและรองเท้าตรงหน้าเธอ ก่อนจะค่อย ๆ หลับตาลงอย่างสิ้นหวัง “ใช่ค่ะเป็นของแม่ฉันเอง”

เจ้าหน้าที่หญิงพูดปลอบเบา ๆ “รับทราบค่ะ ใจเย็นก่อนนะคะ ทางเรากำลังตรวจสอบกล้องวงจรปิด หากมีความคืบหน้าจะรีบแจ้งพวกคุณทันทีค่ะ”

เสิ่นชิงซูพยักหน้า มือที่กุมกันอยู่นั้นบีบแน่นจนซีดขาว

......

บริเวณริมแม่น้ำมีกล้องวงจรปิดถูกติดตั้งไว้หลายจุด ตำรวจใช้ภาพจากที่ได้จากกล้องวงจรปิด ยืนยันว่าเจียงเยว่หลานกระโดดลงน้ำในเวลาหนึ่งทุ่มสิบเก้านาที

ในภาพแสดงชัดเจนว่า ก่อนที่เจียงเยว่หลานจะตัดสินใจกระโดดลงน้ำ เธอยืนอยู่ริมแม่น้ำนานกว่าหนึ่งชั่วโมง

ท้องฟ้ามืดแล้ว ภาพจากกล้องวงจรปิดในเวลานี้จับสีหน้าของเจียงเยว่หลานได้ไม่ชัด

เสิ่นชิงซูมองเจียงเยว่หลานในกล้องวงจรปิด

เธอกำลังพยายามคิดว่า ภายในหนึ่งชั่วโมงกว่า ๆ นั้น แม่กำลังคิดอะไรอยู่?

แต่ไม่มีใครให้คำตอบกับเธอได้

เธอถามตัวเองอีกครั้ง ว่าตอนที่แม่เดินวนไปเวียนมาอยู่ตรงริมแม่น้ำ ตัวเธอเองในตอนนั้นกำลังทำอะไรอยู่?

เธอกำลังดูตั๋วเครื่องบิน กำลังวางแผนทริปเที่ยว

เธอตั้งใจว่าหลังผ่าตัดเสร็จช่วงปีใหม่จะพาแม่ไปเที่ยวที่ซานย่าพักผ่อนให้สบายใจ

แต่ยังไม่ทันได้จองตั๋ว เธอก็ได้รับสายเข้าจากน้าฉินเสียก่อน

เสิ่นชิงซูมองภาพจากกล้องวงจรปิด เห็นเจียงเยว่หลานปีนข้ามรั้ว กางแขนสองข้างออกแล้วจากนั้นก็กระโดดทิ้งตัวลงไปในแม่น้ำ…