คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 81

ฟู่ซือเหยียนเดินตรงมาตรงหน้าเสิ่นชิงซู ขวางทางไปเธอเอาไว้

เสิ่นชิงซูหยุด ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น

เธอจ้องมองเขา แววตาว่างเปล่า ไร้ซึ่งการแสดงออกทางอารมณ์ใด ๆ

ฟู่ซือเหยียนมองเธอ ในใจผุดความรู้สึกเจ็บปวดที่ไม่คุ้นเคยขึ้นมา “ผมจะให้ทีมค้นหาและกู้ภัย...”

เพียะ!

เสียงฝ่ามือใสกังวานตัดบทคำพูดของฟู่ซือเหยียน

ฟู่ซือเหยียนถูกตบจนหน้าหันไปอีกทาง หลังตกตะลึง หว่างคิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากันเล็กน้อยแล้วมองไปที่เสิ่นชิงซู

มือของเสิ่นชิงซูที่ตบเขาข้างนั้นห้อยอยู่ข้างลำตัว เธอลองกำเข้าหากันแน่นหลายครั้ง ทว่ามือก็สั่นจนควบคุมไม่ได้

ตบฉาดนี้เสิ่นชิงซูใส่ไปเต็มแรง หลังตบเสร็จฝ่ามือนี้ของเธอก็ไร้เรี่ยวแรงโดยสิ้นเชิง

แต่เธอไม่ยอมเผยความอ่อนแอออกมาต่อหน้าฟู่ซือเหยียนเลยแม้แต่น้อย ได้แต่จ้องเขาอย่างเย็นชา “ไปซะ!”

สีหน้าของฟู่ซือเหยียนเคร่งขรึม

ฉินเยี่ยนเฉิงรีบรุดหน้าไป แล้วแยกฟู่ซือเหยียนออก “ใจเย็นก่อนนะ ตอนนี้อารมณ์เธอไม่ดีอยู่ นายก็อย่าไปทำให้เธอหงุดหงิดเพิ่มอีกเลยนะ”

ฟู่ซือเหยียนเม้มริมฝีปากบางแน่น นัยน์ตาดำขลับมืดมนไม่ชัดเจน

เขาที่เคยชินกับการควบคุมทุกอย่าง นี่เป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสความรู้สึกไร้เรี่ยวแรงของการเสียการควบคุม

ถูกเสิ่นชิงซูตบไปฉาดหนึ่ง เขาโกรธ แต่ขณะสบเข้ากับสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นคู่นั้นของเสิ่นชิงซู เขากลับเกิดความรู้สึกสับสนขึ้นมา

เสิ่นชิงซูไม่มองเขาอีก และสาวเท้าก้าวยาวเดินไปยังรถของตัวเอง

ในลมหนาวเงาเบื้องหลังของเธอเห็นได้ชัดว่าบอบบางเป็นพิเศษ

ลูกกระเดือกของฟู่ซือเหยียนขยับขึ้นลงอย่างยากลำบาก ในทันใดนั้นหัวใจก็เจ็บจี๊ดขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน เขายื่นมือไปรั้งเธอเอาไว้

ฝีเท้าของเสิ่นชิงซูชะงัก ทว่าไม่ได้หันหน้ากลับมา

“ปล่อย”

น้ำเสียงแหบพร่าของเธอหนักหน่วง พูดขึ้นมากลางลม ฟังแล้วในหัวใจคนเปียกชุ่มไปหมด

ฟู่ซือเหยียนไม่ปล่อย พลางจ้องมองท่าทีก้มหน้าก้มตาของเธอ ในนัยน์ตาดำขลับมีอารมณ์เคลื่อนไหวอยู่ ทว่าตั้งแต่ต้นจนจบริมฝีปากบางเม้มแน่นอยู่ตลอด