คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 90

การผ่าตัดของเสิ่นชิงซูกำหนดไว้วันที่แปด

วันลาพักร้อนของเฉียวซิงเจียหมดแล้ว วันนี้วันที่เจ็ดก็ต้องกลับไปทำงานที่โรงพยาบาลแล้ว

แต่เธอก็ยังไม่วางใจอยู่เล็กน้อย เลยโทรหาเสิ่นชิงซู ถึงได้รู้ว่าเสิ่นชิงซูออกจากบ้าน

เสิ่นชิงซูนายหน้าเอาไว้ตั้งแต่เช้า ไปดูบ้านของ ‘เจียงเฉินเรซิเดนซ์’ ที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำหลีเจียง

เธอถูกตาต้องใจคฤหาสน์เดี่ยวที่อยู่ใกล้ริมฝั่งแม่น้ำที่สุดหลังหนึ่ง

เสิ่นชิงซูเดินในคฤหาสน์รอบหนึ่ง แล้วพูดกับนายหน้าว่า “แม่ฉันชอบปลูกดอกไม้ปลูกสมุนไพร”

นายหน้าที่ไม่รู้สถานการณ์รีบพูดทั้งยิ้มแย้มว่า “งั้นนี่ก็เหมาะเลยค่ะ คุณดูลานด้านหลังสิคะใหญ่พอสมควร สะดวกให้ปลูกดอกไม้ต้นไม้เยอะแยะเลยค่ะ! แม่คุณต้องชอบมากแน่ ๆ”

เสิ่นชิงซูมองนายหน้าพลางยิ้มชืด ๆ “ใช่ค่ะ ท่านต้องชอบมากแน่”

“ทางลานด้านหน้าสามารถเปลี่ยนเป็นโรงจอดรถแบบเปิดโล่งได้ แล้วก็มีทางนี้ เปลี่ยนเป็นบ่อปลา แม่คุณชอบดอกไม้ต้นไม่ คงจะชอบเลี้ยงปลาด้วยใช่ไหมคะ?”

“อืม” เสิ่นชิงซูฉีกยิ้มชืด ๆ พลางเอ่ย “ฉันเอาหลังนี้ค่ะ”

...

ริมแม่น้ำหลีเจียงวันที่เจ็ดก็ยังมีคนไม่น้อย

เสิ่นชิงซูยังไม่อยากกลับบ้าน เธออยากไปเดินเล่นริมแม่น้ำ

วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใส ลมไม่แรง แต่อุณหภูมิยังคงต่ำอยู่

เสิ่นชิงซูสวมชุดเดรสหลวมโพรก คลุมด้วยเสื้อนวมขนเป็ดสีดำ เดินลัดเลาะไปบนทางเดินเงียบ ๆ

เดินไปจนถึงทางแยก ไฟแดงสว่างขึ้น คนเดินข้าง ๆ ต่างหยุดฝีเท้า มีเพียงเธอที่ยังเดินไปข้างหน้าอย่างเลื่อนลอย

ปิ๊น ๆ...

เสียงแตรรถเสียดหูพลันดังขึ้น!

เสิ่นชิงซูได้สติกลับมาอย่างแรง เมื่อหมุนตัวไปก็เห็นรถยนต์สีขาวคันหนึ่งพุ่งเข้ามาชนตน!

“ระวัง!”

มือใหญ่ ๆ ข้างหนึ่งคว้าแขนของเธอเอาไว้ เธอยังไม่ทันได้ตอบสนองกลับมา ร่างก็ถูกแรงดึงออกไปแล้ว วินาทีถัดมาก็ชนเข้าไปในอ้อมอกแสนกว้างและล่ำบึกของชายหนุ่ม

รถยนต์สีขาวเบรกกะทันหันจอดตรงตำแหน่งที่ห่างจากทางเท้าไม่ถึงครึ่งเมตร จกานั้นลดกระจกฝั่งที่นั่งข้างคนขับลง คนขับก่นด่า “เดินไม่ดูทางเลยหรือไง! อยากตายก็ปหาที่สงบ ๆ โน่น ปีใหม่ทั้งทีอย่าสร้างหายนะให้คนอื่น!”

มือหนึ่งเวินจิ่งซีโอบร่างของเสิ่นชิงซูเอาไว้ ส่วนอีกมือทำสัญลักษณ์ขอโทษไปทางคนขับรถ “ขอโทษจริง ๆ ครับ เพื่อนผมไม่ค่อยสบายนิดหน่อย ไม่ได้ตั้งใจ”