คู่หมั้นคู่หมาย นิยาย บท 3

"สวัสดีค่ะคุณลุง" พอพิมพ์ญาดาเดินเข้ามาในตัวบ้าน ก็เจอกับนายสุริยาพ่อของสุขายะ

"อ้าวหนูญาดามาแต่เช้าเลยนะลูก" สุริยารีบพับเก็บหนังสือพิมพ์ในมือเพื่อที่จะคุยกับหญิงสาว

"พอดีญาดาลืมโทรศัพท์ค่ะ"

"ขี้ลืมแบบนี้ไงถึงหาผัวไม่ได้" เขาเดินตามเข้ามา ก็เลยอดที่จะพูดประชดไม่ได้

"หมาในปากแกหาอะไรให้มันกินบ้างนะ จะได้ไม่เห่าคนอื่น"

พิมพ์ญาดากำลังโกรธ..แต่พอได้ยินพ่อของเขาพูดออกมาแบบนั้น หญิงสาวก็เลยเปลี่ยนปฏิกิริยาเป็นขำแทน

"พ่อ!!" ชายหนุ่มดุพ่อ แต่สายตาของเขามองไปที่หญิงสาวแบบเอาเรื่อง

"เรื่องที่หนูญาดาอยากจะเข้าไปฝึกงานในบริษัท เมื่อไรจะเข้าไปล่ะลูก"

"เข้าไปฝึกงานเหรอคะ?" พิมพ์ญาดาพยายามคิดถึงคำพูดที่ตัวเองเคยพูดกับท่านไว้ เธอเคยพูดเรื่องนี้กับท่านงั้นเหรอ แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก

"ก็วันนั้นที่เราคุยกันไง ที่หนูบอกว่าอยากไปหาประสบการณ์ในบริษัทของลุง ก่อนที่จะไปทำงานที่บริษัทพ่อของหนูไง"

พิมพ์ญาดาเพิ่งเรียนจบมาหมาด ๆ เธอคิดว่าจะเข้าไปช่วยงานพ่อในบริษัท แต่ก็เกลียดแม่เลี้ยงที่ทำตัวใหญ่ในนั้นเธอก็เลยยังไม่เข้าไป

"พ่อหมายความว่ายังไง" จากที่กำลังจะเดินขึ้นบ้าน ชายหนุ่มหันกลับมาเมื่อได้ยินสิ่งที่พ่อตัวเองพูด

นาทีนี้พิมพ์ญาดาเข้าใจแล้วว่าท่านหมายถึงอะไร "ก็คงเร็ว ๆ นี้ล่ะค่ะ คุณลุงเตรียมตำแหน่งไว้ให้ญาดาได้เลยนะคะ"

"ได้เลยจ้า..หนูอยากทำตำแหน่งไหนบอกลุงมาเลยนะ เดี๋ยวลุงจัดการให้"

"ทีผู้หญิงคนนี้ทำไมให้เลือกตำแหน่งเองได้"

"วันนี้ลุงเตรียมห้องทำงานไว้ให้หนูเลยดีกว่า" สุริยาแกล้งไม่ได้ยินที่ลูกชายพูด ตอนนี้ท่านรู้แล้วว่าลูกชายคนเล็กของท่านต้องการเอาชนะผู้หญิงคนนี้ ท่านก็เลยยืมมือเธอเข้ามาช่วยกระตุกต่อมลูกชายหน่อย

"มีใครได้ยินที่ผมพูดไหมเนี่ย!"

แต่ทุกคนก็แกล้งไม่ได้ยินที่เขาพูด ชายหนุ่มยิ่งหัวเสียไปใหญ่

สักพักมีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาในบ้าน จากที่สุขายะกำลังโวยวายอยู่ เขาหยุดนิ่งมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น แล้วใบหน้าของชายหนุ่มก็เปลี่ยนสีไปในทันที

"คุณพ่อทานข้าวหรือยังคะ ชมทำแกงส้ม เห็นว่าคุณพ่อชอบก็เลยเอามาให้ค่ะ"

"พ่อกำลังนึกอยากทานอยู่พอดี" สุริยายังพูดไม่จบประโยคก็มีผู้ชายอีกคนเดินตามเข้ามา