คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 762

“ถ้าคุณไม่เข้าไป งั้นเราก็กลับบ้าน” มาพูดให้เธอรู้สึกผิดแบบนี้ก็แย่สิ และถ้าไม่เข้าไปมีหวังโมเฟยก็ไม่ยอมคุยกับปู่ หรือมาหาปู่อีกเลย

“โมเฟย” ซอง อันยีกระซิบ “รู้ไหมว่าคุณกำลังทำให้เรื่องมันวุ่นวายกว่าเดิมน่ะห๊ะ? เอาล่ะ เข้าไปคุยดี ๆ กับปู่ได้แล้ว บางทีท่านอาจจะเอ็นดูฉันกว่าเดิมก็ได้นะ แต่ถ้าคุณหันหลังกลับบ้าน ปู่จะไม่มีวันยอมรับฉันแน่ แล้วท่านก็จะมองว่าฉันเป็นผู้หญิงนิสัยเสีย รั้งตัวหลานชายตัวเองไว้ไม่ยอมปล่อยให้คุณไปเจอท่าน”

“แต่ว่า…” โมเฟยรู้สึกแย่แทนแฟนสาว

“โมเฟย ฉันรู้ว่าคุณมาที่นี่เพื่ออะไร เพราะฉะนั้นเดินเข้าไปเถอะ”

พอเห็นสายตาอ่อนโยนของอันยี โมเฟยก็ทำได้เพียงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “ผมนี่เทียบคุณไม่ได้เลยนะ”

เสียงเข้มว่าอย่างนั้น

“งั้นก็รอผมอยู่นี่ก่อนนะ” ร่างสูงพูด ก่อนจะโน้มตัวลงมากดจูบหน้าผากเนียนแผ่วเบา พลันหมุนตัวเปิดประตูเดินเข้าไปด้านในห้อง

ซอง อันยีก้มหน้าอมยิ้มมองประตูที่ปิดลง ไม่นานก็เดินหาที่นั่งรอแถว ๆ กำแพงด้านนอก ใบหน้าสวยเงยขึ้นพลันเหลือบไปเห็นซู เหวินจิงที่ยืนอยู่ไม่ไกล

เธอตกใจเล็กน้อย แต่ก็รีบเผยรอยยิ้มให้อีกคน

เหวินจิงก้าวเท้าเข้ามาหาเธอช้า ๆ แล้วหยุดเดิน “คุณพอจะสะดวกคุยกับฉันไหมคะ?”

อันยียิ้มตอบ “ได้สิคะ”

เหวินจิงนั่งลงข้างอันยีพลางมองออกไปยังหิมะขาวโพลนด้านนอก แววตาของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึดมากมายที่อักอั้นในใจ

ระเบียงด้านนอกที่พวกเธอนั่งอยู่ยังมีอีกเสียงฝีเท้าที่เดินผ่านไปมา ทว่ามันก็เงียบพอที่จะคุยเรื่องส่วนตัว

สองร่างยังคงนั่งเงียบไม่พูดไม่จา ผ่านไปพักใหญ่ ซู เหวินจิงก็เป็นคนเอ่ยปากก่อน

“คุณซอง คุณรักพี่สามของฉันมาก ๆ เลยใช่ไหมคะ?”

คนถูกถามชะงักไปราวตกใจความถามที่จับต้นชนปลายไม่ถูกนี่ ทว่าความประหลาดใจก็ถูกกลบด้วยร้อยยิ้มในพริบตาเดียว “ใช่คะ ฉันรักเขามาก ๆ เลย”