คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 764

เซิน โมเฟยโน้มเข้าไปบีบแก้มของอันยีอย่างหมั่นเขี้ยว “งั้นตอนนี้เราก็กลับบ้านกันได้แล้ว”

พอเรื่องทุกอย่างจบลงได้ดี ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะอารมณ์ดีมากโข วันนี้โมเฟยไปอยากไปไหนอีกแล้วนอกจากกลับบ้าน

ตอนแรกอันยีเตรียมบอกแฟนหนุ่มเรื่องที่เธอเจอซู เหวินจิง ทว่าเห็นท่าทางรีบร้อนกลับบ้านของโมเฟยแล้วก็ต้องเงียบไว้ก่อน ใบหน้าสวยหวานยิ้มตอบกลับไป “โอเคค่ะ งั้นกลับบ้านกันเถอะ”

…

เมื่อหลิน เสวียจีเห็นลู ชินจินกับลู เซียวเหยากลับมาที่คฤหาสน์พร้อมกัน เธอก็เริ่มคิดไม่ตก แต่ก็ใช้รอยยิ้มปิดบังความรู้สึกขุ่นมัวนั่นไว้ “กลับบ้านมาพร้อมกันแบบนี้ พ่อของพวกเธอต้องดีใจแน่ ๆ”

“พ่อผมอยู่ไหน?” เซียวเหยาเป็นฝ่ายถาม

“อยู่บนห้องทำงานชั้นบนน่ะ”

พอได้คำตอบที่ต้องการ สองพี่น้องก็พากันเดินผ่านหน้าเธอขึ้นบันไดไปทันที

การกระทำนั่นยิ่งสร้างความไม่พอใจให้กับเธอมากกว่าเดิม เสวียจีตวัดสายตามองแผ่นหลังของสองพี่น้องด้วยสายตาไม่พอใจที่ปิดไม่มิด

ยามนี้ผู้นำของตระกูลลูอย่าง ลู ติงแบงกำลังใช้สมาธิและความสงบฝึกฝนการเขียนตัวอักษรจีนด้วยพู่กันอยู่ พลันมือข้างที่ถือด้ามพู่กันอยู่จำต้องหยุดมือเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่เข้ามาใกล้ ชายแก่เอ่ยเสียงเข้มทั้งที่นังไม่ทันหันมอง “บอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าอย่าเข้ามาตอนฉันกำลังสร้างสรรค์งานเขียนน่ะ?”

แต่ดูเหมือนว่าแขกไม่ได้รับเชิญทั้งสองจะไม่ฟังคำเอ่ยเตือนนั่น แถมยังเดินเข้ามาเรื่อย ๆ จนหยุดอยู่หน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ลู ติงแบงที่เริ่มสัมผัสได้ถึงความไม่ปกติก็เงยหน้าขึ้นมองอย่างเร็ว และเมื่อเห็นว่าเป็นลูกชายทั้งสอง สายตาของผู้นำตระกูลลูก็เผยประกายพอใจแวบหนึ่ง ก่อนจะกลบเกลื่อนเป็นเย็นชา

เขากลับไปก้มหน้าจดจ่อกับการประดิษฐ์ตัวอักษรอีกครั้ง “แกสองคนกลับมาทำไม?” เสียงทุ่มถามออกไปนิ่ง ๆ ทว่ากลับแฝงด้วยอบอุ่นเล็กน้อยจนแทบจับสัมผัสไม่ได้

ลู เซียวเหยาหันมองหน้าพี่ชายตัวเองสามวิ แล้วหันกลับมองคนเป็นพอด้วยสีหน้าอ้ำอึ้งลังเล “พ่อครับ เรามีเรื่องอยากจะคุยด้วย”

ติงแบงเงยหน้ามองลูกชายเล็กน้อย “งั้นก็ว่ามา”

“เรามาที่นี่เพื่อขอให้พ่อปล่อยตระกูลหยิงไป” เซียวเหยาอธิบายจุดประสงค์ของตน “ถ้าแกอยากให้ฉันปล่อยตระกูลหยิง ก็หันไปถามพี่ชายแกสิ ว่ามันพร้อมจะฟังที่ฉันพูดบ้างหรือยัง?” คนเป็นพ่อเอ่ยขัดพร้อมเหลือบมองลู ชินจินที่เอาแต่เงียบปากตั้งแต่ที่เดินเข้ามาในห้อง “แต่ว่า ดูเหมือนพี่ชายแกยังคงดื้อด้านไม่ยอมเสวนากับฉัน”