ความรักของท่านประธานกับสาวต่างถิ่น นิยาย บท 28

มีนาและนารินออกเดินทางไปโรงพยาบาล

"พี่คุยกับนารินยังเรื่องหมิงเซียง" จิ้นหยางซือถามพี่ชายขึ้นเมื่อเห็นเขายืนมองมีนากับนารินออกจากบ้านไป

"เฮ้ย.." จิ้นเสี่ยวเยี่ยนไม่พูดแต่ถอนหายใจซะเสียงดัง เป็นจังหวะที่คุณนายหลินพยุงจิ้นกงหยวนออกมาเดินเล่นพอดี

"มีอะไรหรือป่าวลูกเสี่ยงเยี่ยน"คุณนายหลินถามขึ้น

"นั้นหน่ะสิ ถอนหายใจซะดังเชียว" จิ้นกงหยวนถาอีกคน

"มีปัญหาหน่ะสิคับ งั้นเราไปนั่งคุยกันที่สวนดีกว่าคับ" จิ้นเสี่ยวเยี่ยนมีเรื่องอยากจะปรึกษาทุกคนจึงพากันไปนั่งที่สวน ทุกคนนั่งลงก็มีของวางมาเสริ์ฟ เป็นชากับขนมหวานและผลไม้

"ผลไม้มีแล้วเอามาทำไมเยอะแยะ" คุณนายหลินถามขึ้น

"คุณนายน้อยเตรียมไว้เจ้าค่ะ คุณนายน้อยบอกว่าขนมนี้ชื่อลูกชุบทำเป็นรูปผลไม้เจ้าค่ะ คุณนายน้อยสั่งไว้ว่าขนมนี้ให้เป็นของวาง ภายในบ้างเราเจ้าค่ะ" เสี่ยวปาอธิบายตามที่นารินได้สั่งเอาไว้ เพราะขนมนี้ท่านประธานชอบ จิ้นเสี่ยวเยี่ยนเห็นขนมก็อดที่จะยิ้มไม่ได้

"อืม... มีเรื่องอะไรเล่ามาให้แม่ฟังให้หมดเราจะได้หาทางแก้ไขปัญหา"

"คือ...ว่า..คุณป้าจูซือจะส่งหมิงเซียงมาทำงานที่บริษัทเรา และจะให้มาพักอยู่ที่บ้านเราด้วย" จิ้นเสี่ยวเยี่ยนพูดด้วยท่าทางกลุ้มใจ ตุณนายหลอนสังเกตุปฏิกิริยาลูกชายตัวเองก็รู้ว่าไม่ยากให้หมิงเซียงมาพักที่บ้าน

"เดี๋ยวปู่จัดการเรื่องนี้ให้เอง" จิ้นกงหยวนออกหน้าจัดการแท้ เขาเป็นผู้อาวุโสที่สุดในตระกูลและบริษัท หลิงจูซือต้องเกรงใจเขาบ้าง

"จะดีหรอคะคุณพ่อ ให้ชั้ลจัดการก็ได้ค่ะ" คุณนายหลินเป็นห่วงจิ้นกงหยวนกลัวเชาจะจัดการสถานหนัก

"เราทุกคนก็รู้กันดีว่าหมิงเซียงมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ ขาดการติดต่อกับเรามาหลายปี อยู่ๆจะมาขอทำงานที่บริษัทและมาพักที่บ้าน แบบนี้ชั้ลไม่ไว้ใจ ก่อนไปเธอยังหมายมั่นจะกลับมาแต่งงานกับเสี่ยวเยี่ยน ไม่ได้ชั้ลจะไม่ให้เข้ามายุ่งยากที่บ้านเรา และหลานสะใภ้ชั้ลเด็ดขาด" จิ้นกงหยวนพูดด้วยควาไม่พอใจ

นารินและมีนาเดินทางถึงโรงพยาบาล

"อ้าว... ริน!!!" ฮาวาพยาบาลสาวร้องทักนารินด้วยความแปลกใจ

"พี่ฮาวา...สวัสดีค่ะ" นารินยกมือไหว้ทักทายฮาวาตามปกติ

"ลมอะไรหอบเธอมาถึงที่นี่"

"อ้อ..พอดี รินไม่ต่อยสบายหน่ะค่ะ จะมาให้อาจารย์หมอตรวจให้หน่อยค่ะ"

"ไปสิท่านว่างอยู่พอดี" ฮาวาจับมือนารินพอเดินเข้าห้องตรวจของอาจารย์หมอทันทีโดยมีมีนาเดินตามไปด้วย

"สวัสดีค่ะ... อาจารย์หมอ"

"อ้าว หนูริน มีอะไรหรือป่าว หรือจะมาช่วยงานที่โรงพยาบาล"

"วันนี้หนูมาให้อาจารย์หมอตรวจให้หน่อยค่ะ เรื่องมาทำงานที่โรงพยาบาล ขอคิดดูก่อนนะคะ"

"ได้ๆ แล้วไม่สบายเป็นอะไรมาหล่ะ" นารินเล่าเหตุการให้อาจารย์หมอฟัง ท่านทำการตรวจให้นารินอย่างละเอียด ถึงช่วงฟังผสม ฮาวาและมีนาค่อยลุ้นอยู่ใกล้ๆ อาจารย์หมอทำหน้าเครียดๆ ทำให้ทุกคนอยู่ในสภาวะกดดัน

"ไม่ใช่โรคร้ายหรอกริน ทำหน้าซะเครียดเชียว" อาจารย์หมอแกล้งหยอกเย้านาริน

"แล้วผลเป็นอย่างไรบ้างคะ" นารินทำหน้ากังวลตาม

"ฮาวา"

"คะ" อาจารย์หมอเรียกฮาวาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ทำให้ฮาวารู้สึกกังวลตาม คิดไปต่างๆนาๆ ว่านารินจะเป็นโรคร้าย

"เราจะมีหลานแล้ว เราตะมีเด็กตัวเล็กไปมาวิ่งที่โรงพยาบาลแล้ว" อาจารย์หมอบอกด้วยความตื่นเต้นดีใจ เขาและภรรยารักและเอ็นดูนารินมาก ถึงขั้นขอนารินมาเป็นบุตรบุญธรรม แต่นารินปฏิเสธ เพราะกลัวคนอื่นเขาจะว่า เห็นท่านมีสมบัติก็จะเข้าไปกอบโกย

"อะไรนะคะอาจารย์หมอ" ฮาวาน้ำเสียงสั่นตื่นเต้นไปด้วย

"นาริน ตั้งครรภ์ได้สองเดือนกว่าแล้ว" นารินกับมีนาได้ยินคำตอบถึงกลับอึ้งไปชั่วขณะ นารินเอามือลูบที่หน้าท้องยิ้มอย่างดีใจ มีความสุขเกิดขึ้นในใจอย่างบอกไม่ถูก 'จิ้นเสี่ยวเยี่ยนเขาจะดีใจเหมือนเรามั้ยนะ'

"ริน พี่ดีใจด้วยนะ" ฮาวาเดินเข้ามาจับมือและกอดนาริน

"ป๊าดีใจด้วยนะ... ถ้าม๊ารู้คนดีใจมากๆเลย" ถึงดขาสองคนจะไม่ได้นารินมาเป็นบุตรบุญธรรม แต่เขาก็คิดว่าเธอเป็นลูกเสมอ คอยดูแล ช่วยเหลืออยู่ห่างๆ

"ขอบคุณค่ะ... อาจารย์หมอ" นารินยกมือไหว้ นารินคิดอยากเรียกเขาว่าป๊าม๊าอย่างที่เขาต้องการ แต่ด้วยความเจียมตนจึงไม่คิดที่จะไปวุ่นวาย

"อ่ะ...อันนี้เป็นยาบำรุง แล้วก็ดูแลสุขภาพ อาหารการกิน เป็นนักศึกษาพยาบาลต้องรู้สิ"

"รู้ค่ะ แต่ทุกคนอย่าให้เรื่องที่รินท้องถึงหูคนที่บ้านนะคะ งานนี้มีเซอร์ไพรส์" นารินยิ้มอย่างคนเจ้าเล่ห์

"ร้ายนักนะเรา" อาจารย์หมอหัวเราะและส่ายหัว ขำในความคิดขอนาริน

"กลับกันเถอะริน" มีนาพยักหน้าชวนกลับ แต่ยังไม่ทันได้เปิดประตู

"คุณหมอคะๆ แย่แล้วค่ะ" พยาบาลคนนึงวิ่งท่าทางแตกตื่นเข้าห้องมา

"มีอะไร" ฮาวารีบถามทันที

"มีคนไข้ เมาขับรถชน ได้รับบาดเจ็บ ศรีษะแตก โวยวายไม่ยอมให้ทำแผลค่ะ อาละวาดพยาบาลทุกคนเลยค่ะ"

"ไปชั้ลไปดูเอง" อาจารย์หมอรีบออกจากห้องไปดู นารินด้วยสัญชาตญาณของพยาบาลเป็นกังวลมองตามหลังไป

"ไปรินเรากลับกันเถอะ" มีนาจับแขนนารินจูงได้เกินไป แต่นารินกลับยืนนิ่งคิดสักเดี๋ยว ก็จับแขนมีนา