ความรักสีคราม นิยาย บท 1012

ผู้ช่วยรอให้ฮันน่าขับรถออกไปก่อน จึงค่อยถามอีเวตต์ด้วยความสับสน “เป็นความผิดของผู้หญิงคนนั้นชัดๆ คุณปล่อยเธอไปแบบนั้นได้ยังไง?”

อีเวตต์ที่ฉันรู้จักไม่ตอบกลับแบบนั้นแน่นอน!

อีเวตต์มองผู้ช่วยด้วยหางตา “แล้วคิดว่าทำไมเธอถึงกล้าเถียงฉันขาดนั้น ฮะ? ฉันได้กลิ่นของฟาเบียนจากเธอ โอเคไหม? ฉันไม่อยากได้ความเห็นของเธอในการตัดสินใจของฉัน!”

ผู้ช่วยตกใจมาก “อะไรนะ?”

อีเวตต์ใส่แว่นกันแดดและหันกลับมมา “ไปกันเถอะ! เธอรออะไรอยู่? เราจะสายแล้วนะ!”

ผู้ช่วยกลับขึ้นรถและขับออกไป ขณะที่อีเวตต์เอนตัวพิงเบาะหลังและนั่งครุ่นคิด ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันแน่?

อีเวตต์เอนตัวพิงเบาะหลัง อารมณ์ของเธอผสมปนแปกันไปหมด

จริงๆ แล้ว ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันแน่?

เพราะการเผชิญหน้ากับอีเวตต์อย่างไม่คาดฝัน ฮันน่าจึงเปลี่ยนเส้นทางหลังขับมาได้ครึ่งทางแล้ว จึงทำให้เธอมาถึงที่ทำงานสายไปประมาณครึ่งชั่วโมง

หลังจากวางกระเป๋าและถุงของฝากลงบนโต๊ะ ฮันน่าเอื้อมมือไปเปิดคอมพิวเตอร์ แต่ปลายข้อศอกของเธอบังเอิญไปโดนแก้วนม ทำให้หกเลอะกระโปรง

เธอจึงเดินไปเข้าห้องน้ำและหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ด แต่ก็เช็คคราบไม่ออก

ฮันน่าโยนกระดาษทิชชู่ลงในอ่างล้างหน้าด้วยความหงุดหงิด และได้ยินเสียงพูดประชดจากด้านหลัง “เธอแต่งงานกับคนจนๆ ทั้งที่ตัวเองเองก็ไม่มีค่าอะไร ใช่ไหม? อย่างนั้นฉันว่าเธอสองคนคงเข้ากันได้อย่างดีเลย!”

ฮันน่าขมวดคิ้วและหันกลับมาเจอเรจินาที่กำลังมองฮันน่าด้วยความเยียดหยาม พร้อมกับเติมเครื่องสำอางไปด้วย

จนถึงตอนนี้ ฟาเบียนก็ยังไม่เคยให้อะไรฉันเลย ฮันน่าบอกตัวเองขณะที่เอามือถูกนิ้วนางไปมา