ความรักสีคราม นิยาย บท 1011

ฮันน่าขมวดคิ้ว ขณะที่จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความคิดที่ขัดแย้งกันเต็มไปหมด

ปัง! เสียงดังสนั่น ทำให้เธอออกจากภวังค์ และพึ่งรู้ว่าเธอขับชนท้ายรถปอร์เช่สีแดงที่อยู่ข้างหน้า

เมื่อเห็นป้ายทะเบียนใกล้ๆ ฮันน่าจำได้ว่าคันนี้เป็นรถของอีเวตต์

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ผู้ช่วยของอีเวตต์เคาะที่หน้าต่างรถของฮันน่าด้วยความโกรธ ฮันน่าจึงต้องออกมาจากรถ เพื่อแก้ปัญหาอย่างไม่มีทางเลือก

“ขับรถไม่มองทางเลยเหรอ? รถมีอยู่เต็มถนน ทำไมต้องมาชนคันนี้ซะด้วยนะ หืม? เธอรู้ไหมว่าค่าซ่อมราคาเท่าไหร่? เธอคิดว่าจะจ่ายไหวเหรอ?” ผู้ช่วยยิงคำถามใส่ไม่ยั้ง ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร

ฮันน่าตัดสินใจขับรถตู้ออกมา เพราะไม่อยากเป็นจุดสนใจ เธอจึงเข้าใจว่าทำไมผู้ช่วยของอีเวตต์ถึงดูถูกเธอ

ฮันน่าสูดหายใจเข้าลึก และพูดอย่างใจเย็นที่สุดที่จะทำได้ “ขอโทษด้วยค่ะ เดี๋ยวฉันจ่ายค่าซ่อมให้เต็มจำนวน”

ผู้ช่วยทำหน้าเย้ยหยัน พลางชี้นิ้วไปที่ฮันน่าและตะโกนว่า “เธอรู้ไหมว่ารถนี่ราคาเท่าไหร่? ต่อให้เธอขายรถตู้ เธอก็จ่ายค่าซ่อมไม่ไหวหรอก!”

ฮันน่าขมวดคิ้ว ความอดทนของเธอเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ

“ถ้างั้น พวกคุณต้องการอะไรจากฉันล่ะคะ?” ฮันน่าตะโกนใส่ผู้ช่วย พร้อมเอามือเท้าเอว

ฮันน่าที่สูงห้าฟุตเจ็ดนิ้ว บวกกับรองเท้าส้นสูงอีกสามนิ้ว ทำให้เธอดูน่าเกรงขามมากขึ้น

“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?” อีเวตต์ถาม ตอนที่เดินออกมากจากรถ

อีเวตต์ใส่เดรสสั้นสีแดง และรองเท้าส้นสูงสีแดงที่เข้ากัน

ผู้ช่วยมองฮันน่าด้วยท่าทีเหยียดหยามและพูดว่า “ผู้หญิงคนนี้กล้าเถียงเรา ทั้งๆที่ขับมาชนรถของคุณ!”

อีเวตต์ขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อได้กลิ่นที่คุ้นเคยในอากาศ เดี๋ยวนะ กลิ่นนี้มัน ฟาเบียน!