ความรักสีคราม นิยาย บท 1015

ฮันน่ากัดฟัน ถอยหลังไปสองสามก้าว ก่อนตอบอย่างเย็นชาว่า “งานของฉันคือการสัมภาษณ์คุณ คุณนอร์ตัน ฉันใช้เวลาไม่นานหรอกค่ะ”

ฟาเบียนขมวดคิ้ว ขณะจ้องไปที่ใบหน้าแสนดื้อรั้นของฮันน่าและหัวเราะ “คุณเย็นชาจังเลยนะ”

ฮันน่ารู้สึกถึงแรงกดที่ข้อมือของเธอ และถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดของฟาเบียน ก่อนที่ฮันน่าจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น

“ปล่อยเถอะค่ะ คุณนอร์ตัน!” ฮันน่าอุทานด้วยความโกรธ และใช้ข้อศอกสร้างระยะห่างระหว่างพวกเขา

“แล้วถ้าผมไม่ปล่อยล่ะ?” ฟาเบียนถามด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ดันฮันน่าลงไปบนโซฟา และขึ้นคร่อมเธอ

“คุณจะทำอะไรน่ะ? ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!” ฮันน่าคำรามเบาๆ ขณะกำลังดิ้นรนอย่างสุดกำลัง

ฟาเบียนยิ้มกว้าง ขณะไล้นิ้วไปบนริมฝีปากของฮันน่าอย่างเบามือ “ก็คุณพูดเองว่างานของคุณคือการสัมภาษณ์ผม ผมเลยทำแบบนี้ เพื่อการสัมภาษณ์ของคุณไง!”

“ทำตัวดีๆ หน่อย คุณนอร์ตัน!” ฮันน่าตะโกน และจ้องตาเขา ดวงตาของฮันน่าเต็มไปด้วยความอับอายและความโกรธ

“ทำตัวดีๆ เหรอ? มีแต่พวกไร้น้ำยาเท่านั้นแหละที่จะทำตัวดีๆ ต่อหน้าผู้หญิงของเขา! ผมมั่นใจว่า คุณรู้ดีว่าผมมีน้ำยาขนาดไหน” ฟาเบียนพูดและจับหน้าอกของฮันน่า

หน้าของฮันน่าเปลี่ยนเป็นสีแดง แต่ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ “ไปตายซะ!”

ฮันน่าพยายามเอาเข่ากระแทกฟาเบียน แต่เขาเร็วกว่า และกันการโจมตีของเธอได้ทันเวลา

“คงต้องลงโทษคุณสักหน่อยแล้วล่ะ” ฟาเบียนกระซิบพร้อมรอยยิ้ม และค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้หน้าของฮันน่ามากขึ้น

ฮันน่าหลับตาลงและหันหน้าไปด้านข้าง เพื่อหลบจูบของฟาเบียน

“หึ”

ฮันน่าลืมตาขึ้น เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของฟาเบียน และเจอกับสายตาอันเร่าร้อนของเขาที่อยู่ห่างจากเธอไปแค่ไม่กี่นิ้ว

ฟาเบียนทำอะไรอยู่กันแน่?