ความรักสีคราม นิยาย บท 1037

“คุณดิฌงเรียกหาฉันหรอคะ?” ฮันน่ากล่าวขณะเข้าไปในห้องทำงานของบรรณาธิการใหญ่

บ็อบเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยแววตาประหลาดใจ ฮันน่ารู้สึกราวกับว่ากำลังถูกเครื่องเอ็กซเรย์แสกนอยู่

เขายังคงใช้สายตาอันแรงกล้าจ้องมองอยู่อย่างนั้นประมาณสองสามนาที ทำเอาเธอรู้สึกอึดอัดใจมากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเห็นเม็ดเหงื่อผุดขึ้นบนหน้าผากของฮันน่า บ็อบก็กลับมามีสติ เขากระแอมอย่างอักอ่วน “อ้อ…คุณมอร์ริสันเรียกพบคุณที่ห้องทำงานเธอน่ะ”

คุณมอร์ริสัน? วิเวียน มอร์ริสัน หัวหน้าบรรณาธิการระดับสูงที่เข้มงวดสุดๆ อ่ะนะ? เธอเรียกพบฉันทำไม? ฉันว่าในสองสามวันมานี้ก็ไม่ได้ไปทำผิดใหญ่โตอะไรที่ไหนนะ…ฮันน่าจ้องมองบ็อบอย่างงุนงง

เขาส่ายหน้า “อย่ามองผมแบบนั้น ผมเองก็ไม่รู้ว่าเธอเรียกพบคุณทำไมเหมือนกัน แต่ว่า…”

บ็อบหยุดพูด ทิ้งฮันน่าให้อยู่กับเรื่องราวน่าตื่นเต้นที่กวนใจเธอ

“แต่อะไรคะ?” ฮันน่าถาม

หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่แถวๆ ห้องทำงานของเขา บ็อบก็ขยับตัวเข้าไปใกล้ฮันน่าแล้วกระซิบว่า “คุณมอร์ริสันเพิ่งจะไล่เรจินาออกตอนที่โทรมาเรียกคุณไปพบเมื่อกี้”

“ว่าไงนะ? เรจินาโดนไล่ออกหรอ?” ฮันน่าขมวดคิ้ว ดำดิ่งเข้าไปในความคิดและเงียบไป เรจินาโดนไล่ออก แล้วตอนนี้คุณมอร์ริสันก็เรียกพบฉันอีกหรอ? เรื่องนี้ต้องเกี่ยวกับฟาเบียนแน่ๆ…คิดเป็นอย่างอื่นได้อีกหรือไง?

เลสลีย์หรี่ตามองฮันน่าอย่างมีเลศนัย “โธ่ อย่ากังวลไปเลยน่า คุณควรไปได้แล้วนะ คุณมอร์ริสันรออยู่!”

ฮันน่าหงุดหงิดเล็กน้อยเพราะรู้ดีว่าบ็อบกำลังบอกใบ้อะไร เธออยากจะอธิบายตัวเองแต่ก็กลัวว่าจะยิ่งทำให้เรื่องมันยุ่งยากและลำบากขึ้นไปอีก ในที่สุดเธอก็พูดออกมาว่า “ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”

ฮันน่าหัวใจเต้นรัวขณะกำลังก้าวออกไป คุณมอร์ริสันเรียกพบฉันทำไมกัน?

หวังว่าเธอคงจะไม่คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงประเภทที่จะยั่วยวนและนอนกับฟาเบียนเพื่อจะดึงให้เรจินาตกต่ำลงหรอกนะ

ฉันควรจะอธิบายให้เธอเข้าใจกับเรื่องที่เธอเข้าใจผิดไหม?

ระหว่างที่กำลังคิดเรื่องเหล่านั้น ในที่สุดเธอก็มาถึงห้องทำงานของวิเวียน ทว่ากลับไม่มีความกล้าพอที่จะเข้าไป หลังจากเดินไปมาอยู่หนึ่งนาที เธอก็กัดฟันและหมุนลูกบิดประตู ทำไมต้องกลัวด้วย? ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย!

ฮะ? เธอดูต่างจากข่าวลือที่ฉันได้ยินนิดหน่อยนะ