ความรักสีคราม นิยาย บท 1039

ฮันน่ายังคงพูดตะกุกตะกักอยู่ “พอไปถึงบริษัทคุณนอร์ตัน ฉันก็ชี้แจงจุดประสงค์ที่มาให้พนักงานต้อนรับฟังแต่กลับถูกปฏิเสธ สุดท้ายฉัน...ฉันก็รอเขาอยู่นอกบริษัททั้งวัน ยามก็พยายามจะไล่ฉันออกไป...แล้ว...คุณนอร์ตันก็มา ตอนนั้นเรา...เราก็ได้เจอกันครั้งแรกค่ะ”

ฮันน่าถอนหายใจลึกๆ ว้าว! มันยากมากเลยนะ! เธอหวังว่าเรื่องราวของเธอจะฟังน่าเชื่อถือเพราะมันสามารถตอบคำถามของวิเวียนเรื่องวิธีการขอสัมภาษณ์ฟาเบียนได้

เธอตั้งใจลงลึกเกี่ยวกับการสัมภาษณ์และพูดถึงตอนที่ทั้งคู่พบกันแค่ประโยคเดียว

“และนั่นคือตอนที่เราได้รู้จักกันค่ะ ใช่...” ในที่สุดฮันน่าก็เงยหน้าขึ้นมองวิเวียน เธอดูมั่นใจใน “เรื่องเล่าที่เป็นความจริง” ของเธอ แต่หัวใจของเธอกลับเต้นระทึกราวกับรัวกลองนับพันใบ

เรื่องราวของเธอมีความจริงอยู่บ้าง เธอยังเพิ่มเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่บริษัทของฟาเบียนเมื่อวันก่อนซึ่งมีหลายคนได้เห็นเหตุการณ์นี้ เธอรู้ว่าวิเวียนก็ได้ยินข่าวลือเรื่องนี้มาเหมือนกัน

ฟาเบียนมองไปยังฮันน่าด้วยสายตาที่ตึงเครียด น่าสนใจทีเดียว! ผมทึ่งไปเลย! ไม่รู้มาก่อนเลยว่าคุณแต่งเรื่องได้เก่งขนาดนี้ ฮันน่า! สงสัยจังว่าคุณเคยโกหกผมแบบนี้บ้างไหม?

วิเวียนพยักหน้าหลังจากฮันน่าพูดจบ แม้จะรู้ว่าอาจจะมีเติมแต่งเรื่องขึ้นมาบ้าง แต่เธอก็ไม่อยากให้สถานการณ์น่าอึดอัดไปมากกว่านี้

ถึงยังไง เธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปซักถามฮันน่าเกี่ยวกับข้อมูลส่วนตัวที่เจ้าตัวไม่อยากให้รู้ เมื่อพิจารณาจากท่าทางของฮันน่า วิเวียนก็มั่นใจว่าได้รับภาพรวมทั้งหมดมาแล้ว แต่ก็ยังคงรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่มันมีอะไรมากกว่านั้นอยู่ดี

เอาล่ะ ฉันว่าฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมฟาเบียนถึงต้องมาหาฉันตอนนี้ เรจินาทำเกินไป

วิเวียนถอนหายใจเพราะรู้สึกเศร้าใจแทนฮันน่า ก่อนจะพูดว่า “ครั้งนี้เด็กที่ชื่อเรจินาล้ำเส้นจริงๆ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันจัดการกับเธอเรียบร้อยแล้ว”

ฮันน่าถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินวิเวียนเปลี่ยนเรื่อง “ขอบคุณค่ะ คุณมอร์ริสัน”

ฟาเบียนรู้สึกได้ว่ามุมปากตัวเองกระตุก ฮ่า...นี่เธอกำลังพยายามทำตัวน่ารักต่อหน้าฉันงั้นหรอ? แต่ก็โคตรน่ารักเลย...