ความรักสีคราม นิยาย บท 1048

อย่างไรเสีย เวสลีย์ไม่มีทางเลือกนักเพราะเขาต้องผ่านด่านเทอร์รี่หากต้องการหลอกฟาเบียน แต่เมื่อคิดไปถึงว่าเขาจะทำเงินได้มากกว่ายี่สิบล้าน ความแค้นในตัวเขาถึงค่อยๆ ทุเลาลง ครั้งนี้ยังไงก็คุ้ม! เขายกแก้วไวน์ขึ้นและพูดกับทั้งสองคนอย่างชื่นมื่นว่า “มาฉลองให้กับความสำเร็จในการเซ็นสัญญากันเถอะ นอกจากนี้เราขอให้ความร่วมมือในครั้งนี้ประสบความสำเร็จ!”

อะไรกัน? นี่เขาดีใจขนาดนี้เพราะคิดว่าเงินเหล่านั้นเป็นของเขาแล้วเหรอ? อา เขาคิดว่าตัวเองฉลาดนักรึไง! เทอร์รี่ชักจะเริ่มเห็นใจเวสลี่ย์ขึ้นมานิดหน่อยเมื่อเห็นท่าทีสบายอกสบายใจนั้นอยู่บนใบหน้าของเวสลีย์ ไอ้คนน่าสมเพชนี่คงยังไม่รู้สินะ? ว่าความจริงแล้ว เขาได้สูญเงินไปแล้วกว่าสองจุดห้าพันล้าน และทั้งหมดนั่นก็มาจากเงินของเขาเองล้วนๆ...

คุณไม่ได้เป็นฝ่ายที่หลอกฟาเบียน นอร์ตันแต่กลับกันเลย ทำไมคุณถึงโง่ขนาดที่เลือกจะเป็นศัตรูกับเขา? เอาแค่ว่าให้วิ่งร้อยเมตรแข่งกัน และเขาต่อให้คุณวิ่งไปก่อนเก้าสิบเมตร คุณก็ยังชนะเค้าไม่ได้อยู่ดี!

“ไม่ต้องกังวลไปหรอกน่า คุณเซนาคิส การร่วมมือของเราจะต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน” ฟาเบียนยืนยันอย่างมีความหมาย ใบหน้าผุดรอยยิ้มขึ้นแปลกๆ

เวสลีย์ไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่กลับกันเทอร์รี่ขนลุกเล็กน้อยเมื่อเห็นรอยยิ้มนั้น พระเจ้า เขาน่ากลัวจริงๆ! สีหน้าของเทอร์รี่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ พูดออกมาแทบจะไม่ได้ยินตอนที่ยกแก้วไวน์ขึ้นเพื่อปกปิดความสั่นกลัวที่เกิดขึ้น “เชียร์ เชียร์”

หลังจากทานอาหารกันเรียบร้อย เวสลีย์กระตือรือร้นที่จะขับรถพาเทอร์รี่ส่งบ้าน สำหรับเขาแล้ว เทอร์รี่มีค่าเทียบได้กับเทพเจ้าแห่งโชคลาภเนื่องจากเทอร์รี่นำเงินมาให้เขาได้มากกว่ายี่สิบล้านในชั่วพริบตา ช่วยไม่ได้ที่ตอนนี้เขาจะเคารพและให้เกียรติเทอร์รี่มากสักหน่อย

อีกทางหนึ่ง ฟาเบียนกำลังจ้องมองไปที่แผ่นหลังของพวกเขาทั้งคู่ ในเวลานี้เขารู้สึกว่าเวสลีย์โอเว่อร์ไปมาก เที่ยวทำเป็นประจบประแจงเทอร์รี่ ฟาเบียนยักไหล่ เหอะ! จะเอาอะไรกับคนสมองกลวงพรรค์นั้น! ฉันสงสัยจริงๆ เลยว่าแกจะยังยิ้มอยู่ได้มั้ยหากวันนั้นมาถึง

หลังจากนั้น เขาก็โทรศัพท์ให้แม่ครัวต้มซุปให้ฮันน่า แล้วเขาจะเป็นคนนำมันไปให้กับเธอ

ตอนนี้ฮันน่ากำลังนั่งดูโทรทัศน์อย่างอิดโรยอยู่ในห้องพยาบาลแม้ว่าจะมีเสียงคิกคักออกมาบ้างเป็นครั้งคราว เสียงคลิกของลูกบิดประตูดังขึ้น ประตูห้องพยาบาลเปิดออก ขณะที่เธอเลื่อนสายตาไปที่ประตู ฟาเบียนก็เดินเข้ามา

ฟาเบียนถือกล่องอาหารเก็บความร้อนไว้ในมือซ้ายและกล่องอาหารอีกสองสามใบในมือขวา เขาก้าวเข้ามาในห้องด้วยท่าทีสบายๆ จู่ๆ ใบหน้าของฮันน่าก็แดงขึ้นมาอย่างหาสาเหตุไม่เจอในตอนที่เธอมองดูเขา และตัวของเธอเริ่มสั่น

มาถึงตอนนี้ฟาเบียนเริ่มขมวดคิ้ว เขาก้าวเข้ามาหาฮันน่าเร็วขึ้นกว่าเดิม แต่ก่อนที่จะไปถึงตัว ฮันน่าก็หลุดหัวเราะออกมา สุดท้ายเธอก็ระเบิดหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

สุดท้ายทั่วทั้งห้องก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของหญิงสาว ฟาเบียนถึงกับพูดไม่ออก เขารู้สึกงุนงงและยังคงจ้องมองฮันน่าหัวเราะอยู่อย่างนั้นเหมือนเด็กที่จ้องมองสัตว์ในสวนสัตว์