ความรักสีคราม นิยาย บท 1058

ฟาเบียนพยักหน้ารับ “ตกลง เรื่องนี้ต้องรบกวนคุณแล้ว”

หลังจากพูดคุยกันอีกเล็กน้อยเขาก็ออกมาและมุ่งหน้าไปที่บริษัทและสั่งการให้แผนกบัญชีปรับปรุงยอดเงินกองทุนของบริษัท

ฮันน่าจ้องมองตัวเองในกระจกตาไม่กระพริบ หญิงสาวที่จ้องมองเธอกลับมามีพวงแก้มสีกุหลาบและริมฝีปากสีชมพูเปล่งปลั่งอย่างคนมีสุขภาพดี ไม่ว่าใครก็คงดูไม่ออกว่าเธอยังคงเป็นคนป่วย เธอยกมือขึ้นลูบไร้เรือนผมเงาเป็นมันได้อย่างง่ายดาย เธอไม่รู้สึกเจ็บปวดแม้แต่น้อย เหมือนกับว่าเธอหายดีแล้ว

พรุ่งนี้ฉันคงกลับบ้านได้ ทันใดนั้นร่างของฟาเบียนก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอด้วยสีหน้าดุร้าย เขาตะโกนใส่เธออย่างขู่เข็ญ “ไม่มีทาง! เธอต้องอยู่ที่นี่ต่อและพักผ่อนให้มาก”

ฮันน่าปฏิเสธอย่างขัดใจ “คุณห้ามฉันไม่ได้! ฉันอยากกลับไปทำงาน ฉันหายดีแล้ว อยู่ที่นี่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ ถ้าฉันยังอยู่ที่นี่ต่อไปฉันจะต้องล้มป่วยเพราะความเบื่อหน่ายอีกแน่”

เธอนึกอะไรขึ้นมาได้และตัวแข็งทื่อในทันที เดี๋ยวก่อนนะ! ฟาเบียนไปออฟฟิศไม่ใช่เหรอ แล้วเขาจะโผล่มายืนตรงหน้าฉันได้ยังไง?

เธอขยับเข้าไปมองกระจกใกล้ๆ และพบว่ามีเงาของเธออยู่เพียงผู้เดียว ไม่เห็นฟาเบียนเลย เธอนวดขมับ สองแก้มแดงระเรื่อด้วยความขายหน้า เธอทำหน้ามุ่ยและบ่นกับตัวเอง “ฟาเบียน คุณนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ ทำไมต้องปรากฎตัวในความคิดของฉันอยู่ตลอดด้วย?”

เศษเสี้ยวของเรื่องราวดราม่าที่ฟาเบียนลากเธอไปดูก่อนหน้านี้ผุดวาบขึ้นมาในความคิด สัญชาติญานบอกเธอว่าฟาเบียนต้องเป็นผู้ชักใยอยู่เบื้องหลังทุกอย่างเป็นแน่ เธอไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องบังเอิญที่เรื่องชู้สาวระหว่างเวสลีย์และเรจินาถูกเปิดโปงขึ้นมาทันทีหลังจากที่เธอเกิดบาดหมางกับเรจินา

เขาจงใจแก้แค้นให้ฉันด้วยการเปิดโปงพวกเขาเหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดทางอ้อมที่ทำให้เรจินาตกที่นั่งลำบากน่ะสิ

เธอถูกครอบงำด้วยความรู้สึกผิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะส่ายหน้า ทำไมฉันต้องรู้สึกผิดด้วย? ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด เรจินาควรต้องโทษตัวเอง เธอต้องชดใช้ในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป

ครู่ต่อมาเธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและคลิกเปิดรูปถ่ายจากแกลอรี่ หลังจากซูมเข้าไปดู เธอแตะหน้าจอโทรศัพท์เบาๆ ขณะที่เพ่งมองภาพถ่าย

ฟาเบียน ฉันรู้ว่าที่จริงคุณห่วงใยฉันและแกล้งไม่ใส่ใจฉัน ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคุณต้องทำตัวเย็นชาแบบนั้นด้วย คุณไม่คิดว่าจะดีกว่าหรือถ้าคุณแสดงตัวตนที่แท้จริงของคุณต่อหน้าฉัน?