ความรักสีคราม นิยาย บท 1081

ในตอนนั้นเอง สีหน้าแห่งความชั่วร้ายได้ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของฟาเบียน ดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นได้ฉายรังสีความไม่เป็นมิตรออกมาอย่างชัดเจน ราวกับชายหนุ่มกำลังออกล่าเหยื่อท่ามกลางความมืดมิด สายตาอันคมกริบบัดนี้ได้จับจ้องไปที่ซาเวียร์

“ซาเวียร์ แจ็คสัน อย่าเอามือสกปรกของคุณมาแตะผู้หญิงของผม และอย่าคิดว่าผมจะไม่กล้าทำอะไรคุณ ถ้ายังล้ำเส้นกันแบบนี้อีก ผมจะไม่ปรานีคุณอีกแน่ ถึงเขาจะมาอ้อนวอนแทนคุณผมก็ไม่สน” ฟาเบียนกล่าวเตือนด้วยน้ำเสียงเข้มที่แฝงไปด้วยความดุดัน

ในตอนนี้ ฮันน่าได้มองฟาเบียนด้วยสายตาเคลิบเคลิ้มราวกับลูกหมาตัวน้อยที่ได้คลั่งรักเจ้าของ หญิงสาวรู้สึกไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเหตุการณ์ที่เธอมักจะอ่านเจอในเทพนิยายกลับเกิดขึ้นกับเธอจริงๆ แล้วแบบนี้เธอจะหยุดเพ้อฝันได้อย่างไรในสถานการณ์เช่นนี้?

ว้าว! เขาเท่จัง เมื่อกี้เขาเพิ่งพูดว่าอะไรนะ? ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม เขาเรียกฉันว่าผู้หญิงของเขางั้นเหรอ เขาคิดกับฉันแบบนั้นจริงๆ ใช่ไหม? หรือเขาแค่พูดเพื่อช่วยฉันเฉยๆ?

ฟาเบียนไม่สนใจว่าฮันน่าจะมีปฏิกิริยาอย่างไรกับสิ่งที่เขาพูด และแน่นอนว่าไม่อยากจะรู้ด้วย สิ่งที่ชายหนุ่มกังวลคือการที่ซาเวียร์เห็นฮันน่าเป็นแค่ของเล่นเท่านั้น ฉันรู้ดีว่าซาเวียร์เป็นผู้ชายประเภทไหน ทันใดนั้น ชายหนุ่มก็คว้าข้อมือฮันน่าแล้วผลักเธอขึ้นรถที่จอดอยู่ไม่ไกล

บรื้น! ไม่นานเสียงสตาร์ทเครื่องยนต์ก็ดังขึ้น รถของฟาเบียนโดยมีหญิงสาวนั่งด้านข้างได้เคลื่อนตัวบนถนนด้วยความเร็ว ขณะที่ซาเฟียร์ยังยืนอยู่ที่เดิม

สีหน้าของซาเวียร์แสดงความไม่พอใจอย่างไม่ปกปิด แน่นอนว่าเป็นเรื่องปกติที่ผู้ชายทุกคนจะโกรธ หากมีชายอื่นเข้ามายุ่งขณะที่กำลังจีบผู้หญิงสวยๆ ยิ่งสำหรับคนเอาแต่ใจอย่างซาเวียร์ที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดนั้น แน่นอนว่าเป็นเรื่องยากเกินที่เขาจะทน

ซาเวียร์กัดฟันแน่น “คุณไม่จำเป็นต้องออกโรงก่อนด้วยซ้ำ หากไม่ใช่เพราะคุณรู้จักกับเขา ผมคงเล่นงานคุณไปแล้ว”

ทันใดนั้นความโกรธของชายหนุ่มในตอนแรกได้แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ หลังเอ่ยว่า “ผู้หญิงของคุณงั้นเหรอ? แล้วฮันน่าเป็นของคุณหรือเปล่าล่ะ? ผมคงต้องพยายามมากกว่านี้สินะเพื่อแย่งเธอมา”

ภายในรถคันหรู ฟาเบียนขับรถด้วยใบหน้าอันบึ้งตึง เขามีกล่องชากุหลาบที่ซาเวียร์เพิ่งให้ฮันน่ามา ชายหนุ่มในตอนนี้กำลังจ้องมองหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง จริงๆ แล้วเขาไม่จำเป็นต้องแสดงความโกรธเพื่อข่มขู่ใคร แค่สายตาอันขึงขังของชายหนุ่มก็ทำให้หญิงสาวที่นั่งข้างหวั่นเกรงโดยไม่จำเป็นต้องพูดอะไรออกมาด้วยซ้ำ “จะไม่แก้ตัวให้ฟังหน่อยเหรอ?” ชายหนุ่มเอ่ยถาม

แก้ตัว? ทำไมต้องแก้ตัว? ฉันก็แค่ไปสัมภาษณ์เขา มีอะไรต้องอธิบายล่ะ? ฮันน่าโมโหเล็กน้อย บางครั้งฟาเบียนชอบทำตัวบงการชีวิตคนอื่น ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่ชอบนัก ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่กล้าเอ่ยออกไปได้แต่เก็บความในใจไว้