ความรักสีคราม นิยาย บท 1122

“ดี ฉันชอบตกลงกับคนที่กระตือรือร้นอย่างคุณจริงๆ พรุงนี้ ฉันจะจัดการให้เขาได้เข้าห้องผ่าตัด แล้วก็อยากให้เขาใช้ยาสลบปริมาณนี้กับทั้งสองคนที่กำลังผ่าตัด” ลีน่าพูดชัดพลางหยิบขวดเล็กๆ สองขวดออกมาแล้ววางลงบนโต๊ะ

คนที่นั่งตรงข้ามเธอหรี่ตาลงมองขวดยาสลบสองขวดนั้น เห็นได้ชัดว่าเพียงพอจะฆ่าคนสองคนได้ ถึงอย่างนั้น เขาก็ใช้ชีวิตสุ่มเสี่ยงเหนือกฎหมายมาโดยตลอดและไม่ใช่หน้าใหม่ในธุรกิจการฆ่าและชิงทรัพย์

“คืนนี้ฉันจะส่งเวลาและสถานที่ไปให้ ถึงเวลาก็แค่ให้คนของคุณติดต่อฉันมาก็พอ” ลีน่าพูดต่อ “เอาล่ะ ที่ฉันจะบอกก็มีแค่นี้ ตอนนี้คุณไปได้แล้วค่ะ ตอนออกไปก็อย่าทำตัวเป็นจุดสนใจจะได้ไม่มีใครรู้ว่าเรามาเจอกัน”

ชายคนนั้นพยักหน้าก่อนจะออกไปพร้อมกับขวดสองขวดที่ลีน่าให้มา

ลีน่าหยิบถ้วยชาจากโต๊ะขึ้นมาจิบพลางพึมพำ “วินสัน อย่าหาว่าฉันใจร้ายเลยนะ ควรโทษความโชคร้ายของตัวเองที่เกิดมาผิดที่จะดีกว่า ส่วนเธอ ฮันน่า นี่ก็เป็นความผิดของเธอเองที่โผล่มาผิดเวลา เพราะงั้นอย่ามองฉันในแง่ร้ายที่ทำแบบนี้เลยนะ”

ขณะเดียวกัน ฮันน่ากลับถึงบ้านพร้อมกับกลิ่นหอมน่าอร่อยของซุปต้มกระดูกที่แม่บ้านเตรียมไว้ตามคำสั่งของฟาเบียน

ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฟาเบียนจะใส่ใจขนาดนี้ แค่กลิ่นก็รู้แล้วว่าซุปจะต้องอร่อยแน่ๆ

เธอกลับต้องตกใจเมื่อเข้าไปในห้องครัวแล้วเห็นหม้อขนาดยักษ์ที่มีซุปต้มกระดูกอยู่เต็มหม้อ ไม่บอกก็รู้ว่าฟาเบียนจะไม่ดื่มซุปมันเยิ้มนี้ด้วยแน่ หมายความว่าฉันต้องเป็นคนจัดการทั้งหมดเองงั้นหรอ? ฉันจะไม่ตายใช่ไหม?

ทันใดนั้น เมื่อฮันน่านึกขึ้นได้ว่าเคยอาเจียนเพราะดื่มซุปไก่มากเกินไป เธอก็แทบจะร้องขอความช่วยเหลือ

กว่าจะรู้ตัว แม่บ้านก็นำซุปต้มกระดูกชามใหญ่มาวางอยู่ตรงหน้าเธอ “ซุปพร้อมทานแล้วค่ะคุณผู้หญิง รีบดื่มตอนร้อนๆ จะดีกว่านะคะ”