ความรักสีคราม นิยาย บท 1129

ฟาเบียนนอนดูข่าวภาคค่ำอยู่บนโซฟา เขาทำจนเป็นนิสัยและเป็นที่มาของแนวคิดธุรกิจมากมายของเขา

หลังจากนั้นไม่นาน ฮันน่าก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับผมปรกไหล่ เธอสวมชุดนอนสองชิ้นที่ดูสมัยเก่าทว่าไม่สามารถปกปิดรูปร่างอันเย้ายวนของเธอได้เลย แม้จะไม่ได้แต่งหน้าแต่ผิวของเธอก็ดูไร้ที่ติและเปล่งประกายภายใต้แสงไฟ แก้มของเธอยังเป็นสีชมพูหลังเพิ่งอาบน้ำเสร็จ

“ฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว คุณไปอาบต่อสิ” ฮันน่าบอกฟาเบียนขณะกำลังเป่าผมให้แห้ง

ได้ยินดังนั้น ฟาเบียนก็ลุกขึ้นยืนด้วยสายตาเปี่ยมไปด้วยความใคร่ เธอนี่ช่างเย้ายวนเสียจริง ถึงจะใส่แค่ชุดธรรมดาแต่ก็ยังดูไร้ที่ติ ถ้าไม่ใช่เพราะพรุ่งนี้เธอจะต้องเข้ารับการผ่าตัด...คืนนี้คง...ฮิฮิ

ฮันน่ารู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อยเมื่อเห็นสายตาที่ฟาเบียนจ้องมองมาที่เธอ เธอกระแอมก่อนจะพูดว่า “ฉันกำลังจะเป่าผมให้แห้ง”

พูดจบ เธอก็วิ่งหนีไปเหมือนกระต่ายที่ตื่นกลัว

ฟาเบียนตั้งสติและเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ตอนที่เขาออกมา ฮันน่าก็รวบผมของเธอไว้แล้ว เธอนอนอยู่บนโซฟา สายตาเลื่อนขึ้นไปทางโทรทัศน์เล็กน้อยและหัวเราะออกมาเป็นครั้งคราว

ฟาเบียนเข้ามาใกล้เธอแล้วสั่งว่า “ไปนอนได้แล้ว”

เขาพูดคำเหล่านั้นเป็นไปในเชิงข่มขู่โดยไม่เหลือที่ว่างให้คัดค้าน

ทำไมเขาต้องดูเย็นชาตลอดเวลาด้วย? ยิ้มให้ฉันบ่อยกว่านี้ไม่ได้หรือไง? ฮันน่าเก็บความคิดนั้นไว้แล้วเตรียมจะใช้รีโมทในมือปิดโทรทัศน์

“อย่าเพิ่งปิด ผมจะดูข่าวต่อ” ฟาเบียนหยิบรีโมทมาจากมือเธอ

ฮันน่าสะดุ้งเมื่อรู้สึกได้ชัดเจนว่าปลายนิ้วของเขาค่อยๆ ลูบไล้ฝ่ามือเธอ

เธอลุกขึ้นด้วยความตื่นตระหนกเหมือนกับกระต่ายที่ตื่นกลัวก่อนจะหนีไปที่ห้องนอนของตัวเอง

ทว่าฟาเบียนไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกตินั้น กลับงงงวยกับปฏิกิริยาของเธอแทน