ความรักสีคราม นิยาย บท 1132

เฟลิเซียที่นั่งข้างๆ ถามอย่างกระวนกระวาย “เขาจะซัดทอดลูกหรือเปล่าลินนี่? เอาเงินสักก้อนแล้วไปเก็บตัวสักพักดีไหม? ถ้าฟาเบียนรู้ว่าเป็นลูก เขาจะไม่หยุดจนกว่าจะได้ตัวลูกแน่”

ลีน่าเองก็ประหม่าไม่แพ้กันขณะกำลังนวดคลึงขมับ “ไม่ต้องห่วงน่าแม่ ถึงแผนจะไม่สำเร็จแต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเป็นหนู”

ลีน่าเงยหน้ามองเพดานแล้วถลึงตา “ฮันน่า คิดซะว่าครั้งนี้เธอโชคดีก็แล้วกัน เพราะครั้งหน้าเธอไม่รอดแน่”

ภายในห้องพิเศษ ฮันน่านอนอยู่บนเตียง ริมฝีปากซีดเซียวโดยมีฟาเบียนนั่งอยู่ข้างเตียงเพื่อคอยดูแลเธอ

อีกด้านหนึ่งของห้อง วินสันก็นอนอยู่บนเตียงเช่นกัน ลีโอผู้ซ่อนความดีใจไว้ไม่อยู่ยืนอยู่ข้างๆ พลางพูดออกมา “ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณฮันน่า ถ้าไม่ได้ฮันน่า วินสันก็คงจะไม่มีชีวิตรอด”

ลีน่าที่ยืนอยู่ข้างเขาแสดงความเห็นด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนว่า “จริงค่ะ ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณความใจดีของฮันน่า”

วินาทีนั้น หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่มีต่อฮันน่า ตอนนี้วินสันปลอดภัยเพราะได้ฮันน่าช่วยบริจาคไขกระดูกให้ ลีน่าก็จะไม่ได้รับทรัพย์สมบัติตระกูลในส่วนของวินสันอีกต่อไป

ยิ่งไปกว่านั้น ส่วนแบ่งของเธอก็อาจต้องแบ่งให้กับฮันน่าอีกด้วย เป็นเหตุให้ยิ่งทวีความเกลียดมากขึ้นไปอีก

ฟาเบียนตะโกนอยู่ในใจ คุณคิดว่าทุกคนจะไร้หัวใจอย่างคุณหรอ? ทุกคนต่างรู้เรื่องอื้อฉาวว่าคุณทิ้งภรรยากับลูกสาวไปยังไง แต่ไม่มีใครคิดว่าฮันน่าคือลูกสาวของคุณ ถึงอย่างนั้น คุณก็ยังเป็นห่วงแค่ลูกชายแต่ไม่แสดงความเป็นห่วงลูกสาวที่ช่วยชีวิตเขาเลย

ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมคนอย่างคุณถึงยังประสบความสำเร็จได้ขนาดนี้

เมื่อฟาเบียนนึกถึงวิสัญญีแพทย์ที่รับสินบน เขาก็มั่นใจว่ามีสมาชิกในตระกูลแบล็กวูดอยู่เบื้องหลัง

ฟาเบียนลุกขึ้นยืนและออกจากห้องไปโทรหาชายลึกลับคนนั้น “ฮัลโหล เป็นไงบ้าง? ได้อะไรจากเขามาบ้างไหม?”