ความรักสีคราม นิยาย บท 1133

ขณะนั้น ชายวัยกลางคนผู้เคร่งขรึมเดินเข้ามาในห้องพิเศษ เขาสวมแว่นตากรอบทอง ผมสีน้ำตาลดำทำให้เขาดูขะมักเขม้นเป็นพิเศษ ชายคนนั้นคือวอลเตอร์

ฟาเบียนทักทายด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นเขา “หมอวอร์เรน มาแล้วหรอครับ”

ขณะเดียวกัน สายตาของลีน่าก็ฉายแววเกลียดชังออกมาแวบหนึ่ง

งั้นแกก็คือตาแก่โง่ที่ทำลายแผนของฉันสินะ แกควรจะอยู่ที่เมืองหลวงและไม่ควรมาแส่เรื่องของฉัน

ลีน่าเกลียดที่เขาเปิดโปงวิสัญญีแพทย์ ถ้าไม่ใช่เพราะปัญหาที่อาจเกิดขึ้นตามมา เธอคงแก้แค้นเขาไปแล้ว

“ทุกอย่างเรียบร้อยดีใช่ไหมครับ?” วอลเตอร์ถามอย่างยิ้มแย้ม

“ตอนนี้ยังไม่มีอะไรค่ะ แต่ฉันกลัวเรื่องของผลข้างเคียงต่างๆ คุณหมอลองตรวจดูสักหน่อยไหมคะ?” กิลเลียนพูดแทรกก่อนที่ฟาเบียนจะทันได้พูดอะไร

กิลเลียนเป็นห่วงฮันน่ามาก แม้ฮันน่าจะรู้ว่าเธอไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่ทั้งคู่ก็ใช้เวลาร่วมกันมานาน

“ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ดูจากอาการเธอแล้ว ผมว่าน่าจะหายดีภายในหนึ่งสัปดาห์ คงไม่มีผลข้างเคียงอะไร” วอลเตอร์ตอบขณะมองฮันน่า

“อ้อ ถ้างั้นก็ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ” พูดจบ เธอก็เหลือบไปมองเฮนดริกที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ

เฮนดริกพลันได้สติพร้อมกับยิ้มกว้าง “ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะครับคุณหมอ นี่เป็นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ แทนคำขอบคุณของพวกเรา หวังว่าคุณจะรับไปครับ”